Die "fleißich" Marz

Der Kokinte` Marz uch der Kauntze` Pitz huadde` niast geschetchet geliirt. Uallebiid haulte` sich miat Geliajenhiitsuarbede` iwer`m Wuasser - wa em noch säät. Un em Äwend trååfe` se sich iam Lechiff uch der Marz fiëng un ze erziale`:
"Pitz", säät der Marz trëurich, "ich hun en nuaen Uarbetspluatz."
"Dåt ias chia hiasch", muentert en der Pitz åf. "Erzill ewiënich genaer, wåt te dä zedaun host."
"Nå chia", miint der Marz, "et ias niët ifåch: De` guunzen Dååch bian ich miat der Schubkuarr angderwiachs; miëss durch de Moor, den Stuuf uch de Bååch fohre`. Pause` gitt et fuast niche`. Desäwest bian ich trä esi fartich, dått ich ian`t Baat fualle` end hun trä uch noch der sihr lichter Driim miat Ruatze`, Balutsche` uch Miastkiafer. Et ias zem Schlååch treefe`!"

Der Pitz wurd noch trëurijer:
"Tau biast chia wiarlech zem Bedëure`, Marz. Säntch wunii schufst te schiin ian diësem Beroff?"
"Säntch marre`" (morgen) kuum et dem Marz verzwëifelt erëus.

Erzåhlt vum Fussen Hanz

Weitere Anekdoten, Geschichten, Erzählungen »