WittlKleiderfreude
Em kuft mer uch en Kirschen
za em Ihrepreiss;
drangder geng ech schokeln,
drangder geng ech schokeln,
wä e gäldän Reiss.
Em kuft mer uch en Mankel
za er Morjegof;
drangder geng ech schokeln,
drangder geng ech schokeln,
wä en gäldän Dok.
Alte sächsische Volkslieder
Um Beiträge zu verfassen, müssen Sie sich kostenlos registrieren bzw. einloggen.
Dat wåild Vijelchen
Et såss e klï wåild Vijelchen
åf enem gräene Nästchen.
Et sang de gaonz Wängternuëcht,
de Stämm dä mosst äm klåinġen.
"Sånj tea mer mïh, sånj tea mer mïh
tea klenet, wåildet Vijelchen!
Ech wäll der schreewen åf denġe Flijel
mät giëlem Guld uch gräiner Segd."
"Hålt tea de Guld, hålt tea deng Segd,
ech wäll der nemmi sånġen;
ech bän e klï wåild Vijelchen,
und nemmest kao mich zwonġen."
"Gaonk tea eruë äm defe Duël,
der Rëif wird dech uch dräcken."
"Dräckt mech der Rëif, der Rëif äs kålt,
Froah Sänn wird mech erwäcken."
Et såss e klï wåild Vijelchen
åf enem gräene Nästchen.
Et sang de gaonz Wängternuëcht,
de Stämm dä mosst äm klåinġen.
"Sånj tea mer mïh, sånj tea mer mïh
tea klenet, wåildet Vijelchen!
Ech wäll der schreewen åf denġe Flijel
mät giëlem Guld uch gräiner Segd."
"Hålt tea de Guld, hålt tea deng Segd,
ech wäll der nemmi sånġen;
ech bän e klï wåild Vijelchen,
und nemmest kao mich zwonġen."
"Gaonk tea eruë äm defe Duël,
der Rëif wird dech uch dräcken."
"Dräckt mech der Rëif, der Rëif äs kålt,
Froah Sänn wird mech erwäcken."
Volkslieder aus Siebenbürgen
„Zu Kronstadt vorm Burgtor“
Von Karl. M. Komma
Ze Krīne, ze Krīne vīr`m Borjerdīr,
dō stand en hisch grän Länjd devīr.
Wōr īwe brīt, wōr angde schmuël,
draf satzt sich en Frä Nuëchteguël.
„Frä Nuëchteguël, schenet Vijelchen,
walt ta mer net e Buetsche(ein Bote) sen?“
Dä schluß sich de Fäddern end fluch derfun
End fluch der Schenster wīl af det Fenster.
„Hīr ta, hīr ta, schine Jangfer menj,
Wat dir de Geläfter entboden huët;
Hī huët dir entboden en gāden Dåch,
hī will dich hīlen zer Sommerszegd.“
End dā di läflich Sommer kåm,
end dā de schien Jangfer nemest hīle wul:
„ Et huët mich meng Duëch nor ener bedrijen,
end dā de schien Jangfer nemest hīle wul:
Text nach dem Liederbuch“Siebenbürgen,
Land des Segens“ von Erich Pfleps 1961
Schin reispre sich de Birebim
Schin reispre sich de Birebim, der Sommer di stiht af der Hih,
hegd bränge mer schin irst Garwen him, de Nuechteguel
sängt net mi, de Nuechteguel sängt net mi.
Wä fluch det Johr doch schniël verbä än Arbet ohne Rast uch Rah.
Na äs uch schin båldder Härwest hä, et giht af de Wängter za…
et giht af de Wängter za.
`Si fluch `t Liëwen as devun än Arbet ohne Rast uch Rah.
Mer stohn af der Hih en sähn es un… uch mir gohn dem Wängter za,
uch mir gohn dem Wängter za.
As Kängd se griß. De Zekt dä kit: mir zwe seng båld weder ellin.
Se flejen vum Näst… doch net så bekrit! Se fängden uch weder him,
sä fängden uch weder him.
Der Härwest brängt noch munchin Fråd, let reifen äm gäldänen Scheng…
und mer uch der Schni af den Hoore låt, kån hisch uch der Wängter seng,
kån hisch uch der Wängter seng.
Wonn mir nor blëiwen bäs un`t Ängd zesummen än Fråd uch Lid,
si wälle mer dånken fir jeden Dåch, diën as der läw Härrgott git,
diën as der läw Härrgott git.
Um Beiträge zu verfassen, müssen Sie sich kostenlos registrieren bzw. einloggen.
