KnuppesGad Weng…
Et senn schīn e puer Johr hiër, do hat en Moselwinzer än em Härwest en sihr gaad Wengliës.
Hi keeltert en wangderbor Treepchen, en Johrhangdertweng, diëm hi den hieschen Nummen „Moselblümchen“ gaw.
En Konkurrent vun der Ahr (hiftsächlich bekunt fīr den rīden Weng) måcht sich nett vill Gedånken,
en hießt sengen Weng - zem Arjer senges Kollegen - „Ahrblümchen“.
Äm nechsten Johr passiert det salw. En gaad Weng wiëßt un der Mosel, der „Moselgold“.
Seng Konkurrent vun der Ahr „kupfert“ uef, en hießt sengen Weng „Ahrgold“.
Äm drätten Johr – en harrlich Weng, awer dettmol äs der Moselwinzer schlau,
hi hießt sengen Weng „Moselschleckerchen“.
Der Ahrwinzer mosst sich na äst åndert afållen lassen…
Fahren Sie mit der Maus über die Box um die Vorschau anzuzeigen.
Total besōfen
Von Benutzern verlinktes Bild - Link zum Bild
Un em Owend feiert en Årzt än Gesallscheft senger Kollegen.
Et wor schīn zemmlich speet, wä en der Notruf erriecht. En Dam bitt drånjend äm Half.
Hi hat schin zemmlich deff ant Glas gesähn, en iwerliëcht hin uch hiër; schleßlich entschied
det Pflichtgefähl, mehr der Verstånd sich derkeen wiërt.
Mät dem Taxi lett hi sich za der Adress der Krunken fåhren.
Bäm Angdersäcken zeddern em awer de Hoind esi stark, dåt hi det Stethoskop nett hålden kån.
E wor uch nett äm Stånd en Diagnos ze ställen.
„Total besofen“ ställt hi verzweifelt sich sälwest de Diagnos.
Do richt sich de Fra mät Mäh uch Nīt äm Bät åf, en sot:
„Sä hun riächt, Herr Dokter, sä hun jo esi riächt, awer bitte, bitte, son se näst mengem Mån!"
Anekdoten uch Kurzgeschichten
Um Beiträge zu verfassen, müssen Sie sich kostenlos registrieren bzw. einloggen.
„Moselgold“.
„Moselblümchen“
„Moselschleckerchen“
Kätchen, Kätchen breng mir nach en Pätchen vun dēm Moselwengchen
--------------End wa giht et wegter ??
„Moselblümchen“
„Moselschleckerchen“
Kätchen, Kätchen breng mir nach en Pätchen vun dēm Moselwengchen
--------------End wa giht et wegter ??
So'mer noch wiē der Komponist äs vum "Kätche,Kätche breng mir nach een Pätchen" dron wäre mer schiun sähn wäi't wegter giht 
KnuppesDer Titz un der Grenz
Der Titz fiärt mät dem Bizikel, af dem Gepäckträger en Såck.
Grenzer: "Hun Sä äst ze verzollen?"
Titz: "Nä!"
Grenzer: "Und wåt äs am Såck?"
Titz: "Sund."
Bä der Kontrol ställt sich totsächlich erous - Sund.
En ganz Woch kitt der Titz jeden Dåch mät dem Bizikel uch dem Såck af dem Gepäckträger.
Am achten Dåch wird et dem Grenzer doch verdachtig.
Grenzer: "Wåt äs äm Såck?"
Titz: "Norr Sund."
Grenzer: "Hmm, na mess ech awer ist richtig nosähn..."
Der Sund wird gezemmst, det Resultat: norr Sund.
Der Titz kitt wegter jeden Dåch zer Grenz.
Zwee Wochen spēter wird et dem Grenzer ze däck, uch hi schäckt en Sund-Prob änt Labor.
Erous kitt - Sund, riener Sund.
No em Mēnet hält et der Grenzer nemmi ous und frocht den Titz:
"Esi, ech giän et schräftlich, dåt ech näst verrōden, awer Sä schmuggeln doch irjend äst.
Soo Sä mer bitte, wåt?"
Der Titz: "Biziiikelll..!!!"
Urlef
Der Titz uch der Oinz flejen det irschtmol mät dem Flachzech.
