Eintrag Nr. 7707

23.11.2006, 15:53 Uhr

Martin der Ijel [derijel[ät]yahoo.de]

Der Kanter vu Gehonnes
Maldorfer Dialekt

A Gehonnes lieft
vuer longer Zeit
en orem Såks,
di stäind sainend
dem Harrn Fårr zer Set.

Dem word det
Sanjen zem Berof,
he sung u jedem Doch
den am üeser Hargott gof.

He sung um Sänduch
än der Kirch
um Mänduch sung hi
når fuer sech,

Um Deistich ziuch hi
än de Waniert growen
em hürt det Echo
bas ken Iermesch owen.

Um Mattich ziuch hi
drea åft Feeld
em hürt an sanjen
ois der Heeld.

Den undern Doch
drea en der Stoadt,
sung hi når Gott zer Ihr
wot hi ze sanjen håt.

Esi word hi
åls Sanier bold bekunt,
iwer Håttert
uch em guunze Lund.

Priister hat hi kane warden
Kanter seat hi:
wal ech blaiwen,
åls Kanter wal ech starwen.

Der Baschef kum iist
åf Besak
end wul an salwest
hire sanjen,












Die schloch de Hoind
zesummen åf der Broast
erhuelt ois dem Staunen:

En Harz ois Stiin
halft der Gesoang bekiiren
mat Diimaid uch Geduuld,

ech wiil, de Warrelt sil
dech sanjen hiiren.
Når wi keent dech bezohlen
wi hot eselter Guuld?

Matnien will ech
dech ke Rom,
dea solt tüe sanjen ües
äm Petersdom, solo,
det Präludium zem Choral

mat Kardinälen uch Prälaten
en der Kathedral.
Uch za des Pabstes Wohlen
der Vatikan wit dech
net licht bezohlen.-

:Ech dunken
Ihrer Gnäaden
em wåt ech sanjen
let sech laicht ereaden,

Ech sanjen
wa der Viugel saint
di en de Biimen iuwe wunnt
den Lühn den ech
hu schi bekun
når dåt as Lühn
di sich uch wirklich lühnt

Um Fredich ziuch hi
ken Raisterf durch de Basch
ent kum zerack
den undern Dooch
er sanian frasch.

Em defe Basch
åf schmolem Stech
zwin Riiwer
versparrten am de Wech.-----
--------
et giht wegter

Entstanden ist diese Ballade gleich nachdem mir Frau Gerda Kreischer ( Lehrerin in Rente)
geb.Faltin, aus Irmesch Von der Geschichte erzählte : Wonach es im Wald zwischen „Gehonnes“ und „Reissderf“ nahe am Fußweg einen sichtbaren Grabhügel geben soll, wo der Kantor begraben sei.
Wanderer welche auf diesem Fußweg, aus einem Dorf ins andere gehen, fühlen sich verpflichtet
(etwa aus Pietät,) oder, man könne ja auch nie wissen wann und wo einem der Ruhlose Geist
des ermordeten Kantors begegnen könne. ? Ein frisch gebrochenen Zweig, auf den Grabhügel
gelegt,soll vor unangenehmen Begegnungen schützen.- - -Schwachsinn – oder Aberglauben ?!
Einen kurzen Bericht darüber zeigte sie mir in Ihrem Heimatbuch.

Zeige alle Einträge des Gästebuchs.