Schiedungsgreongd???
Det Marzemai wuhl sich schiede lossen, dänn der Misch, seng Måhn, wor em ze riach... Un em Dauch marschiert ät zem Avokanten end wuhl sich beliere lossen, wä em esi äst iwerhieft durchzähn kåhn. Die feng un ze froġen:
"Sefft der Misch?"
"Det kuhn em niët sähn. Ualdiest e wiënich Wenj, awer ech drianke bestiëmmt mie wa hia."
"Schlieht e dich åldiest?"
"Dåt wid em noch fehle! Ualdiest - wunn ich zarnich bian, miëss ich nuer de Hund hiawe uch åwiest måcht e ualles, wåt ech em befiale!"
"Gieht e fremd?"
"Wor dem Deiwel siel e friëmd gähn, Harr Avokat, mir kiënne se chia ian Duannerschmort goor."
"Net esi; ech mienen, huet hie villecht äst mät er ånderer Frää?"
"Dått ech niët låche! Die kitt chia nemel senje Pflichte ba mir nä, awer nau hun ech den Schiedungsgriangt entdaakt: Zwe vun ause drua Kängje - der Hanzi uch det Zirro - sië niët vun iëm!!!"
Duannerschmarter Anekdoten: Hia oder ech
Um Beiträge zu verfassen, müssen Sie sich kostenlos registrieren bzw. einloggen.
Fräenarbet
Schiun än Dannerschmuert wor der Fichemarz zemlich befiëleresch. Daut hatt hie vu sengem Vueter esi geliert end liëft dermät uch, nodiëm hie kehn Detschlund kåhm.
Un em Dauch befund sich der Marz än em griußen Kufheus ä Frankfurt end fäur mät dem Lift, än diëm noch en giang Fraaenzimmer wor.
Awiest bliff der Lift zwäschen den Stockwarken stohn. Am en Zekt maucht em det Weiw hiesch Uġen, feng un ser de Bluus afzekniefeln end mient villsoend:
"Na, Alter, nun mach doch auch das, was ein Mann in so einer Lage machen sollte, denn dann macht auch Frau, was ihr zusteht!"
Der Marz ducht ewenich no, dro ziuch hie det Hemd eus, schmiss et af de Bäddem end befäul:
"Dann schau, dass du das Hemd wäschst, wenn wir da wieder draußen sind, weil es verschwitzt ist! Verstanden?"
Schiun än Dannerschmuert wor der Fichemarz zemlich befiëleresch. Daut hatt hie vu sengem Vueter esi geliert end liëft dermät uch, nodiëm hie kehn Detschlund kåhm.
Un em Dauch befund sich der Marz än em griußen Kufheus ä Frankfurt end fäur mät dem Lift, än diëm noch en giang Fraaenzimmer wor.
Awiest bliff der Lift zwäschen den Stockwarken stohn. Am en Zekt maucht em det Weiw hiesch Uġen, feng un ser de Bluus afzekniefeln end mient villsoend:
"Na, Alter, nun mach doch auch das, was ein Mann in so einer Lage machen sollte, denn dann macht auch Frau, was ihr zusteht!"
Der Marz ducht ewenich no, dro ziuch hie det Hemd eus, schmiss et af de Bäddem end befäul:
"Dann schau, dass du das Hemd wäschst, wenn wir da wieder draußen sind, weil es verschwitzt ist! Verstanden?"
Det Ziechen
Der Puschkemisch hatt et mät senger Schwijjermotter net leicht. Wiëren kanjt hie sech net, dänn det Heus gehiurt der Aulder, alsi mosst hie allen Frechhieten, dä vun är kuhmen, schläcken.
Ändlich wor et no ville Gohren esi färr... No`m Begrafnes wurden de nehst Uverwåhnten zem Lecheziechen ägeladden uch äm Huef bewirt.
Nodiëm de Giëst ewiëch woren, geng der Misch än de Scheiër, äm Hoa fiur de Kää ze hiulen. Wä hie anjderm Schoopen verbä geng, liest sich en Dåchzäjel end fial em af`t Hieft. Der Misch sauch no affen, scheddelt eus dem Hieft end soht dro:
Såhl diët nau en Zieche sië, dått te ubiast ku? Nemel däier leeßt te mich ia Fridde Hex, wåt te biast!"