Dä zwien hun en Ticket fīr de zweet Klass, sätzen sich awer gånz frech än de irscht.
De Stewardess bemerkt dåt en bitt se höflich, se sielen err reserviert Platz an der zweeten Klass besätzen.
Der Titz sōt: „Mir bläwen hä, as gefällt et hä.“
De Stewardess fordert se noch īst af, de Platz ze rommen.
„Mir gon nierest, mir bläwen hä sätzen“, sōt der Oinz.
De Stewardess wieß sich nett ze hälfen ent beschwert sich bäm Pilot.
Diër riëd norr kurtsch mät den Zwienen. Dråf påcken dess gånz schniël er Sachen
en verschwainden än der zweeten Klass.
Wåt hi gesōt hat, frocht gånz iwerrascht de Stewardess.
Dråf der Pilot:
"Ech hun ifåch gesōt, de irscht Klass flecht nett ken Mallorca!"
Der Titz fiärt mät dem Bizikel, af dem Gepäckträger en Såck.
Grenzer: "Hun Sä äst ze verzollen?"
Titz: "Nä!"
Grenzer: "Und wåt äs am Såck?"
Titz: "Sund."
Bä der Kontrol ställt sich totsächlich erous - Sund.
En ganz Woch kitt der Titz jeden Dåch mät dem Bizikel uch dem Såck af dem Gepäckträger.
Am achten Dåch wird et dem Grenzer doch verdachtig.
Grenzer: "Wåt äs äm Såck?"
Titz: "Norr Sund."
Grenzer: "Hmm, na mess ech awer ist richtig nosähn..."
Der Sund wird gezemmst, det Resultat: norr Sund.
Der Titz kitt wegter jeden Dåch zer Grenz.
Zwee Wochen spēter wird et dem Grenzer ze däck, uch hi schäckt en Sund-Prob änt Labor.
Erous kitt - Sund, riener Sund.
No em Mēnet hält et der Grenzer nemmi ous und frocht den Titz:
"Esi, ech giän et schräftlich, dåt ech näst verrōden, awer Sä schmuggeln doch irjend äst.
Soo Sä mer bitte, wåt?"
Der Titz: "Biziiikelll..!!!"
Urlef
Der Titz uch der Oinz flejen det irschtmol mät dem Flachzech.
Dä zwien hun en Ticket fīr de zweet Klass, sätzen sich awer gånz frech än de irscht.
De Stewardess bemerkt dåt en bitt se höflich, se sielen err reserviert Platz an der zweeten Klass besätzen.
Der Titz sōt: „Mir bläwen hä, as gefällt et hä.“
De Stewardess fordert se noch īst af, de Platz ze rommen.
„Mir gon nierest, mir bläwen hä sätzen“, sōt der Oinz.
De Stewardess wieß sich nett ze hälfen ent beschwert sich bäm Pilot.
Diër riëd norr kurtsch mät den Zwienen. Dråf påcken dess gånz schniël er Sachen
en verschwainden än der zweeten Klass.
Wåt hi gesōt hat, frocht gånz iwerrascht de Stewardess.
Dråf der Pilot:
"Ech hun ifåch gesōt, de irscht Klass flecht nett ken Mallorca!"
@Ijel
Vill Spaß mät dem Lëtzeburgischen:
Kättche, Kättche
Et wuessen an de frieme Länner
vill schweier Wäiner rout a wäiss,
Si si gesicht vu ville Kenner,
vum Rhäin bis déi Säit vu Paräis
Ech hale mech un d'Muselblimmchen, ...
Ech drénke gär mäi Pättchen
Scho virun dausend Joer
wor et bei ons ganz fäin
Do hate mir t'as kloer
Schon Drauwen an de Wäin
Och Brantewäin a Béier
gouver am Ländche gebraut..
Wäi ta erkennen kust, Ijel, senn dat 2 verschiedän letzeb. Vulkslieder.
Guckst ta häi: Kättche, Kättche
Vill Spaß mät dem Lëtzeburgischen:
Kättche, Kättche
Et wuessen an de frieme Länner
vill schweier Wäiner rout a wäiss,
Si si gesicht vu ville Kenner,
vum Rhäin bis déi Säit vu Paräis
Ech hale mech un d'Muselblimmchen, ...
