Der åld Mariar Iim wår schiin änje` e` wiatzich Mänsch. Hia angderschiid sich awer vun vill underen dädurch, dått hia niët nuer iwer under Letch låcht, sanjdern uch iwer sech salwer.
Un em Dååch såß e åf em Binkle` vuar der Stuw. Nau kuume` der Natche` Misch uch der Kokinten Pitz verba end frechten en, wa et em noch gäh` widd. Åf dåt fiëng der Ii´m un:

"He, ir Gange`, ech warde` vun Dååch ze Dååch ganjer! Häär hun ich schiin säntch en poor Meenedere` niche`mi; vuer en drua Wooche` ias mer uch der leezt Zuund ëusgefualle` uch säntch igestre` pischen ich uch wiëdder ian`t Baat.