Det Erkennungszīchen


De Kircheburch word renovīrt ä Rumes.
Der Pitz uch se Frängd, der Thummes,
woren ohne vill ze riëden
uch zer Arbet ugetriëden.


Wä se na do äwrich gråwen
uch ängden defer Iërd oushåwen,
stesse se net nor af Stīn,
do låch uch allerhånd Gebīn.


Siguër e gånz Knōchegeräst,
gät erhålden, 't fehlt glatt näst.
Dåt låch do sängt Johrhangderten,
und des zwīn sich verwangderten.


Undächtich stånde se dervīr,
dro kratzt der Pitz sich hängderm Ihr:
"Wat dennich ous dem Mängsche wid!"
sōt hi hemlich, gånz bekritt.


"Säch nor, wä friddlich et na riëst!
Wat awer äs et īst gewiëst?
Wä schuëd, dat nemest sōn es kån:
Wor et en Frä, wor et e Mån?"


Der Thummes scherrelt nor det Hīft:
"Et äs, dat em et schär net glīwt.
Ta bäst net nor en Errlecht, Frängt,
ta bäst esizesōn uch blängd!


Dåt, wat ta vir dir segst na hä
- ech dink, ich häw et trōfen -,
wor gånz bestämmt īster en Frä,
se huët jo't Mell noch ōfen!"