Der Puschkemisch hatt et mät senger Schwijjermotter net leicht. Wiëren kanjt hie sech net, dänn det Heus gehiurt der Aulder, alsi mosst hie allen Frechhieten, dä vun är kuhmen, schläcken.
Ändlich wor et no ville Gohren esi färr... No`m Begrafnes wurden de nehst Uverwåhnten zem Lecheziechen ägeladden uch äm Huef bewirt.
Nodiëm de Giëst ewiëch woren, geng der Misch än de Scheiër, äm Hoa fiur de Kää ze hiulen. Wä hie anjderm Schoopen verbä geng, liest sich en Dåchzäjel end fial em af`t Hieft. Der Misch sauch no affen, scheddelt eus dem Hieft end soht dro:
Såhl diët nau en Zieche sië, dått te ubiast ku? Nemel däier leeßt te mich ia Fridde Hex, wåt te biast!"
Der hescht uch der lichst Diud
Un em Dauch angderhialt sich det Marzemaio mät senger Tant eus Medwesch, dä ze Besäck wor. Am en Zekt frocht de Tant:
"Soh mer, Maio, wä ställst tea dir en hieschen Diud fiur?"
"Esi, wa me` Grießvoter gestarwen ias?"
"Uch, wä äs hie gestorwen?", wuhl de Tant wässen.
"Nå, chia, hia ias ifåch iageschlääfe."
"Uch, wä ställst tea dir den lichsten Diud fiur?", griwwelt de Tant wekter.
"Wa die vu` senjen drua Fränjen."
"Erzill mer, wä sen dä gestårwen?"
"Da såßen ian dem Auto, ian dem me` Grießvoter iageschläfen ias, wiarend e gelinkt hot", maucht det Maio en bekritt Gesicht.
Un em Dauch angderhialt sich det Marzemaio mät senger Tant eus Medwesch, dä ze Besäck wor. Am en Zekt frocht de Tant:
"Soh mer, Maio, wä ställst tea dir en hieschen Diud fiur?"
"Esi, wa me` Grießvoter gestarwen ias?"
"Uch, wä äs hie gestorwen?", wuhl de Tant wässen.
"Nå, chia, hia ias ifåch iageschlääfe."
"Uch, wä ställst tea dir den lichsten Diud fiur?", griwwelt de Tant wekter.
"Wa die vu` senjen drua Fränjen."
"Erzill mer, wä sen dä gestårwen?"
"Da såßen ian dem Auto, ian dem me` Grießvoter iageschläfen ias, wiarend e gelinkt hot", maucht det Maio en bekritt Gesicht.
De hegdich Jugend uch der Grantler
Der auld Millemisch hatt bä e jeder Geliëjenhiet iwer jeden uch alles äst ze krakelen. Watt emmer em uch deht, em wor iëwen näst gäut genäch. Seng Frää, det Lis, wor bestemmt net ze benegde, awer mät de Gohre hatt et sich dermät uefanjden end nåhm den aulde Sack nemi ärnst.
Un em Dauch fiaren dä zwe Aulden mät dem Bus keh Bluesendref - zesumme mät dem Fichenhuenz, die uch nemi zia den Gånjsten gehiurt...
Agefehr bä der Kretzung mät dem Schergider Wiëch feng der auld Misch wedder un:
"Diës heghich Jugend hoot wiarlech niche Maniere! De Metscher drähn kurtsch Piandel, dått em ualles sah kuh, de Gange hu` lunk Häär, ian dem sich de Leis verkreche kiënne, awer iam Bus åfzestähn uch den Ålde den Pluatz ze iwerläße, dåt kiënne se niët! Wieß der Deiwel, wor mer miat diësem Gesindel noch u`kunn."
Der Huenz, die lonjst em sauß, weddersprauch:
"Misch, wa kuhst te nuer esi iast sähn. Noch ian der Gemien ias der Fußaikemuatz åfgeschtunde end hoot der Pluatz gemåcht."
"Na, und!", reecht sich der Misch wedder af, "setchst te niët, dått det Lis noch ängje åf de Fiësse stieht, ha?"
