erstellt am 16.01.2004 um 13:05 Uhr
De Gatch
(Gret Schullerus)Des Hannchen senj Duechter hot en Man,
di lieder noch net dejtsch riede kan.
Em dat rieden se blesch äm Haus
und do kit munch Lastichet eraus,
well’t bäm Hannchen änjden noch
happert mät der fremden Sproch.
Zem Bäspäll zicht em der Emil en Beld
vun senjer Cousine als Breokt
und frocht et, wä et em gefällt.
Draf sot det Hannchen leokt:
„D-apoi, Emile, ştii tu,
mireasa-mi place, dar mirosul nu!“
Nelich bat senj Schwijer, der Emil:
„Te rog să-mi aduci un indispensabil.“
As Hannchen precht sich det fremd Wuert än,
et kam em awer net än de Sänn,
et sil sich et irenster afschreiwen,
denn’t docht, et werd em picken bleiwen.
Wä’t än’t Gescheft kit, und em et frocht:
„Ce doriţi, doamnă?“, iwerlocht
ät sich absolut net vil
und sot: „Vă rog un răsponsabil!“
De Verkiferän sach et verweangdert un
und docht, wat sil’t mät dem Responsabil hun?
Se frocht: „De ce?“, und wat et hat.
Det Hannchen: „Îm-i trebuie pentru un bărbat.“
De Verkiferän riß de Ugen af:
„Asta-i imposibil!“, sot sä draf.
Nea docht det Hannchen, det wer senj Wuert
und reft erfroat än enem duert:
„Da, da, chiar asta-mi trebuie mie!“
De Verkiferän sejt erfehrt et un,
sot: „Staţi, eu chem pe domnul Ilie!“,
und lift mät enem mol dervun,
äm bald draf mät dem Schef ze kun.
Sihr fränjdlich frocht der Herr Ilie:
„Doamnă dragă, ce să fie?“
Nea wul det Hannchen em’t dejtlich son:
„Ce au bărbaţii sub pantaloni.“
Di sach et vun uewen bäs eangden un,
e docht, en Närrän vuer sich ze hun,
dat se hesch esollen verfänglich Sachen.
Dron dreht e sich äm und feng un ze lachen.
Wä det Hannchen verzweifelt eräm nea sach,
af dem Pult keniw en Eangderhues lach.
Komm sejt det Hannchen, wat do loat,
stürzt et sich draf än greßter Froad
und schwänjt se wä en Siegestrophä.
Nea kun uch de andern schnel erbä.
Erleichtert lacht der Herr Ilie;
erleichtert lacht uch de Verkiferän
und packt asem Hannchen de Gatch schnel än.
[Dieser Beitrag wurde von Kokeltaler am 19.01.2004 editiert.]