Ech drénke gär mäi Pättchen
Scho virun dausend Joer
wor et bei ons ganz fäin
Do hate mir t'as kloer
Schon Drauwen an de Wäin
Och Brantewäin a Béier
gouver am Ländche gebraut..
Wäi ta erkennen kust, Ijel, senn dat 2 verschiedän letzeb. Vulkslieder.
Guckst ta häi: Kättche, Kättche
Prima---Knuppes
doch det "Kättchen brenj mir noch e Pättchen"
äs net derbah--??
Äst ūndert. Et wēr fenj won der Link funktioniere wet,
uch won mir esiäst åf Såksesch uch häwen.
http://www.youtube.com/watch?v=8wN76InEVmQ
http://www.youtube.com/watch?v=DD-xkrbgXjo
Der Link funktioniert net
doch et as de Riad vun
Letzebuergesch Lihren mam Astrid Lulling.
versackt et uch
doch det "Kättchen brenj mir noch e Pättchen"
äs net derbah--??
Äst ūndert. Et wēr fenj won der Link funktioniere wet,
uch won mir esiäst åf Såksesch uch häwen.
http://www.youtube.com/watch?v=8wN76InEVmQ
http://www.youtube.com/watch?v=DD-xkrbgXjo
Der Link funktioniert net
doch et as de Riad vun
Letzebuergesch Lihren mam Astrid Lulling.
versackt et uch
Innenpolitik des AußenministersDer Politiker Robert Schumann (1886 – 1963), en gebirtich Lëzebuerger, wor no dem Kräch
en zegtlong französischer Außenminister. Bekånnt äs hi vīr ållem durch den sog. Schumann-Plan
(s. google).
Ïmol äs hi gefrocht worden, woräm hi näckest geheirot hätt.
"Vīr langer Zegd", erzillt hi, "bän ich īst mät der Bahn gefåhren. Dä wor esi vōl uch ech hun ous Versäihn er Dam af de Fess getrieden. Bevīr ech mich noch entschäldijen kangd, krëischt dä los:
"Trottel, kust ta nett afpåssen, wuer ta hin tråmpelst!"
Dro såch sä mich un, erkånnt mich, word fëierrīt äm Gesicht ent sot:
"Oh, excusez moi, monsieur, je pensais, il serait mon époux!"
(Oh, entschäldijen Sie, der Härr, ech dåcht, et wer meng Mån!)
(Oh, entschäldijen Se, der Härr, ech dåcht, et wer meng Mån!)
Nå do segt em wot ausser dem Gefronjdersel, ausser der Ih, wä der Hans Otto Tittes sprächt,ålles passoire kuuun.
--denn än der Ih vum Hans Otto Tittes passuirt uch villet--
Bam Orzt äs em äst gelangen, esi fär se mir noch net gelongt. Ech gratulieren
Nå do segt em wot ausser dem Gefronjdersel, ausser der Ih, wä der Hans Otto Tittes sprächt,ålles passoire kuuun.
--denn än der Ih vum Hans Otto Tittes passuirt uch villet--
Bam Orzt äs em äst gelangen, esi fär se mir noch net gelongt. Ech gratulieren
Anekdoten iwer beremmt Personen
Za Thomas Mann kitt īst en jang Schräftstaller. Hi lisst em vun sengen Erziëhlungen vīr und bitt äm de Mīnung.
„Sä messen vill mih liësen, sot Thomas Mann – liësen, liësen uch noch mih liësen."
„Woräm?“
„Wonn Se vill liësen, hu Se nichen Zegd zem schrëiwen", wor de Åntwert."
Hans Christian Andersen, der beremmst Dichter und Schräftstaller Dänemarks wor ajnden schlåmpig ugeziuchen.
Ïst frocht en e jang Gränschnuewel:
„Dett jehmerlich Danj af ennerem Hīft, saul dåt en Hott sen?“
Der griß Merchenerziëler blëiwt rahig und åntwert:
„Det jehmerlich Danj angder irrem Hott,
saul dåt en Hīft mät Verstånd sen?“
Um Ufung der wässenschåftlichen Karrier von Albert Einstein frocht en Journalist de Frä Einstein, wåt se vun errem Mån hällt.
"Me Mån äs en Genie!
