Äm Bangert stånd e Låndjebum
fur ville, ville Johren
wo mir gedånzt, geseangen hun
wo mir ist gläcklich woren
Mir hådde jo äm Owendschenj
Gott uch de Wält vergeßen
en Druum keangt uch net hescher sen
wi kån dåt Gläck ermeßen?
Won as de Nochtegool verspirt
dro feng sä un ze sånjen
mir hun är gären zeagehirt
as wul det Härz zersprånjen
En jeden Owend word et spet
me Schåtz begliit mech himen
des Morjest båld der Kokesch kreht
e wakt mech iusssem drimen
Verschweangden äs der Låndjebum
verklånge sen de Lider
et bleift fur änj fur änj en Druum
dä Zet kihrt nemi weder
Gertrud Roth 2005
Der Landjebum
Um Beiträge zu verfassen, müssen Sie sich kostenlos registrieren bzw. einloggen.
Klaus Krestel
schrieb am 24.12.2011, 10:48 Uhr
schrieb am 24.12.2011, 10:48 Uhr
Um Beiträge zu verfassen, müssen Sie sich kostenlos registrieren bzw. einloggen.