Nuar wos si g’hört!

Aus’m Strossngrobn hobn s’ na aussaklaubt, an Mothies. V’leicht hot ´r a bissl z’tiuf ins Gloss ei’i g’schaut g’hobt. Ko’ schon amol fü’ kema!
Hiatzt, lign lossn ko ma an Menschn nit! Also hobn s’ na hoam gschleppt und hobn na hingschmissn auf d’ Truhl, i da Kuchl.
„Seids go schö’ bedonkt!“ sogt d’ Mierl, sei Weib.
„Is jo weida nix dabei!“ moant da Hans.
„Wahrla, ich donk enk recht schö’!“ hebt d’ Mierl no amol on.
„Vagölt`s Gout!“
Dos is `m Sepp hiaz z’tumm worn.“Olso woasst, just a so vüll miassedst di a nit bedonga. S’ is jo nit da Reed wert!”
“No wia denn nit!” begehrt d’ Mierl auf. „Wunn dr we(r) a Hogwurst (Leberwurst) gibt, oda a Stuck Speck, ofm tuast di do schö’ bedonga.
No und ös hobts ma glei a gonzi Sau `brocht.“

Misch Maier

Veröffentlicht in der HZ Nr. 7 vom 05.04.1968

Weitere Anekdoten, Geschichten, Erzählungen »