Hi kån ålles måchen - außer Geld."
Bem ÅrztDer Titz dränkt vill mih Alkohol, wä seng Gesangdhiet erluft.
Et kit, wä et ku mess, hi bekitt en blō Nuess, dä zem Gläck nett wih dīt,
åwer än der riëchten Segt dīt et richtich wih.
Der Årzt frocht en: „Wevill Becher Weng dränken Sä um Dåch?“
Der Titz erklērt: „Ach Herr Dokter, ech hun en Däppchen,
uch jedesmol wunn ech Durscht hun, dränken ech īnt".
"Uch wevill Pali?"
"Cha, des morjest wun ech afstohn ien, zwee Stamperl,
dro fīr dem Eßen ien, zwee Stamperl,
nō dem Eßen uch ennen oder zwīn, hålt ålles än Moßen."
Der Årzt wäll nett anhöflich sen, en sot: „Sä messen abedajnt reduzieren,
uch wenicher Flessegett za sich niën."
„Än Ïrnung, Herr Dokter, vun hegt fīrt eßen ech wenicher Supp“.
Af dem JohrmertDer Titz wäll e Roß kiefen en zecht ken Schewis af de Johrmert. Nodiëm e sich en zegdlong amgesähn huet, fajnd hi Gefallen un em hischen, jangen Roß. Det Roß gehīrt em Fårr uch deser mīnt:
„Det Roß as jang uch schniël en brocht nett vill ze Freßen.“
En Besangderhiet häw det Roß awer, uch hi måcht den Titz draf åfmarksem: Wunn hi am Såddel seß uch los regden wiehl, messt hi "Gott sau Dunk!" son, uch wonn et stohn saul: "Amen!"
Der Titz nitt det Roß, sätzt af, en wall losregden. Doch det Roß bewiëcht sich nett vun der Stall.
Dro fällt em an: "Gott sau Dunk!" uch det Roß galoppiert wä der Blatz - direkt auf en Schlucht za. "Ho,.. brr,.. bläw stohn,.. ze Hälf, wä wor dåt? Oh nä, näi“, äm lezten Ucheblack fällt em an: „Amen!"
Det Roß bläwt stohn, knapp vīr der Schlucht:
„Puh, gråd noch geschåfft, … Gott sau Dunk!"
Det FinanzamtEn uerem åld Fra brocht gånz dronjend Geld, am de Strom ze bezuelen.
200 Euro, dåt äs vill Geld, wåt se nett huet.
An errer Verzwëiflung schräwt se asem Härrgott en Bräf mat derr Bitt, hi siel er Geld schacken.
De Ugestållden der Post kennen natürlich mat der Adress nast ufehn en schacken den Bräf un det Finanzamt. En Finanzbeamter lisst den Bräf, huet Matlied mat der uermen Fra, en måcht am Åmt
en Haussummlung. Et kun awer norr 100 Euro zesummen.
"Beßer wä guer näst!", dinkt sich der Finanzmån en schackt det Geld der ålden Fra.
Dess fraut sich iwer de Moßen, rennt ucheblacklich an die nechst Kirch, am dem läwen Härrgott
ze dunken. Se knät nedder en biët x-mol det ‚Vater unser‘. Bevīr se gieht, dreht se sich an der
Kirchendirr noch ist am en sot:
"Läw Härrgott, wonn ta mir wedder ist Geld schackst, bitte nemmi iwer det Finanzamt!
Se hun mir nehmlich de Helft uefgezuijen."
De Lotterie
Der Titz kieft vum Oinz en Iësel fīr 100 lei.
Der Oinz nitt det Gēld en versprächt, den Iësel um nechsten Dåch ze bronjen.
Um nechsten Dåch erschengt der Oinz ohnen den Iësel.
Hi sot: „Ech hun en licht Nōricht, der Iësel äs gestern verreckt."
"Kån em halt näst måchen, gäw mer dro det Gēld zeräck uch de Sach huet sich".
"Et dīt mer sihr lied", sot der Oinz, "det Problem äs, ech hun det Gēld schīn verdohn (ausgegeben)".
"No bronj mer dro den dīden Iësel“, mīnt draf der Titz.
"Wat wällt ta mät em dīden Iësel?" wäll der Oinz wässen.