Der auld Millemisch hatt bä e jeder Geliëjenhiet iwer jeden uch alles äst ze krakelen. Watt emmer em uch deht, em wor iëwen näst gäut genäch. Seng Frää, det Lis, wor bestemmt net ze benegde, awer mät de Gohre hatt et sich dermät uefanjden end nåhm den aulde Sack nemi ärnst.
Un em Dauch fiaren dä zwe Aulden mät dem Bus keh Bluesendref - zesumme mät dem Fichenhuenz, die uch nemi zia den Gånjsten gehiurt...
Agefehr bä der Kretzung mät dem Schergider Wiëch feng der auld Misch wedder un:
"Diës heghich Jugend hoot wiarlech niche Maniere! De Metscher drähn kurtsch Piandel, dått em ualles sah kuh, de Gange hu` lunk Häär, ian dem sich de Leis verkreche kiënne, awer iam Bus åfzestähn uch den Ålde den Pluatz ze iwerläße, dåt kiënne se niët! Wieß der Deiwel, wor mer miat diësem Gesindel noch u`kunn."
Der Huenz, die lonjst em sauß, weddersprauch:
"Misch, wa kuhst te nuer esi iast sähn. Noch ian der Gemien ias der Fußaikemuatz åfgeschtunde end hoot der Pluatz gemåcht."
"Na, und!", reecht sich der Misch wedder af, "setchst te niët, dått det Lis noch ängje åf de Fiësse stieht, ha?"
Die glechgaldich Marz
Der Fichemarz gehiurt ze den abkämmerste Männern än iaser Gemien. Ijentlich reecht än iwerhieft näst af. Alles sauch hie gelossen.
Schiun sängt ville Gohre arbet hie als Meurer af dem şantier. Zem Mättdauch kuuft hie sich nia schiun sängt er Iweget de sälf Wurscht fiur foaf Lee.
Un em Dauch traut der Glosermisch - seng biëst Frängd - un en erun end soht mät treurijem Eusdräck:
"Marz, ech miëss der en licht Nähricht iwerbruenje: Deng Bitchärewurscht, da tau schien esi long iasst, ias dëirer warde. Am zähn Prozent. Wått måchst te nau?"
Die Ånder bliff - wä ängde - glechgålghich: "Dåt måcht niast, Misch, dänn ech warde mer uch vun iënzt fuart Wurscht am fuif Lee kiefe, ualsi betriafft mech det Guunz niët."
Der Fichemarz gehiurt ze den abkämmerste Männern än iaser Gemien. Ijentlich reecht än iwerhieft näst af. Alles sauch hie gelossen.
Schiun sängt ville Gohre arbet hie als Meurer af dem şantier. Zem Mättdauch kuuft hie sich nia schiun sängt er Iweget de sälf Wurscht fiur foaf Lee.
Un em Dauch traut der Glosermisch - seng biëst Frängd - un en erun end soht mät treurijem Eusdräck:
"Marz, ech miëss der en licht Nähricht iwerbruenje: Deng Bitchärewurscht, da tau schien esi long iasst, ias dëirer warde. Am zähn Prozent. Wått måchst te nau?"
Die Ånder bliff - wä ängde - glechgålghich: "Dåt måcht niast, Misch, dänn ech warde mer uch vun iënzt fuart Wurscht am fuif Lee kiefe, ualsi betriafft mech det Guunz niët."
De Kraam äm Schubkoarren (Kopie)
Der Riedemisch wår iest åf dem Moort
ia Blosendråff end hot gehiert, dått de Schweng deirer warde. Åf dåt hot e um kunia Marje seng Kraam åf de Schubkuarr geluadde end ias miat er åf de Kollektiv zem Biir gefohre, dått die se daakt.
Hia ducht, iwer Noocht wid se trä uch glech farkle, ualsi ias e des marjest schnial zem Schwengstuall geruunt, am ze sahn, oof se gefarkelt hatt.
Amwått noch niche vun de` kliëne Grunzern ze sah` wåre, hot e de Kraam wiëdder ian de Schubkuarr gedriwwe end ias det zweet Mial miat er zem Biir gefohre. Um driatte Marje giëng seng Fraa fuar iëm ëuße, am de Hiane ze fittern. Der Misch riëff er näh:
"Treng, schmëiß uch en Uuġ ian de Schwengstuall end säch, oof de Kraam schie gefarkelt hot."
