De Nawett
Helmuth Zink, Perkam, März 2016
De Nawett
Än Ongenoiteln uch än Fugresch ir läw Let,
Diu oarbeten vill Schoinker Sochsen und mochten de Nawett.
Fräh desmorjest alt uch äm deankeln am fohf ,
Fittert em de Gedärer, ließ de Honnen än Hof.
Driun geng em än de Stuf und ohs äst, und det sich noch zer Nuit,
Än den Tosert, Bofloisch, Zwaibel , Wurscht uch Bruit.
Driun lief em am säiss schnäil of den Meort,
Wiu en jeder of den Bus schun weort.
Doi kum vun Ongenoiteln hoalt,
und wor ejed miul, schun Iwerfeallt.
Em druonnt sich eännen bekum schär nechen Loft,
wonn de Diren zeagengen hoat em et geschofft.
Drin geng et än de Oarbet hiemmlich mät Ruck
Ken Fugresch änt Kombinat uch den Upruc.
Wonn der Schoför der Sochs der Martini (Mosch vitezä) kum
Driun woasten oalle Navetisten schun,
vill schnieller leofen noch de Haind
Den bäs kenn Fugresch mocht em moi wä en Staind.
Fuir dä 25 Kilometer dat er et weässt,
Heot et es niemel oist uch noch Gebleätzt.
Driun kait et awer uch passäiren,
Dat mer vun em Rad de Loft bliusen häiren,
Dem bliw em stiun et wor hoalt zem lochen,
Mir mossten em uch noch de Panä mochen.
Drin geng et wetter bäs em äst verbrädet ruch,
De Kupplung reocht, uch der Loftpill zefluch.
Dem wor et verbä mir stijen aus,
Und mochten Staindenlong en Paus,
En emder Bus doi kum dem oft,
Damät hoi es dem wetter schofft.
Uch wonn em ze spet kum dot wor hoalt normal,
De Bus dä woren Kollosal.
Of blesch siut em Rablä, äst bäisseret gow et net,
Fuir oall de Oarbeder woten mochten Nawett.
Dot geng esu schär Dajlich de gems Woch,
Em oarbet und Suff de gemßen Doch.
Än der Autogarä Niumettoch ir Let,
Geng ejeder noch oist änt Buffet,
En kliennen Pali em schnäil dreonk
Obwohl et diu säir Miserabel steonk.
Driun dronnt em sich wedder,
Bliuch, Anger, Sochsen, Zegunnen,
Än den Bus doi schun iwerfeallt kum fun Krunnen.
Än Schoink dem ungelonkt, geng em noch zesummen,
bän Oprea änt Letschef bäs de Gieter kumen.
Driun geng em Hoimen et word ald vergäißen,
esugeor uch noch of den Iuwend zem äißen.
Em schmoiß sich tommlich, mät, änt Bat,
Siut der Fra alt oist nemmel moi „Schliuf geat“
Esu wor et ihr läw Let,
Dot schwer Läiwen of der Nawett.
De Nawett
Än Ongenoiteln uch än Fugresch ir läw Let,
Diu oarbeten vill Schoinker Sochsen und mochten de Nawett.
Fräh desmorjest alt uch äm deankeln am fohf ,
Fittert em de Gedärer, ließ de Honnen än Hof.
Driun geng em än de Stuf und ohs äst, und det sich noch zer Nuit,
Än den Tosert, Bofloisch, Zwaibel , Wurscht uch Bruit.
Driun lief em am säiss schnäil of den Meort,
Wiu en jeder of den Bus schun weort.
Doi kum vun Ongenoiteln hoalt,
und wor ejed miul, schun Iwerfeallt.
Em druonnt sich eännen bekum schär nechen Loft,
wonn de Diren zeagengen hoat em et geschofft.
Drin geng et än de Oarbet hiemmlich mät Ruck
Ken Fugresch änt Kombinat uch den Upruc.
Wonn der Schoför der Sochs der Martini (Mosch vitezä) kum
Driun woasten oalle Navetisten schun,
vill schnieller leofen noch de Haind
Den bäs kenn Fugresch mocht em moi wä en Staind.
Fuir dä 25 Kilometer dat er et weässt,
Heot et es niemel oist uch noch Gebleätzt.
Driun kait et awer uch passäiren,
Dat mer vun em Rad de Loft bliusen häiren,
Dem bliw em stiun et wor hoalt zem lochen,
Mir mossten em uch noch de Panä mochen.
Drin geng et wetter bäs em äst verbrädet ruch,
De Kupplung reocht, uch der Loftpill zefluch.
Dem wor et verbä mir stijen aus,
Und mochten Staindenlong en Paus,
En emder Bus doi kum dem oft,
Damät hoi es dem wetter schofft.
Uch wonn em ze spet kum dot wor hoalt normal,
De Bus dä woren Kollosal.
Of blesch siut em Rablä, äst bäisseret gow et net,
Fuir oall de Oarbeder woten mochten Nawett.
Dot geng esu schär Dajlich de gems Woch,
Em oarbet und Suff de gemßen Doch.
Än der Autogarä Niumettoch ir Let,
Geng ejeder noch oist änt Buffet,
En kliennen Pali em schnäil dreonk
Obwohl et diu säir Miserabel steonk.
Driun dronnt em sich wedder,
Bliuch, Anger, Sochsen, Zegunnen,
Än den Bus doi schun iwerfeallt kum fun Krunnen.
Än Schoink dem ungelonkt, geng em noch zesummen,
bän Oprea änt Letschef bäs de Gieter kumen.
Driun geng em Hoimen et word ald vergäißen,
esugeor uch noch of den Iuwend zem äißen.
Em schmoiß sich tommlich, mät, änt Bat,
Siut der Fra alt oist nemmel moi „Schliuf geat“
Esu wor et ihr läw Let,
Dot schwer Läiwen of der Nawett.
Helmuth Zink
