Fabeln af saksesch

Um Beiträge zu verfassen, müssen Sie sich kostenlos registrieren bzw. einloggen.

Martha
schrieb am 20.08.2008, 11:09 Uhr (am 20.08.2008, 11:20 Uhr geändert).
Der Iesel uch de Giiß

Der Iesel frässt äm Ståll senj Hoa. De Gieß bemärkt, dått angder dem lichten Hoa e Kåmpesthiift verstochen äs. Sa kit loinst den Iesel und feet desem un ze schmiicheln. Sa luewt senjen frängdlich-gedaldijen Bläck, sa luewt senj athletesch hiisch Gestålt, da hiisch long Üihren, uch senj frängdlich gro Bekliideng. Sä luewt uch senj zoort Feeß.
Når, sot sä, dått et är liid diit, dått hia mat senjen zuerte Fessen net ois dem Hoof än de Guerten iwer den schmuele Schuunz sproanje kuun.
Der Iesel wäll se vuem Gejäntiil iwerzejen; hia wäll är ziijen wat vir in Geschwoangdijet senj Fess erriche kennen. Ålsi, måcht hia åf dem Hof de possiirlichst Spräng. En der Zekt awer fresst de Gieß em Ståll det gånz Kampesthiift åf
Martha
schrieb am 22.08.2008, 18:11 Uhr


Der Påppelbum uch der Blätz


Um Wåsser stånd en schlånk Påppelbum. Alle Legt erfroaten sich senjer uch hun en geliuwt. Dåt gefiil äm sihr, uch hi hut senj Äst stulz en de Låft.gesträckt uch nor vuen iwen erow åf de Biim,de klener wä he woren, erouw gesähn. Zegaderletzt hut hi gemiint, alles mässtet äm angdertänich sen. Deser Stulz uch det vun sich selwäst Engånun sen, dess Ägebäldhiit, dåt äs äm awer deïer ze stohn gekunn. Emol zuch en Gewädder erun. Dro haden äm de ånder Biim geroden, sech klener ze måchen, uch sech net esi patzich gen Hemmel ze sträcken. Hi awer hut sech nor noch steiifer gemåcht, noch mih en de Hih.gedihnt. Nor afist kåm der Sturm geflijen, hut äm de Blädder vun den Ästen gerässen,hut en schräcklich zerzåust und äm seng hii, senj spätz Kriun gebroche .Zeletzt hut en Blätz senjen Stamm zersplittert. Nemest hut än bedåuert. Alle soden : “Dåt geschekt äm recht, denn der Stulz kit ängden viur dem Fålle.


der Ijel
schrieb am 24.08.2008, 03:25 Uhr
Det Zeisken uch der Adler

1.Det Zeisken uch der Adler
da stridden iist zeglech
wi wohl vun ållebiden,
äm ållerhechsten flecht.

2.Der Adler håt senj Flijel
uch Fäddern fräsch gekemmt
end krisch keen ålle Vijel
ihr wässt jo dått dot stemmt?

3.Vuer oich der Kenneng stiht
äm Bäsch uch äm Geberch,
iwer ålles wåt når Flijel driht
iwer oalles wåt når flecht.

4.Dot wåsten ålle Vijel
dått der Adler stronj uch stulz
vuer äm ålles koppert Flijel,
det Zeisken uch äm Angderhulz.

5.Doch wa äs et mat dem Fläjen?
duecht sich da klinzich Mäsch
villecht kun ech en bedräjen
ech, der roppijest äm Bäsch.

6.Der Kenneng håt versummelt
de Vijel guer äm Bäsch
uch ålles wot sech tummelt
kum zem Fest u senjen Däsch.

7.Wi kanjt en Riad nea holden
iwer oalles wåt mat Fäddern flecht
vun den Gangen vun den Olden
wa em än de Wulke sich verkrecht.

8.Wi wäll mat mir sich meesen?
der Kenneng soht det Wuert
wi as äm Fläjen beeser
wi flecht mat mir hegt fuert?

9.Et geng e Pespern durch de Rond
nemest getrat sich äst ze sohn,
et vergeng en geat Hålf Stangd
wi kanjt dem Kenneng wederstohn?

10.Det Zeisken heaw en Flijel än de Leaft
em hat et net gedocht,
mocht åf de Schnuewel, num sich Dräft
und dro den Adler frocht:

11.Harr Kenneng kut Ihr mat
ech fläjen net ellin,
mir fläjen än de Waat
Ihr uch ech, mir zwiin.