Nä er Zetch hiert em`t Zirr ëus dem Hangherhoof: "Misch, Farkle hu` mer noch niche, awer de Kraam ias schie ian der Schubkuarr!"
Åfgeschriwwe vum Puschkewalter
Erzåhlt vum Fichemisch
--------------------------------------------------------
Derzea frōcht der Ijel
De Hiannen huet em ba ech än Dannerschmuert des Moarjest net gefeahlt, oder gefoaschelt of se hegt en Oachen liajen oder net ?
Ba der "Kraam äm Schubbkårrn" wor des Misch senj Treng gegongen noh den Hiannen ze sahn net wohr. Drua Hiannen liajen hegt, da bleiwen ägedohn, da undern terfen ba de Kockesch.
Der Riedemisch wår iest åf dem Moort
ia Blosendråff end hot gehiert, dått de Schweng deirer warde. Åf dåt hot e um kunia Marje seng Kraam åf de Schubkuarr geluadde end ias miat er åf de Kollektiv zem Biir gefohre, dått die se daakt.
Hia ducht, iwer Noocht wid se trä uch glech farkle, ualsi ias e des marjest schnial zem Schwengstuall geruunt, am ze sahn, oof se gefarkelt hatt.
Amwått noch niche vun de` kliëne Grunzern ze sah` wåre, hot e de Kraam wiëdder ian de Schubkuarr gedriwwe end ias det zweet Mial miat er zem Biir gefohre. Um driatte Marje giëng seng Fraa fuar iëm ëuße, am de Hiane ze fittern. Der Misch riëff er näh:
"Treng, schmëiß uch en Uuġ ian de Schwengstuall end säch, oof de Kraam schie gefarkelt hot."
Nä er Zetch hiert em`t Zirr ëus dem Hangherhoof: "Misch, Farkle hu` mer noch niche, awer de Kraam ias schie ian der Schubkuarr!"
Åfgeschriwwe vum Puschkewalter
Erzåhlt vum Fichemisch
--------------------------------------------------------
Derzea frōcht der Ijel
De Hiannen huet em ba ech än Dannerschmuert des Moarjest net gefeahlt, oder gefoaschelt of se hegt en Oachen liajen oder net ?
Ba der "Kraam äm Schubbkårrn" wor des Misch senj Treng gegongen noh den Hiannen ze sahn net wohr. Drua Hiannen liajen hegt, da bleiwen ägedohn, da undern terfen ba de Kockesch.
@ Ijel: Frälich huet em uch än Dannerschmuert de Hiënen desmårjest no Oachern gefäult. Mer hessen daut Tooste. Ägedohn hu` me se awer net, dänn sä hadde Näster än der Scheier oder äm Schwengståll - wunn em dä ierscht äm Härwest kuuft.
Die "rästich" Griusvueter
Der auld Mariarmisch kanjt nemi arbden, well hie um Harzen operiert worde wor. Un em Dauch spillt se Näff`, der Hanzi, viur dem Diur. Do kuhm de Pitroleschmaimaun verbä. Dä mosst frälich ängden alles wässen, alsi frocht sä den Klenne:
"Hanzi, denj Grießvooter ku` chia nimi uarbde. Wåt måcht hia de` gunzen Dåch?"
"E jede Marje gieht e bias zem Bloser Biasch", infert der Hanzi.
"Uch, wåt måcht e um Nämiatdåch?", wuhl de Auld wässe.
"Du` kitt e wiëder zriack!", låcht die Klien.
"Ei, siel dech der Schlåch treefe, kliëner Bitchär!", reecht sich de Maun af end maucht sich eus dem Stuuf.
Der auld Mariarmisch kanjt nemi arbden, well hie um Harzen operiert worde wor. Un em Dauch spillt se Näff`, der Hanzi, viur dem Diur. Do kuhm de Pitroleschmaimaun verbä. Dä mosst frälich ängden alles wässen, alsi frocht sä den Klenne:
"Hanzi, denj Grießvooter ku` chia nimi uarbde. Wåt måcht hia de` gunzen Dåch?"
