Um Beiträge zu verfassen, müssen Sie sich kostenlos registrieren bzw. einloggen.
Wittl schrieb am 10.09.2008, 16:42 Uhr
der Ijel schrieb: esi as det Schaksel,det Hasken wor endschläppt,
den Adler num ät net gewohr,
Chea Wittl !
Det Goethe Gedicht giht frealich wegter, ech håt mer jo vuergenuen wegter ze iwersatzen. Åwer wihl det Hasken anzwaschen as kun.... hun ech PUNKT gemocht...
Hiische Gross vu Mållemkrog
Bist wohl im Malmkroger-"Castel" untergekommen ;-)
Solltest du His Royal Highness antreffen, so lass ihn schön grüssen.... und Ijel, iss bitte nicht alle Prince- Charles -Bioäpfel auf, gell?
Martha schrieb am 11.09.2008, 17:21 Uhr
Der Liew mät dem grißen Härzen
Vum Hemmel de Sann hiss brät,
De Låft flimmert, der Stien glät.
De Gedärer den Schäden säcken,
Äm kähl den Dåch ze iwerbräcken.
Der Liew, sått det Mell sich läckt,
Ålle vehr hie vun sich sträckt.
De Ugen fållen em äng mih zå.
Hie genesst seng Mëttåchsråh.
Um Räcken äs est wåt än stihrt
Do huet hie äst lufen gespihrt.
Ät läf no viirn, dro kåm et zeräck
Seng Fëil äs dich nichen Lufsträck .
En klien Mous kåm ous dem Hous,
Wel sä spillen wul dertous.
Sä läf eräm åf deser Riesenkatz
Bäs dä sä hat en ärer Tatz.
Vir Ångst zeddert sä iwärål,
Der Did kit! Wåt vir än Grål!
„Tå bäst Käneng vun ås ållen,
Dåa mir nor ennen Gefållen,
Ech wäll liëwen, loss mech gohn!
Der Därwält wed ech sohn,
Dått ta en griß Härz en dir drihst,
Uch dä Klënsten gåt verstiehst.
En ze klin Bässen wär ech doch,
Deng Muegen wed klohn:“ Noch“.
De ganz Wält wed dech ihren
Tät sä vun denger Tat hihren.
Dåt piepst det Mäisken em zå
Hofft, dått hie et läßt en Råh.
Der Liew sot:“ Luf , kåm net zeräck,
Sonst verlëißt ta deng irdisch Gläck.“
De klien Mous läf schniel änt Loch,
Wo sä än Motters Arm sich verkroch.
De Motter sot zä ärem läwen Kängd:
„Bläiw fär vun äm, hie äs net ås Frängd,
Hie wåll ålles wåt he fëht zerreïssen.
Emol wird hie uch dech zerbeïssen.
Gliew nä ennäm di stärker als tå,
Mät der Wohrhit nitt di et nä genå.
Iwer den Liewen äs Ungläck gekunn,
Åus em Netz kånkt hie nemi devun.
Alsi versäckt hie et mät Loewengebräll,
Hie hofft åf Hälf, esi der Härgott et wäll.
Ås Mous kåm als seng Retter erun,
Dank är, kåm der Liew hiel devun.
Sä. hut det Netz si durchgebässen
Dått et en Stäcker äs zerässen.
Schniel äs hie afgesprangen,
Uch froå äwej gegången .
Dä zwe hun sich Gådet gedohn,
Åus dem Wiëch sich dennich gohn.
:
Wittl schrieb am 12.09.2008, 20:03 Uhr (am 12.09.2008, 20:05 Uhr geändert).
Martha schrieb:
Dåt piepst det Mäisken em zå
Hofft, dått hie et läßt en Råh.
Der Liew sot:“ Luf , kåm net zeräck,
Sonst verlëißt ta deng irdisch Gläck.“
De klien Mous läf schniel änt Loch,
Wo sä än Motters Arm sich verkroch.
De Motter sot zä ärem läwen Kängd:
„Bläiw fär vun äm, hie äs net ås Frängd,
Hie wåll ålles wåt he fëht zerreïssen.
Emol wird hie uch dech zerbeïssen.
Gliew nä ennäm di stärker als tå,
Mät der Wohrhit nitt di et nä genå.
Iwer den Liewen äs Ungläck gekunn,
Åus em Netz kånkt hie nemi devun.
Alsi versäckt hie et mät Loewengebräll,
Hie hofft åf Hälf, esi der Härgott et wäll.
Ås Mous kåm als seng Retter erun,
Dank är, kåm der Liew hiel devun.
Sä. hut det Netz si durchgebässen
Dått et en Stäcker äs zerässen.
Schniel äs hie afgesprangen,
Uch froå äwej gegången .
Dä zwe hun sich Gådet gedohn,
Åus dem Wiëch sich dennich gohn.
:
Mir äs et durchëus bewåsst, dat sich munch Ener mokiert wunn ech än det Soksesch-Stejelchen äst Letzeburgeschet ännendean.....åwer et tangiert mich äm Moment iwerhïft net.
