Un em Dåch såß der Mariar Mischo bekritt åf der Bunk vuar dem Håus end såch tråurich durch de Gejend. Am en Zetch kuum der Näber Marz verbah:
"Mischo, siën denj Ualjern derhiim??"

Die piëspert nuer:
"Hiëmlijer, Marze` Brauder, se siën iam Schlääfzimmer!"

"Hmmmm, um halächten Dåch..., awer de Gewunnhiite` sië` chia verschiide`", ducht ser der Marz end giëng hiim.

Nä er hualwer Stangd kuum hia wiëdder end trååf den Mischo noch änjen åf der Bunk.
"Nå, Gang, kuun ech vilecht iënzt miat e` riade`?"

Wiëdder piëspert die Kliin:
"Dåt giht nooch änje` niët; se siën åf der Stuww."

"Såche` gitt et...", bemarkt der Marz end verschwuund wiëdder.

Nä er undrer hualwer Stangd erschinn hia vun nuam end sååch de Mischo um salwe` Pluatz:
"Giht et nau iënzt?"

Noch änje` piëspert der Näbergang:
"Na, Marzbrauder, nau sië` se ian der Scheiër."

Nau wurd et dem Marz zu vill. Åfgereecht freecht hia de Mischo:
"Wåt dem Deiwel sål diër gunz Zirkus? Briiden da wiarlech nimi?"

De Unfert wår ewiënich iwerruaschend: "Briide` warde` se iirst, wu` se mich fangden hu`! Da durchkuettern det guunz Hëus nä mir. Siil ech en niët lawer sään, wä ich bian?"

Åfgeschriwwe` vum Puschke` Walter