"E jede Marje gieht e bias zem Bloser Biasch", infert der Hanzi.
"Uch, wåt måcht e um Nämiatdåch?", wuhl de Auld wässe.
"Du` kitt e wiëder zriack!", låcht die Klien.
"Ei, siel dech der Schlåch treefe, kliëner Bitchär!", reecht sich de Maun af end maucht sich eus dem Stuuf.
Der bekritt Titz
Der Puschkentitz kuhm un em Owend bekritt än`t Lecheff end sauß sich niëwen den Fichenhanz un den Däsch. Die märkt glech, daut seng Frängd net giat afgeluecht wor end wuhl den Gräångd ereusfånjden:
"Wåt, denj Grieß, hoost te hetch, Titz? Wunn em dich esi setch, dinkt em, de Wialt wid marre angdergähn!"
"Åch, wießt te, Hanz, et ias chia nooch lichter: Det Tiënn hot mer versprooche, en Wooch nimi miat mer ze riade."
"Ias dåt wiarlech esi licht?", wuhl der Hanz wässe. "Sua frii, dåt te ba dem Schlabrament fuar en poor Daaj denj Rau hoost!"
"Genah dåt ias et chia, Hanz: Diēsēnäwend ias de Wooch verbah!!!"
Der Puschkentitz kuhm un em Owend bekritt än`t Lecheff end sauß sich niëwen den Fichenhanz un den Däsch. Die märkt glech, daut seng Frängd net giat afgeluecht wor end wuhl den Gräångd ereusfånjden:
"Wåt, denj Grieß, hoost te hetch, Titz? Wunn em dich esi setch, dinkt em, de Wialt wid marre angdergähn!"
"Åch, wießt te, Hanz, et ias chia nooch lichter: Det Tiënn hot mer versprooche, en Wooch nimi miat mer ze riade."
"Ias dåt wiarlech esi licht?", wuhl der Hanz wässe. "Sua frii, dåt te ba dem Schlabrament fuar en poor Daaj denj Rau hoost!"
"Genah dåt ias et chia, Hanz: Diēsēnäwend ias de Wooch verbah!!!"
Ageriëchteget
Det Liso hatt net nor en Mell wä en Scheiër, nä, nä, ät wor uch "zemlich fleißich" än er bestemmter Bezäung... Esi weangdert sich ihntlich nemest, daut seng Muhn, der Sim, no en puer Gohren de Schiedung äriecht. Sächer wor daut fräer en Såljenhiet, awer än desem Fåll - miente jedefålls de mieste - hechst Zekt.
Det guunz "Theater" fuund ä Karlsburch statt. Frälech spillt det Liso uch do det Aschäldich, ändiëm et ängde wedder betoont, em siel doch Zejje bronje, dä et iwerfähre känte... Hä kuhn sich e jeder dinke, daut de Männer, dä et "begläckt" hadde, sälwest fronjert wore - jedefålls de mieste -, alsi kanjde dä cha net erschenjen uch sohn, sä hädden et verfährt, wä ät ängde wedder wedderhiult, dänn diër är Fräen, wehren iwer diër "Häldentueten" bestemmt net begiestert gewiësen uch muntch ald ener wehr mät dem Paleåksenhuulz ä` Kontakt kunn...
Wä diëm uch wor, bäs zerliëzt fuund de Schiedung stått uch alle Bedielichte fäuren hiem. Det Liso hatt sich nemel richtich ämgeziuge, schiun erschinn seng biëst Frängdän, det Maio, daut uch ähnlich veruluecht wor:
"Nå, Lis, erzill schnial, wa et wår!" Daut less sich net zwiëmol bidde end soht dro zerliëzt:
Diës Awokate sië niët nuer pruestich, sanjdern uch augeriacht. Stall der fuar, se hu` sigor de Kängtch dem Sim zaugesprooche, wä doch e jeder wieß, dått se niët vun iëm sië!"
Det Liso hatt net nor en Mell wä en Scheiër, nä, nä, ät wor uch "zemlich fleißich" än er bestemmter Bezäung... Esi weangdert sich ihntlich nemest, daut seng Muhn, der Sim, no en puer Gohren de Schiedung äriecht. Sächer wor daut fräer en Såljenhiet, awer än desem Fåll - miente jedefålls de mieste - hechst Zekt.