12.Klibbeset, tea wält mat mir
än den bloen Hammel fläjen
trat sich nemmest oisser dir
hun ech mat dir Vergnäjen.

13.Än des Adlers Fäddern åf der Broast
det Zeisken healt sich feest
hia hot et net gemarkt uch net gewåsst
hia fliuch bäs åf dot ållerletzt.

14.Wa hia af iist nea netmih kanjt
än de Wulken wor senj Kråft erlecht
ois des Adlers Fäddern spranjt
det Zeisken, hüi uch hecher flecht.

15.De Waat hot at gewonnen
der Kenneng wor blamiert
des Adlers Stulz zerronnen
det hu mer drois gelihrt.




Martha
schrieb am 24.08.2008, 11:16 Uhr


Det Rooß rächt senjen Härrn

Der Knecht håt erstochen den Ådelshärrn
Der Knecht weer sälwest en Ritter gern.

He huet än erstochen bä Mondenscheïn
De Lech huet hi versënkt äm defä Rhein.

He huet sich de blank Rästeng ugeziijen
Af des Härren Rueß äs hi stulz åfgestiijen.

Uch als hi galopiiren wul iwer de Bräck,
Do stutzt det Roos, uch zuch sich zeräck.

Wel he de gälden Spiiren äsi hårt äm gåw,
Schleudert et än weld owe än `t nass Gräw

Mät Arm, mät Foos, hi rudert uch rängt
der schwer Pånzer än nedder zwängt.
der Ijel
schrieb am 24.08.2008, 18:08 Uhr
En Goas, en Getter uch en Giiß
da gengen åf de Wiss.
De Giiß da sprung, de Goas da fliuch
de Getter as en Getter, end bleiwt et niuch.

Dråf sprung de Giiß glech wedder
de Goas da fliuch gunz nedder.
De Getter schumt sich net vuer ållen
end les en Keabesch fallen.

End wedder sprung de Giiß
De Goas kum def gefliugen
de Getter as en Getter, det as net geliugen.

Äm dot spracht uch der Zanderscher:
Won menj Jiiß an Jötter weer,
weer uch menj Juap a Kliidchen---
der Ijel
schrieb am 26.08.2008, 08:46 Uhr (am 26.08.2008, 08:55 Uhr geändert).
Der Jajer uch det Hasken

Des Jajers Pfeil håt än iist trofen,
mättelt äm Fläjen än der Låft
hia wor noch gang end duecht
hia wet noch villet schoffen,
ä senjem Liawen wåt hia vuer sich soch.

Der Adler wor jo salwest åf der Goocht,
hüi iuwen än der Låft dreht hia senj Kriis
mat senjen schoarfen Ugen
kanjt hia ålles sahn wåt sich bewiacht,
äm Gras, äm Gorten,
åf dem Feeld uch åf der Wiss.
Meernår en Eedes ze erwäschen wor äm Riacht

Nea håt des Adlers Pfeil en Flijel äm gesträppt
glått wa hia en Hasken håt gesahn,
esi as det Schaksel,det Hasken wor endschläppt,
den Adler num ät net gewohr,
den Jajer håt ät net bemärkt,
Uch di wor jo fuer ät en griis Gefohr.

De Geschicht mat dem Adler giht wegter
wie kun erroden mat wellem Göethe Gedicht des Fabel zesummen heet

Martha
schrieb am 27.08.2008, 12:12 Uhr (am 27.08.2008, 15:08 Uhr geändert).
Der wëiß Hirsch

Drå Jäjer gengen emol åf de Pirsch,
Sä wulen erjojen den wëißen Hirsch.

Se låden sich angdern Dånnenbum.
Dro haden alle drå ären ijenen Drum.

(Der iirscht)

Mir hut gedriimt,wä wun äst erklängt.
Aus dem Gebäsch, der Hirsch sprängt.
husch, husch,

(Der zwet)

Doch wä he äsi sprängt bä Hangdgebell
Do hut meng Kugel getrofen seng Feel.
piff, paff

( Der drät)

Wä der Hirsch åf der Iërd äsi na loat,
Dro hut dåt meng Härz sihr erfroat.

Doräm hun ech änt Hiirn geblosen.
Allen sielen et hiiren, cha uch de Huesen.
trara,trara

Wä sä na äsi låjen uch geriedt hun,
Nor afist, rennt der wëiß Hirsch devun.

Bevir dä Jäjer än iverhift kangden sähn,
Wor he äwech! Äsi äs et wärlech geschähn.

Husch, husch, piff paff, trara!



