Autor
|
Thema: "Det Erkennungszichen" vin Karl Gustav Reich
|
Roxy Mitglied Beiträge: 12 Von:NRW Registriert: Jul 2002
|
erstellt am 27.01.2003 um 10:35 Uhr
Det Erkennungszichenvin Karl Gustav Reich De Kirchenburch word renoviert ä Rumes. Der Pitz und uch se Frängd, der Thummes, woren ohne vill ze rieden uch zer Arbet ugetrieden. Wä se na do oiwrich gruewen und ängden defer Ierd oushuewen, stesse se net nor af Stin, do loch uch allerhond Gebin. Siguer e gonz Knochegeräst, gät erholden, ‚t fehlt glatt näst. Dot loch do sängt Johrhangderten, und des zwin sich verwangderten. Undächtich stände se dervir, dro kratzt der Pitz sich hängderm Ihr: „Wat dennich ous dem Mänschen wid!“ sot hi hemlich, gonz bekritt. „Säch nor, wä friddlich et na riest! Wat awer äs et ist gewiest? Wä schued, dat nemest son es kon: wor et en Frä, wor et e Mon?“ Der Thummes scherrelt nor det Hift: „Et äs, dat em et schär net gliwt. Ta bäst net nor en Errlächt, Frängd, ta bäst esizeson uch blängd! Dot, wot ta vir dir segst na hä -ech dink, ich häw et trofen-, wor gonz bestämmt ister en Frä, se huet jo’t Mell noch ofen!“ IP: gespeichert |
GerjeRies Mitglied Beiträge: 7 Von: Karlsfeld Registriert: Jun 2003
|
erstellt am 03.07.2003 um 20:26 Uhr
Der Dichter hot vir nast Respekt gehuät esi och an der Pien geschähn...Det Bäspäll Et hat der noa Härr Farr vu Pien en Städderän zer Frä genin. De jang Frä Motter säch gat ous, se kam uch ous em gäden Hous, sä wor vollkommän, 't fehlt nor äst: vun Ländwirtschaeft verstond se näst! Wä et wiest, det Greenzech, Kiren, sul sä enzternä irscht liren. Un Kukruzhacken, Haafladen, unt Mästen mät verschida Fladden, u. Bäen-, Väh-, Gefliejelzucht hot sä noch näckenter geducht. Är Motter wul se tristen, sot: "Hir hier, meng Kändg, af mengen Rot. Det allent, hir, dät zillt glatt net, moch der nichen Sorj äm det! Märk der nor, af der Gemin zillt det Bäspäll ganz ellin, Wichtich äs net , wot te wißt, sangdern doten, wat te dist: Iwrijens wirscht te't marken glech: alle Legt sähn äng af dech. En Farrerän am Sachsenländ tundsem Frä Motter wid genänt. Moch desem Numen ängden Ihr uch nemm ze Härzen der des Lihr!" Des Lihr fäl der Frä Farrer än, wä sä mät der Kuratorän un em hische Sommerdoch de Hienenzucht grängdlich bespräch, dä s'af dem Farrhof ufe sul, fir dä se Hiene kife wul. "Sä hu jo Ären Hof vol Hienen, gie Se net uch mir vun dieen?" "Ärem Wängsch kan ich nokun, wevell wedde Se dänn hun?" "Acht Hienen uch acht Kekesch sellen fir'n Ufong ase Farrhof fällen". De Frä Kurator lacht und mint: "Frä Motter, hire Se nor int! Sä se wirklich net sihr klach, fir ächt äs in Kokesch genach!" De Frä Farrer word verliejen, feng dro un, sich afzeriejen: "Mir wässen't uch, dat än der Wält villet äs, wat net gefällt. Cha, 't äs gruedzä onerhirt wat hegtzedach allent passiert. Sä sen awer net geschegt! Mir af dem Farrhof sen uständich Legt! Mir messe jo gat Bäspäll gien: bä as huet jed Kokesch seng Hien!"
IP: gespeichert | |