Det guunz "Theater" fuund ä Karlsburch statt. Frälech spillt det Liso uch do det Aschäldich, ändiëm et ängde wedder betoont, em siel doch Zejje bronje, dä et iwerfähre känte... Hä kuhn sich e jeder dinke, daut de Männer, dä et "begläckt" hadde, sälwest fronjert wore - jedefålls de mieste -, alsi kanjde dä cha net erschenjen uch sohn, sä hädden et verfährt, wä ät ängde wedder wedderhiult, dänn diër är Fräen, wehren iwer diër "Häldentueten" bestemmt net begiestert gewiësen uch muntch ald ener wehr mät dem Paleåksenhuulz ä` Kontakt kunn...
Wä diëm uch wor, bäs zerliëzt fuund de Schiedung stått uch alle Bedielichte fäuren hiem. Det Liso hatt sich nemel richtich ämgeziuge, schiun erschinn seng biëst Frängdän, det Maio, daut uch ähnlich veruluecht wor:
"Nå, Lis, erzill schnial, wa et wår!" Daut less sich net zwiëmol bidde end soht dro zerliëzt:
Diës Awokate sië niët nuer pruestich, sanjdern uch augeriacht. Stall der fuar, se hu` sigor de Kängtch dem Sim zaugesprooche, wä doch e jeder wieß, dått se niët vun iëm sië!"
Sache gitt et...
Un em Owend traufe sich der Gloserhans uch der Pitroleschmarz bä em Glas Weng. Am en Zekt feng der Hans un:
"Marz: Ech wial der iast erziale, awer te miësst mer verschpreeche, dått et niëmest erfiahrt, suenzt bian ich de minune ian der guunze Gemiin!"
"Hiir na door", infert der Marz, "sië mer Såkse oder Fussemiast? Nuër ërëus miat der Schprääch!"
"Na gaut", beräucht sich der Hans, "dåt wår esi:
Ian er Noocht lååġ ech iam Baat. Åf iist erschinn mer der hiëlich Petrus end miint, ich weer iam Hiëmmel. Dä wuul ech awer niët bleiwë. Åf dåt säät e, zriack åf de Iard käänt ech nuër ualz Hangd oder Hian ku`.
"Uch, wåt hoost te gewiahlt?"
"Hian. Wa ech iam Hoof erampiëckt, fiëng et u` mich bam Oorsch ze driacke. Ech sään der, dåt wår esi en Pression, dått ich ducht, ich miësst explodiire!!!
Zem Gliack kuum der Kokesch verbaa. Die miint, ich miësst schtuark driacke, trä keem en Uache ërëus.
Amwåt et esi hiasch wår, hun ich trä nooch zwemial gedriackt."
"Dåt hiißt, te hoost drua Uacher geloocht?", wuul der Marz wässe.
"Ach wähär drua Uacher: Ech bekuum en såftich Plaatsch vum Suske! Dåt wår ëußer ser vuar Guall end kriisch:
`Måch, dått te ba`n Trooch liefst, åldet Farkle, wët të biast. Te hoost det Baat voolgeschiasse!!!`
Der Marz bliff en Zekt schprochlius, dro scheddelt e når det Hiift end sauch den Hans treurich un:
"Wiarlech, Såche gitt et..."
Un em Owend traufe sich der Gloserhans uch der Pitroleschmarz bä em Glas Weng. Am en Zekt feng der Hans un:
"Marz: Ech wial der iast erziale, awer te miësst mer verschpreeche, dått et niëmest erfiahrt, suenzt bian ich de minune ian der guunze Gemiin!"
"Hiir na door", infert der Marz, "sië mer Såkse oder Fussemiast? Nuër ërëus miat der Schprääch!"
"Na gaut", beräucht sich der Hans, "dåt wår esi:
Ian er Noocht lååġ ech iam Baat. Åf iist erschinn mer der hiëlich Petrus end miint, ich weer iam Hiëmmel. Dä wuul ech awer niët bleiwë. Åf dåt säät e, zriack åf de Iard käänt ech nuër ualz Hangd oder Hian ku`.