Gedicht: „Der weiße Hirsch“
Ous dem Detschen iwersatzt

Martha
schrieb am 30.08.2008, 10:08 Uhr



De Omes uch de Gril,


De Omes sich ängden tummelt,
Ze fressen sä fleißich summelt.

Sä rennt, uch git sich griiß Mäh,
Brengt alles wåt bråcht erbä.

Uch mess sä sich sihr vill bemähn
Äm dä Kängd richtich ze erzähn.

Wunn allen viirsorjen bä Zegden,
Dro mess nemäst Hanger leïgden.

Na begehnt sä de Gril äm Gras,
De sängt lokt uch mät vill Spaß.

„Gress ich Gott,“ räft sä er za,
Äst frojen wul ech sä dennich na.

Sot, wä kennt ir det nor brängen,
Den ganzen Dåch iwer ze sängen?

Hut ir dänn gor näst ze dahn?
Iirscht de Arbet, denoh det Rahn!

„Dot wird jo viir sä ålles stämmen,
Ech, awer kån näst åußer sängen!

Dot stämmt schiin; ech daan jo nest,
Ze fressen hun ech awer ängden äst.“

Wun ech esi hisch musizieren,
Dått åf der Wiss ålle mech hieren,

Sich un menjem Gesång erfroan
Sot, wat sihl ech noch åndert dan?

„Et wid awer båld der Wängter kun,
Ir werdet gor nest ze fressen hun.“

„Bäs do äs jå noch sihr lang,
Äm wid sähn.Nor niche Bang.!

Dått der Wängter na båld kit,
Der Gril äng nest ze dinken git.

Wä de Iërd na gefriiren wor,
Word et är na dennich klor,

Datt der Hangerdiid na ze är kit
Wel et nest vir sä ze fressen git.

Äsi huet sä bä sech gedocht;
Dro, de Omes schnel gefrocht:

„Kån.ech, villecht doch äst bekun,
Wel ech jo äsi griißen Hanger hun.?

Dä Omes sekt sä nor griiß un,
Don sot sä dråf uch giit devun:

„Wi den gånzen Sommer nor sängt,
Den Wängter na hangrich verbrängt.





.







hein
schrieb am 30.08.2008, 22:00 Uhr (am 31.08.2008, 00:53 Uhr geändert).
De Omes uch de Grill, en blesch Variant.

Äm Sommer de Omes sich eifrig tummelt,
ze Frëißen sä går fleißich summelt.

Sä hïert de Grill erämerträllern,
end sot er: "Dink un denen Käller,

den mest tea fällen, båld äs et ze spët."
"Hun nichen Zet, ech gïen en Konzert"

Et vergïht noch en Woch, de Omes sich plocht.
De Grill tirilliert, de Omes, se kocht:

"Dink un de Kälden, wonn der Wengter kit,
wonn ålles gefreißt et näst ze beißen git!"

"Ech mess mich tummeln, ech flejen dervun,
un der Mailänder Scala hun ech en Solo bekun."

De Omes äs sauer, sä dinkt sich: "Säch un!
Dir wird det Geträller licht bekunn!

Et hïßt, wï den Sommer iwwer nor soingt
den Wängter hangrich uch fraisend verbroingt"

De Omes schoffelt den Schnï ewech.
Mät dem Koffer stöckelt de Grill iwwer´t Rech:

"Adje, ech gien än Paris en Konzert!"
Gånz neddesch do de Omes plärrt:

"Träffst tea den La Fontaine än Paris,
sou em, ech schäcken en än seng Wåld Bållegrieß!"

(PS: Natierlich äs dåt, wä jeder wïß,
åf Blesch gesot, net de "Wåld Bållegrieß")



Wittl
schrieb am 31.08.2008, 13:59 Uhr (am 31.08.2008, 20:22 Uhr geändert).
uch en bleesch Variant;

Krii, krii, krii,
groer Harwest, krii.
Ech duëcht net
dat tea noch kist,
viur dem Chrästdåch,
sonst hat ech,
gaonz gewäss
summeln kennen
munch e Kegt,
meer uch kliin,
en hat net iirscht borje messen
vun der Omes-Nooberän...

De bleesch Wiirter ëus deser Fabel, hun ech sängt der vieren Klass' gespeichert åf der Fiëstplått vu mengem Longzegtgedachness, kennt uch ihr dä noch?? Ech kaon se speeter derzeaheen...
Mess nea sannenbueden,
S"ä"rvus.