"Ech warden en an der Lotterie verlosen", åntwert der Titz.
"Dat äs der greßt Schwachsänn, wat ech jemols gehīrt hun.
Ta kust jo nett en verreckten Iësel an der Lotterie verlosen?!"
"Klor kån ech dat, et mess jo nemmend wässen, dat hi dīd äs".
Der Oinz scheddelt norr det Hīft, giht awer en hīlt den Iësel.
No em Mēnet trefen sich de zwien wedder.
"Morjen Titz" refft der Oinz, wä as deng Lotterie gelufen?"
"Sihr gat", sot der Titz, "ech hun 500 Loser za je 2 Lei verkuft,
uch en Gewänn vun 998 Lei gemåcht."
"Dat terf jo nett wohr senn! Huet sich denn nemmend beschwert?" wul der Oinz wässen.
"Doch! Der Typ, diër den Iësel gewonnen huet.
Esi hun ech em de 2 Lei zeräck gegiën."
Der Titz kieft vum Oinz en Iësel fīr 100 lei.
Der Oinz nitt det Gēld en versprächt, den Iësel um nechsten Dåch ze bronjen.
Um nechsten Dåch erschengt der Oinz ohnen den Iësel.
Hi sot: „Ech hun en licht Nōricht, der Iësel äs gestern verreckt."
"Kån em halt näst måchen, gäw mer dro det Gēld zeräck uch de Sach huet sich".
"Et dīt mer sihr lied", sot der Oinz, "det Problem äs, ech hun det Gēld schīn verdohn (ausgegeben)".
"No bronj mer dro den dīden Iësel“, mīnt draf der Titz.
"Wat wällt ta mät em dīden Iësel?" wäll der Oinz wässen.
"Ech warden en an der Lotterie verlosen", åntwert der Titz.
"Dat äs der greßt Schwachsänn, wat ech jemols gehīrt hun.
Ta kust jo nett en verreckten Iësel an der Lotterie verlosen?!"
"Klor kån ech dat, et mess jo nemmend wässen, dat hi dīd äs".
Der Oinz scheddelt norr det Hīft, giht awer en hīlt den Iësel.
No em Mēnet trefen sich de zwien wedder.
"Morjen Titz" refft der Oinz, wä as deng Lotterie gelufen?"
"Sihr gat", sot der Titz, "ech hun 500 Loser za je 2 Lei verkuft,
uch en Gewänn vun 998 Lei gemåcht."
"Dat terf jo nett wohr senn! Huet sich denn nemmend beschwert?" wul der Oinz wässen.
"Doch! Der Typ, diër den Iësel gewonnen huet.
Esi hun ech em de 2 Lei zeräck gegiën."
Dummheit ist auch eine natürliche Begabung.
(Wilhelm Busch)
Gatgliewich oder dumm?
E Mån wor af't Fēld gefueren, seng Frä wor derhīm bliwen.
Kurtsch dernō klåppt en Wanderbursch un de Dirr en bitt äm e wenich Eßen.
De Frä bedauert en ent gitt em en wuerem Supp uch Brīt, uch en Stäck vum geßtrijen Brōden.
„Mä läwer Franjd“, sot se, „ech sähn ta bäst vill än der Wält geriest.
Me Gang äs uch af Wanderschaft. As hi der nett villecht begehnt?“
„Doch, hi äs mer begehnt. Hi huet näst wuermet zem Unzähn, uch hi legd Hanger uch Durscht.
Hi lett ich son, err sielt em en Pelzrōk, zwe Hemden uch e wenich Gēld schäcken“.
„Wonn ta et mengem Gangen broinjen wält, sihr gären“. Sä packt 2 Hemden, den Pelzrōk vum Mån
uch 5 Galden, ållend an en wëiß Dach.
„Måch na schniël, dat ta dervun kist, befīr me Mån hīmen kit, diër nit der sonst ållend ewēch“.
Dåt mess se dem Nästnätz nett zwemol son, änem Uchebläck wor hi verschwangden.
Glech dråf kitt der Mån hīm, uch de Frä erzillt em de Geschicht.
Tumm Frä, dinkt sich der Mån,sätzt sich af det Roß en juecht dem Bedrajer haindenō.