Martha, denj Zellen hun mech un en aonder Fabelchen erännert. Ech schreewen't ifach af, mol sähn ofw et verstaonde wird
Engem Leiw wuscht e Rat
op dem Pad rang tëscht d'Zeiw'.
"Bass du geck, sot dee Schroen,
"pass dach op wat s du mechs;
"hei ass d'fest gaangs gehal,
"dat gëtt kuerze Prozess!
"Loosst mech lafen, Här Kinnek,
piipst de Rat an der Patsch,
"kommt mir maachen en Handel.
Dee seet; "Toz° dach kee Quatsch;
"kuck dir mech mol, du Spizert°,
"ech brauch keng Propos
"a si sat ees wi ees,
"du gëss luppe gelooss.
"O, Här Leiw, wat e Gest!
"'t ass e Frënd Iech entstan,
"a wann Iech eng geschnitt;
wees ech och wat ech man!
De Leif mouch den Uz° nach,
an hie laacht sech bal kromm:
"Een wei ech bräicht e Rat?
"Klenge Geck! Hopp, verkomm!
No beim Räz° vun deem Bësch toopt de Leiw an eng Fal.
Du huet d'Kraaft näischt gedengt, well dei Sträck hu gehal!
An du koum dann de Rat: dee knackt zack mat den Zänn
eng kleng Masch vun dem Netz...an d'Doudsangscht war um Enn.
"Gesitt Dir, Här Kinnek, wei ass et dann lo?
"Wou de Spott bei Iech rausgong, war en huerteg rëm do!
Hal dir do, wou et geet, ëmmer Leit an der Schold,
well wie wees wou s d'ee brauchs, deem s du Guddes hues wollt!
"De Leiw an de Rat"
von Lex Roth
aus "Fabeln op lëtzebuergesch verzielt"
Martha schrieb am 17.09.2008, 20:55 Uhr
Der Fuss uch der Iesel
Et äs dich en hiiß Dåch. Der Iesel stiht än der Sånn uch långweelt sech. Hie dinkt driwer nåh, wått hie na Geschecktet måchen kån. .Dro bläzt äm en rettend Idee durcht Hiift. Schniël leef hie änt Hous, hiilt en hiisch Liiwenfeel, dåt hie emol ze schinken bekunn håt, uch heet et sich äm. Sihr sälwstbewasst uch voler froadijer Erwuërdung geng hie mät grïßen Schrätten durch den Wåld. Hie wul äsi maschkurïrt ålle Gedärcher, de äm Wåld wunnen, erfeeren. Dro feeng hie uch noch un ous vollem Hals ze krëischen: „IA,IA,IA“. Hie kriisch uch kriisch dått hie schär hïiser wård. Na kåm der Fuss verbä spazärt uch sot:“ Ech huen dech glech erkånnt. Wåt messt ta awer uch „IA, IA IA“ krëischen.“?
Droden sot hie äm noch :“Ta bäst uch blëiwst än Iesel.“
Martha schrieb am 22.09.2008, 00:05 Uhr
Der Fuss uch der Storch
Der Fuss huet iist den Storch zå sech hiimen ägelåden. „ Kåm zem Mëttåchessen. Ech wed fuer ås äst Gådet kochen.“ Äsi sot hië na dem Storch ganz fraengdlich. Der Storch hat sech gefroat uch äm versprochen, dått hie pünktlich zer Ställl se wid. End äsi wor et uch. Hie huet sech hiisch ugezïjen. Senj
besst Sachen esizeson. Fesch såch hie ous en senjem wëißen Hemd mät dem schwarzen Rock uch den modernen riiden lången Strimpen.. Mät riidem Lëppenstäft hat hië senjen Schnuewel fräsch åfpoliert. Der Däsch wor schiën hiisch gedäckt. Der Fuss biddet senjen Gast doch Platz ze ninn. Zwe flåch Schëiwen woren mät Grïßimeelch gefällt. Zwor hat der Storch mät senjem spätzen Schnuewel eräm gepickt, norr kånkt hië gor näst devun erän bekunn. Treorich såch hie nå zå, wä der Fuss gïrich ållebid Schëiwen rïin läckt. Hangrich äs hië vum Däsch åfgestånden, huet sech schniël bedånkt end äs hiimen gegången. Der Storch huet et dem Fuss awer net vergessen. Hië ladt nana den Fuss uch zå sich än. Der Fuss sot äm zå. Uch hië fäingt enen hiisch gedäckten Däsch viur. Hie wor sihr hangrich. Det Wasser läf em schïin em Meel zesummen. Schniiël nit hie Platz uch froat sich åf dåt fëstlich Essen. Der Storch brängt eous der Kuchel en Fäschgericht uch schäpt devun jedem än en hïe uch oeng Gläs. Der Fuss håt versakt mät der Zang un den Fäsch erun ze kun, awer dåt wor alles ämsonst. Na mosst hië zasähn, wä der Storch mät senjem lången Schnuewel mät griißem Apetit allen Fäsch äwech gefressen håt. Dro wul der Storch däm Fuss uch än Gläs Wasser uebëdden. Dïe kangt awer net dreus dränken, bedänkt sech kurtsch huch giht hangrich dervu.
