erstellt am 12.02.2007 um 16:37 Uhr
Hallo thalia !
Diese Ballade schildert das Verhältnis zweier Freunde.
Sachs und Rumäne. Ich hoffe Ihr könnt es gut lesen. Viel Spass Der Grunnich Stipp
uch der Baciu Pipiric!
Maldorfer Dialekt
Der Grunnich Stipp
uch der Baciu Pipiric
da wearen güet bekuunt,
sa wunden ållebiit an er Gemin
em olden Såkseluund.
Der Grunnich wear e güet Gebeurewiirt,
der Baciu uch en tichtich Hiirt.
Der Grunnich håt når neinza Scheaf
zweihaindetneinzich,
håt der Hiirt der Bleach.
Når gehürten da net am,
dåt kum am nemal an de Sann.
Hi word gedoangen uch gewielt
vun åll den Wiirten,
esi word hi za´ m güeden Hiirten.
Når sålden kun ech an de Gemin,
Ba der Stînă ban ech miist derhim.
der rand nüe melken ech de Scheaf
end moche Kees,
zwaschen de´ Keukeln
as dåt der ållerbeest.
Mat dem Grunnich verstän ech mich güet,
seint longhar se mier nüe schü´ par Tüe.
nüe warde mir noch Gevaterschlet derzüe.
Wa der Baciu sein Duechter håt geduuft,
håt der Stipp a Roindchen am verkuft.
Schwer belådden mat dem Iesel ziuch
der Bleach, uch bas keen Blåddemort,
Der Heti wär e jeder Wooch,
und dea der Kees sofort verkuft uch woord.
Et verwaindern eselt de Leit
det Geeld drean ech dem Såksen hiimen,
wea set em des noch het ?
vun dem Vertraen, kun em warlach driimen.
Esi vergeng de Zet, bas iist en Doch,
der Baciu kum gelufen durch de Boch,
end krisch : Hai Kumetre kåm ent sach,
der Bier wor agedrången an de Parch,
glif mer, dåt di nüe kun as vum Geberch,
mane beesten Heungt hot e mer gewercht.
Vun denien Schäfen hot e zwei zerassen
et dit mer esi lid dåt kus tüe wassen.
Der Såks di hürt sich dåt når un,
end riet dierscht nast,
dernüe morwelt hi siech an de Grunn,
-Tüe heissijet Gedaier, dått dech de Past.
Tcha Kumrtre, esi hot der Bier
hold uch ast fressen ?
bold waren ech man Scheaf
uch gunz vergessen.
Ech hun hegt ogedean me Schwennj,
kom mier dranken nüe en Becher Wennj
Wot ech dir nüe erzielen,
dees hos tüe net gehürt an daniem Liewen.
Schatzt tüe dåt fuir e Gelack ?
kam satz sonst fallst tüe åf de Rack.
Ech zahn nüe haihar bold ewech,
ken Detschlund zaen ech ant Rech.
Ar viel sen dervunn,der Holan,der Sticks,
der Tuppes Fritz, der Pradijer mat der Grunn.
Sea tüe nüe, soll ech mech bekridden,
wåt sol ech mat den Siellen
mat de Rossen, mat dem Schlidden ?
Verkiifen waren ech fuer wanich Geeld
det Heus, de Schaier, de Gorten uch det Feeld.
De Stoll, de Schäf, det Vhai uch Wogen,
mene Woinjert en der Heeld,
dot Lund ainder den Hoochen.
Da warren dea bestammt studiiren,
framd Spreachen
uch en Huuntrenk lieren.
Se mir drea når iist am Rech,
lihre´jo bestammt uch ech,
noch en zwea Spreachen,
iin Spreach as mir esalter wiert,
wa zwinzich Scheaf
an dainjer Hiert.
Der Bleach wort treurich dråf
uch schair bekritt, hi iwerlocht
und statzt sich åf de Klapel,
ech nien wot mir det Schacksel git
am dåt warden ech
noch net zam Krappel.
Dråf seat e kernich : wiist tüe wåt
Kumetre, wut ech hu gedocht,
gaf tüe mir denj neinza Scheaf
fuir dåt lieren ech denj Spreach.
Zem zweiten mal nüe
word det Kontchen ladich,
der Baciu ried, erzohlt end praddicht.
Dem Stipp vergeng de Låst
em richtich neazedinken;
Aha, dått ech dir manj Scheaf
net glåt emsas verschinken ?
D´as güet, ech gien dir wut ech hun,
da siwenzan kus tüe bekun
da noch senj iwrich bliwen.
Tüe kust nüe kun
uch wunnen hai en dese´Stuwen,
når wiis ech net, wen wirst tüe ha
noch såksesch rieden hieren ?
uch fu wem tüe drea
da såksesch Spreach walt lihren ?
Nå - vun dajnie Scheafen............
zech tüe mat den undern Spreachen.
26.Mai 2000 der Ijel