Der Pitzen Titz huatt en gaude` Fräntch, den Gustav. Die wunnt ian der Stååt.

Ian em Sommer kuum der Gustav åf Besiak. Der Titz ziicht em de Kirch, den Turre` uch bias zerleezt de Kiakel. Wa se Hanjer de Wis - dåt ias uawerhualw von der Gemiin - kuume`, bemarkt der Gustav, dått et dä vill kliin Iardhiaffel gåw. Esi iast huatt e noch niakest gesahn, ualsi freecht e den Titz dernä.

Die spillt de` Gekrinkten, miint, et wer en griiß Schwenjerua, da ser de Muutruf erluuwe`, end säät dem Gustav e siil sich versteeche` uch åfpuasse`, bias sich iast bewiacht. Trä siil e den Muutruf (Maulwurf) erëuszahn uch en miat der Schoffel - da huadde` se derba - diide`. Trä luacht e sich angder en Wetch end fiëng un ze schnoorche`.

Nä er Zetch kuum der Gustav miat diacker Fëust u`geruunt end erzåhlt begiistert:

"Titz, Titz, täu gliiwst cha net, wä ech dåt schwårz Gedäär bestrooft hun. Wä ech den Mutref erwåscht hått, hun ich en än en Luech geschmässen uch liëwendich begruewen. Ech dinken, en lichter Stroof git et net!"

P.S. Wåt der Titz geunfert hot, ias niët iweriifert, awer wåt e ser geducht hot, ku` ser e`jeeder vuarstalle`...