"Uch, wåt hoost te gewiahlt?"
"Hian. Wa ech iam Hoof erampiëckt, fiëng et u` mich bam Oorsch ze driacke. Ech sään der, dåt wår esi en Pression, dått ich ducht, ich miësst explodiire!!!
Zem Gliack kuum der Kokesch verbaa. Die miint, ich miësst schtuark driacke, trä keem en Uache ërëus.
Amwåt et esi hiasch wår, hun ich trä nooch zwemial gedriackt."
"Dåt hiißt, te hoost drua Uacher geloocht?", wuul der Marz wässe.
"Ach wähär drua Uacher: Ech bekuum en såftich Plaatsch vum Suske! Dåt wår ëußer ser vuar Guall end kriisch:
`Måch, dått te ba`n Trooch liefst, åldet Farkle, wët të biast. Te hoost det Baat voolgeschiasse!!!`
Der Marz bliff en Zekt schprochlius, dro scheddelt e når det Hiift end sauch den Hans treurich un:
"Wiarlech, Såche gitt et..."
De Sturmfrisur
Fräher gauf et bä ias nichen eusgebeldeten Hoorschnegder - der Detsch soot derzia Frisör. - awer et fund sich ängde wedder emest, die sich dermät uefgauf. Frälich sauġen de ierscht "Geschniddenen" ewenich verstruwwelt eus, awer mät der Zekt gewunnt em sich drunn...
Un em Dauch kuum der Pitzemisch zem Wiawerhonz, dem "Spezialisten" af desem Gebäät... zem Hoorschnegde. Ijentlich hatt et cha niche Sänn, dänn der auld Misch hatt nor noch droa Hoorkegder af dem Hiift.
"Nå, Mischenihm", froocht der `Frisör`, "wa såhl et siën?"
"Miat Schiëdel, me` Gang, miat Schiëdel!", infert der Auld.
Der Honz feng u` erämzeschnipseln, bäs en Hoorkegd eusfial. Daut ziicht e dem Mischenihm end froocht, no der noaer Frisur. Die unfert gelosse:
"Nau ähne Schiëdel, me Gang, ähne Schiëdel!"
Bäm nächsten U`luuf fial uch det zwiët Hoorkegd eus. Nia wuul der auld Misch Bubifrisur.
Dä wor noch net färtich, alz uch det liëzt Hoorkegd det Hiift verless. Der Honz wor eußer sich end froocht mät zeddernder Stämm:
"Mischenihm, wåt måche mer nau?" Die awer bliff räuch end miint:
"Sturmfrisur, me Gang, Sturmfrisur!"
Fräher gauf et bä ias nichen eusgebeldeten Hoorschnegder - der Detsch soot derzia Frisör. - awer et fund sich ängde wedder emest, die sich dermät uefgauf. Frälich sauġen de ierscht "Geschniddenen" ewenich verstruwwelt eus, awer mät der Zekt gewunnt em sich drunn...
Un em Dauch kuum der Pitzemisch zem Wiawerhonz, dem "Spezialisten" af desem Gebäät... zem Hoorschnegde. Ijentlich hatt et cha niche Sänn, dänn der auld Misch hatt nor noch droa Hoorkegder af dem Hiift.
"Nå, Mischenihm", froocht der `Frisör`, "wa såhl et siën?"
"Miat Schiëdel, me` Gang, miat Schiëdel!", infert der Auld.
Der Honz feng u` erämzeschnipseln, bäs en Hoorkegd eusfial. Daut ziicht e dem Mischenihm end froocht, no der noaer Frisur. Die unfert gelosse:
"Nau ähne Schiëdel, me Gang, ähne Schiëdel!"
Bäm nächsten U`luuf fial uch det zwiët Hoorkegd eus. Nia wuul der auld Misch Bubifrisur.
Dä wor noch net färtich, alz uch det liëzt Hoorkegd det Hiift verless. Der Honz wor eußer sich end froocht mät zeddernder Stämm:
"Mischenihm, wåt måche mer nau?" Die awer bliff räuch end miint:
"Sturmfrisur, me Gang, Sturmfrisur!"
Um Beiträge zu verfassen, müssen Sie sich kostenlos registrieren bzw. einloggen.