"cri, cri,
toamnă gri.
Nu credeam c-o să mai vi,
înainte de crăciun,
căci puteam şi eu s-adun
o grăunţă cât de mică,
ca să nu cer împrumut
la vecina mea furnică"....
der Ijel
schrieb am 31.08.2008, 17:48 Uhr (am 31.08.2008, 18:16 Uhr geändert).
De Schleech,der Kokesch uch der Fuss!
Et wor e gang Kokesch di kanjt noch net richtich kreen.
Senj Laflengsploatz wor åf dem Mästhufen, uch der lonjst ämeränk.
Wä hi nea esi bam kroatzen en Schleech håt gesahn, erwoascht hia se mat dem Schnuewel un enem Onjt und feng un ze dasen, stoark, kreeftich uch noch stärker. Af iist schleappt de Schleech ois arem defe Looch, und der Kokesch feal zeräckzea åf senjen Toppert.
„Nå wort når, nea verschläcken ech dech gunz“ sot der Kockesch end feng un-------
„Wort, wort noch e wennich“ krisch de Schleech, “Ech duecht tea wiltst mat mir når spille wallen tea wirst mech doch net verschläcken, äm oalles än der Wält, håw uch e wannich Mätliid mät mer“
Der Kokesch less sich net stiiren bam Essen. Hia ruckt mat dem Hiift noch ist vueren uch zeräck, und de Schleech wor ä senjem Kroop verschwangden.

Det wor jo frähi des Moarjest, de Soann wor noch net en Hundbriit iwer dem Moarjendool
Keen Hammel gestijen. En hangrich Fuss schlech sich äm den Gebeorenhof und hopst iwer det Geschätz glåt än dem Moment wa eas Kokesch de Schleech håt verschlangen.
Wa der Kokesch den Fuss håt erbläckt, feng e un ze luufen wåt e når kant, hia krisch uch zehealf, end plåddert mat senjen Flijeln, mat den hia iwerhiiwt noch net fläjen kanjt.
Wun hia det Loch äm Schairenduer håt erriche kannen, weer hia gerätt gewiast.
Ǻwer der Fuss wor kernijer, end hoat en erwoascht. Dem Kockesch holf nichen ploaddern uch
Kroatzen mih, denn der Fuss håt em den Hålz erwoascht, und bas em sich ämsauch em uch det Hiiwt ougebassen.

Der Gebeor wor åwer uch åfgestunden, hia kum end sul äm Ståll no senjen Gettern sahn.
Wa hia den Kokesch esi håt hiire kreischen, num e sich schniel de Mästgoffel, end kum dem Fuss åf de Peelz gerackt. Der Fuss kanjt netmih endwaschen.
Der Gebeor deet em de Goffel än Nåcken end drackt de Spätzten än de Iard.
„Fuerdåt tea mir den Kokesch gewercht host, drohn ech denje Peelz nea zem Kiirschner end lossen menjer Fra en Kroogen drois mochen“ Sot der Gebeor keen den Fuss. „Bast tea uch äverstunden mat desem Hundel“?

Der Hahn, der Regenwurm, der Fuchs und der Bauer

Ein Hahn schnappte vom Mist einen Regen­wurm auf; der zitterte und zappelte verzweifelt und rief: „Pardon! Schone mein.“ „Nur nicht so ängstlich!“, sprach der Hahn, „es hilft doch zu nichts!“ und verschlang den Regenwurm. Den Hahn aber packte sogleich ein Fuchs, der un­ver­merkt herangeschlichen war, und biss ihm den Kopf ab, indem er sprach: „Das zum Lohn für deine Grausamkeit!“ Kaum hatte der Fuchs dieses ausgesprochen, so hatte ihn der Bauer, der auf denselben gelauert, auch im Genick erfasst, erwürgte ihn und rief: „Her deinen Pelz, du Schleicher; wie kannst du es wagen, auf meinem Eigentum peinliches Gericht zu halten?“
Martha
schrieb am 04.09.2008, 09:16 Uhr
Klin Fabel

Ach, sot de Mous:“ de Wält wid mät jedem Dåch ënger. Ze iirscht wor sä äsi briit, dått ech Ångst håt, ech läf wekter uch wor gläcklich, dått ech endlich rechts uch lënks en der Feerd Mouern såch, awer däs long Mouern gohn derort schnel åf änonder zå, dått ech schiin äm letzten Rom bän, uch do äm Wänkel stiit de Fall, en dä ech lufen.“ „ Ta messt nor de Lufrichtung ändern, sot de Katz uch fråß sä.