Deser segt den Regder kun, verstächt det Bündel am Stroch en ställt sich un de Stroß af en Kläppel gestätzt, wä wonn hi ausrahen werd.
Der Mån frocht en, ow hi en jangen Kerl mät em wëißen Bündel gesähn häw.
„Cha, ech hun en gesähn. Grued enzt äs hi an de Bäsch gelufen. Wonn irr schniël segd, feht irr en“.
Der Mån stecht vum Roß en bitt: „Hålt kurtsch det Roß, bäs ech zerack bän.“
Sibåld der Mån äm Bäsch wor, nitt der Banjel det Bündel aus dem Stroch, sätzt sich af det Roß,
uch dervun wor hi.
Am Bäsch wor nemmend ze sähn, esi wul der Mån hīm, doch na mosst hi ze Foss gohn.
Wä hi endlich derhīm wor, frocht de Frä: „Huest ta den jangen Kerl fangden?“
“Cha, ech hun en fangden, ech hun em noch Gēld giën uch det Roß derza,
äm dat hi schniëler za asem Sån kitt“.
(Wilhelm Busch)
Gatgliewich oder dumm?
E Mån wor af't Fēld gefueren, seng Frä wor derhīm bliwen.
Kurtsch dernō klåppt en Wanderbursch un de Dirr en bitt äm e wenich Eßen.
De Frä bedauert en ent gitt em en wuerem Supp uch Brīt, uch en Stäck vum geßtrijen Brōden.
„Mä läwer Franjd“, sot se, „ech sähn ta bäst vill än der Wält geriest.
Me Gang äs uch af Wanderschaft. As hi der nett villecht begehnt?“
„Doch, hi äs mer begehnt. Hi huet näst wuermet zem Unzähn, uch hi legd Hanger uch Durscht.
Hi lett ich son, err sielt em en Pelzrōk, zwe Hemden uch e wenich Gēld schäcken“.
„Wonn ta et mengem Gangen broinjen wält, sihr gären“. Sä packt 2 Hemden, den Pelzrōk vum Mån
uch 5 Galden, ållend an en wëiß Dach.
„Måch na schniël, dat ta dervun kist, befīr me Mån hīmen kit, diër nit der sonst ållend ewēch“.
Dåt mess se dem Nästnätz nett zwemol son, änem Uchebläck wor hi verschwangden.
Glech dråf kitt der Mån hīm, uch de Frä erzillt em de Geschicht.
Tumm Frä, dinkt sich der Mån,sätzt sich af det Roß en juecht dem Bedrajer haindenō.
Deser segt den Regder kun, verstächt det Bündel am Stroch en ställt sich un de Stroß af en Kläppel gestätzt, wä wonn hi ausrahen werd.
Der Mån frocht en, ow hi en jangen Kerl mät em wëißen Bündel gesähn häw.
„Cha, ech hun en gesähn. Grued enzt äs hi an de Bäsch gelufen. Wonn irr schniël segd, feht irr en“.
Der Mån stecht vum Roß en bitt: „Hålt kurtsch det Roß, bäs ech zerack bän.“
Sibåld der Mån äm Bäsch wor, nitt der Banjel det Bündel aus dem Stroch, sätzt sich af det Roß,
uch dervun wor hi.
Am Bäsch wor nemmend ze sähn, esi wul der Mån hīm, doch na mosst hi ze Foss gohn.
Wä hi endlich derhīm wor, frocht de Frä: „Huest ta den jangen Kerl fangden?“
“Cha, ech hun en fangden, ech hun em noch Gēld giën uch det Roß derza,
äm dat hi schniëler za asem Sån kitt“.
Generationskonflikt...
Uroma kommt auf Besuch und fragt klein
Uwe was er im Fernseher schaut.
Klein Uwe sagt:-Fußball Österreich-Ungarn.
Und gegen wen spielen sie,fragt Uroma.....
Gruß, Geri
Uroma kommt auf Besuch und fragt klein
Uwe was er im Fernseher schaut.
Klein Uwe sagt:-Fußball Österreich-Ungarn.
Und gegen wen spielen sie,fragt Uroma.....
Gruß, Geri
KnuppesUm Beiträge zu verfassen, müssen Sie sich kostenlos registrieren bzw. einloggen.
