(Eine Geschichte aus Rode
die sich auf Tatsachen stützt)

Et wos an Frau a Röd,
dä dänt åls Meed zem Foarr.
Sä håt an Soan, sä woiren örem.
Diirscht håt sä zem Notär jedänt,
åls örem Meed.

Dot Känd håt sä bekünn
am woasst uch net jenau vü wem.
Mä Jång soit sä keen ean:
De Vöter wos a riecher, a Fremder
vün der Stoadt.

Keen eus såit em åls Känd:
--ardreanken åf dem Noassbam
weer di, ---- arsöffen ---

Zem Foarr verküürten ålle Luit ois der Jemain
uch ois der Kunzelau.
Netnår dä Jeschwaurånen allain
uch der Hoann.
Kurator, der Jelåssenhoann uch Kiirchevåter.

Der Riend nåi kwåime sä zem Foarr
oaldaist uch mätanamder,
wu sä east zem feeren hoatten,
åwer east zem mealden.
Der Jelåssenhoann wos auch a riecher.

Aist an Douch kwam uch der Zijünn
det Kloo ze faijen.
Keen de Meed såit hai am Stållen, Nannja:
-- bäm Jelåssenhoann bän iech bekammt,
iech kam et mouchen, dått hai bold zeu uich kit.

dått hai uich jerren hüüt,
uch dått hai üm Schloass uich fruundert.
Bedinkt, ihr werd dä riechest Frau an der Jemain.
: E Zijünn, wunn teu dot mouche kaus?
Wä wellt teu dot bestållen?

Dot jait uich neast ün! Iech ka much triireln.
An jeuden Uunel hün iech bä der Hamd.
Di fållt än vüm Hiemmel an de Broannen
dåihear hün iech ean,
net når aist aroisjewoannen.

E Zijünn, wunn teu dot mouche kaus ?
Nannja, viéll Waurter healfen neast.
Ihr siellt når beziulen.
Bedinkt, åf dot werd ihr
dä riechest Frau an der Jemain.

Aint miesst ihr mir når verspriechen
Nannja, ihr miesst driw schwiejen.
Et äs jeut e Zijünn,
Iech weall schwiejen wä det Jråf,
såi mir når wut iech zem ziullen hünn.

Nannja, iech bekü vün uich åft iirscht
zwiin Jeulden uch an Broidewiirscht.
Der Uunel bekit vün uich,
zwei Viirel Kauren, an hoalwe Bouchen
uch a Stoatch jekiuchtet an der Juich.

Et äs jeut e Zijünn.
Wunni kist teu dot ze haulen?
Der Uunel kit, an der Nöcht am Stållen,
ihr wärd ean sähn ois dem Broanne stiejen.
Ihr siellt oalles bä de Broannen stållen.

Zer Fienster tierft ihr oisekieken,
de Låmp den Oiwend net anzoinnen,
den Hoind am Kållar miesst ihr holden,
dått di net biéllt.
Näsen, husten, raiden tierft ihr niet---

Der Uunel kwam toitsächlich an der Nöcht
mät am weisse Liendech åf dem Haift.
De Meed håt oalles dörjelöcht,
dråi such sä zeu,
wä di örem Uunel schlåpe muesst.

--------------------------

Den amdern Douch der Ziünn
kwam zem Jelåssenhoann
det Scheampes auch ze faijen,
an såit Jeundooch ihr Herr der Hoann,
iech drån de Meast uich an de Jöörten.

Iech hü jehüürt mät meanen Ühren
wä se raiten dåi zem Foarr,
ål iirschter set ihr åf der List
am hüt uich vaurjeschlån,
ihr wärt bold Birjarmaister wearden---

Niuch east soll iech uich verroiden:
De Foarrschmeed leet uich jrietzen,
Üsterdouch nåim Liemmchebroiden
siellt ihr kün sä ze bespreatzen.
Iech taurft diet Jehaimnes weassen.

Et wörd dråi zem Herr-Foarr
bold dråf a Raundchen öijedån
der Zijünn bekwamm de Bållen.
Der Foarrschmeed piestert hai
der Uunel kween bold wieder.

An Tuuserchen siellt ihr neu foallen
mät zwienzich Toisend Lei.
Dietmeal well der Uunel dot far siech,
Zwien Jeulden uch an jerachert
Broidewiirscht far miech.
---------------

Fuuf Joihr lung hüt dier Spoit jedoort
der Zijünn wörd riech,
jeed Joihr za ållen Hielijen-Dåjen
bekwam hai zwien Jeulden,
uch an jerachert Broidewiirscht.

Dråi kwam der Krääch
de Foarrschluit muessten tåwern.
De Foarrschmeed håt anzweaschen
niuch an Son bekün,
mät dem sä bä de Zijünnen ziuch.

Sä wörden zijinnesch.
Der Jelåssenhoann hått nieman Ziet
zem Hoann niuch werden.
Ǻls Möser muesst hai an de Krääch,
dåi muesst hai sterwen.

Mir hüt iemmest wä am Dram
dies Jeschicht, åls Käänd arzohlt.
East äs mer am Jedåchtnes bliewen dot maist håt iech verjessen,
dot amder hün iech åfjeschriewwen.
martin der Ijel
Höchberg den 1. Dezember 2006

www.rodevandox .de