„Kleine Fabel“ von Franz Kafka -übersetzt
Martha
schrieb am 06.09.2008, 17:37 Uhr
Der Ijel uch der Hues,

Der Ijel sot ze senger Frä,
„ Morren kit der Hues verbä.“

„Wärem, wat hut ir zwe denn vir?
Sonst klopt di jo nekäst un as Dir.

„Ta ahnst et net, äm wat et giit,
Mät äm ze wäten wor ech beriit.“

„Nor net loss dich åf esiäst en,
Äst gadet hut di net em Sänn! “

Wel ech en Stachelkliid na drohn,
Wed ech ängden långsem gohn.

Ech häw kurz uch sihr klinzich Fess
Doräm ech kli Schrätt mache mess.

Dat äs en griiß Beliidijung!
Ech wäßt äst zer Vertiidijung.

Hi huet mer seng lang Fess geziijt,
Mät denen hi schneller wä ech liift.

„Na, dem wäl ech et schiin ziejen,
Et äs net hisch, sich esi ze liewen.

„He kån recht hun! Rech dich net åf,
Åf seng Geried, gäf cha näst dråf.!

Ech awer sohn dir, läwster Mån.
Dått hi schneller wä ta lufe kån.“

„Helf mer! Mir messen gewennen!
Der Hues, di wid ämsonst rennen.

De Uhrzegt äs morren äm zehn.
Dä Streck hu mir schiin ugesähn

Um Ångd sållst ta dich verstechen.
Wunn mir zwe vum Start åfbrechen.

Äs he noh bä dir, stell dech åf,
„Ech bän iirscht uch besser dråf.“

Äsi kreïsch, he soll ät hiiren,
Hi hut des Wät na verlieren!

Der Hues äs zwor schniel gerånt,
De Ijelfrä huet he awer net erkånt.

„Wä kånkt der Ijel nor gewennen?
Ech kån jo vill schneller rennen.!“

Ech wäll et wedder probieren,
Als Gewänner triumfieren,

De zwe hun lokt debatiert,
Dron en kålden Saft probiert.

Bäs de biden sich äst erhielen,
Huet sä sich lies devun gestielen.

Äm Verstech sä wedder sätzt,
Af den Huesen na schien spätzt.

Erschäpt fällt di vun de Fessen.
De zwe Ijel dåt sihr genessen.

Der mäd Hues git sich geschlohn,
He kån dåt wärlech net verstohn.

„Wäsi huet he verläsen messen
Mät sengen lånken Fessen ?































Wittl
schrieb am 08.09.2008, 19:54 Uhr (am 08.09.2008, 19:55 Uhr geändert).
der Ijel schrieb: Der Jajer uch det Hasken

Des Jajers Pfeil håt än iist trofen,
mättelt äm Fläjen än der Låft
hia wor noch gang end duecht
hia wet noch villet schoffen,
ä senjem Liawen wåt hia vuer sich soch.
.......................
.......................
Nea håt des Adlers Pfeil en Flijel äm gesträppt
glått wa hia en Hasken håt gesahn,
esi as det Schaksel,det Hasken wor endschläppt,
den Adler num ät net gewohr,
den Jajer håt ät net bemärkt,
Uch di wor jo fuer ät en griis Gefohr.

De Geschicht mat dem Adler giht wegter
wie kun erroden mat wellem Göethe Gedicht des Fabel zesummen heet



"Ein Adlersjüngling hob den Flügel
Nach Raub aus;
Ihn traf des Jünglings Pfeil und schnitt
Der rechten Schwinge Spannkraft ab.
Er stürzt hinab in einen Myrtenhain.
...................
...................
.........und tief ernst
Versinkt er tiefer in sich selbst,
O Weisheit! Du redest wie eine Taube!"
(aus "Adler und Taube/ J.W. von Goethe)

Ijel,
tea hust gesoot deng Geschicht vum Adler giht wegter.
Bäs enst kum åwer näst, äs dir nästmih ägefållen??
;-)
der Ijel
schrieb am 10.09.2008, 09:07 Uhr (am 10.09.2008, 10:24 Uhr geändert).
esi as det Schaksel,det Hasken wor endschläppt,
den Adler num ät net gewohr,

Chea Wittl !
Det Goethe Gedicht giht frealich wegter, ech håt mer jo vuergenuen wegter ze iwersatzen. Åwer wihl det Hasken anzwaschen as kun, wot jo am Goethe Gedicht net vuer kit, hun ech PUNKT gemocht und wet spreechen det as en Fabelchen fuer sech.
Hiische Gross vu Mållemkrog


Um Beiträge zu verfassen, müssen Sie sich kostenlos registrieren bzw. einloggen.