Martha schrieb am 27.09.2008, 22:23 Uhr
Der Wulf uch det Lämmchen
Der Steårk huet ängden recht. Dåt werden mer nå esifïuert sähn.
En Lämmchen håt sengen Durscht un enem klåren Båch geliëscht. Groued dånn word ät vuen enem hangrijen Wulf iwërrascht.
„Wä kåst tea et wojen“, huet hie wätend gekräschen, mir meng Wasser ze dräwen? Fuer dess Frëchhiit messt ta bestroeft werden“
„Ach Härr, åntwertet det Lämmchen, sen sä doch, ech bidden sä, net biës. Ech dränken jo zwinzich Schrätt angderhalw vuen änen. Ech kån det Wasser bäm bessten Wällen gor net dräwen.“
„Tea dräwst et awer dennich“, sot der gråusäm Wulf. Uch ousserdem wïß ech,dått tea äm viurijen Gohr licht vuen mir geriëdet huest.“
„Wä soll ech dått gedohn huen, wunn ech dåmols noch gor net gebiëren wor.“
„Huest tea dåt net gedohn, dro wor et denj Brader.“
„Ech huen awer nichen Brader.
„Na dånn wor et ïewen emmest andert ous denjer Familie. Iwerhiift huet ir et angden af mech uewgesähn; ïr, eejer Hirten, uch eejer Hangd. Defïr mess ech mech ezt rächen. Wä hie dåt gesoht håt, huet der Wulf det Lämmchen gepackt, huet et än den Wåld geschläpt; dro huet hie et ïfåch åf-
gefresse.
Martha schrieb am 03.10.2008, 21:05 Uhr
Dä Fläddermous uch det Wiisel
En Fläddermous wor änt Gras gefållen. Sifiirt håt sich en Wiisel åf se zaschmëissen wällen äm sä nå ze fressen .“Ach, piepst nå dä Flädermous än Didesängsten:
Wåt wälst tå? Wåt måchst tå? Oh, lass mech um Liëwen.“
„Ech kån net, ech hassen dech, wel ech ålle Vijel hassen, faucht det Wiisel.
Enen Ujenbläck hat sich de Fläddermous besånnen. Dro sot sä:
„Ech bän jo nichen Vijel; ech kån dä Vijelcher uch net lëgden, ech bän doch en Mous!.“ Äsi huet de Fläddermous dem Wiisel gor iwerzëjend zageriëd. Doräm huet det Wiisel är uch det Liëwen geschinkt.
Båld dråf, wä det Liëwen esi spiilt, håt dä årm Flëdermous det sälw Ugläck .Sä wor weder änt Gras gefallen.Weder wul är en Wiisel den Hals durchbëissen. Uch dåt Wiisel håt halt griißen Hanger.
„Åf der Ställ, sifiirt, sollst tå na vuen mir gefressen werden“ sot et.“ Ech hassen ålle Mäis und dech uch.“
„Awer ech bän doch nichen Mous; ech kån dä Maïs net lëgden. Ech bän jo en Vijel.“ wïemert dä Fläddermous.
„Wått tå net sost- entschäldich“! untwert det Wiisel uch gäng senjer Wiëj.
Er messt et mer alle gliëwen; de Flëdermous äs wärlich uch detmol mät dem Liëwen devun kunn.
Wittl schrieb am 04.10.2008, 19:59 Uhr (am 04.10.2008, 20:01 Uhr geändert).
De Drossel und der Fuss tråfe sich.
"Loss eas spille, law Drossel", mïnt der Fuss.
"Cha, geat år nor wåt?" mïnt de Drossel.
"Nå ech wärde freejen uch tea wirst åntwerten" sot der Fuss.
"Dro fë un" mïnt de Drossel.
Und se fengen un.
"Wåt weangt sich um Stejelche?"
"De Blåndchschlech."
"Wåt spranġt äm Gras grän uch fenj?"
"Der Frosch"
"Wåt scharrt än der Iërd, äm Käihle?"
"De Mëus"
"Wåt segt em ä Mäst weahlen?"
"Nå det Schweng"
"Dro wåt klångt mät Ëisenhåfen"
"De Gorr"
"Und wï sätzt än ärem Såttel?"
"E Maon"
Um Onġt se mer nea...
Martha schrieb am 10.10.2008, 11:47 Uhr
En ōrem Frä håt nor en Hīhn. Dä wōr är gånz Froad, denn de Hīhn håt jeeden Dåch fïr sä en Åchen gelōcht. Nå håt sä bä sich gedōcht:“ Tea ,menj guldich Därchen wunn ech dir doppelt äsi vill ze fressen gin, dō liëjst te mer bestämmt jeeden Dåch zwe Åcher.“ Uch än ärer Tummhiit måcht sä et uch äsi. Dä Hīhn word fätt uch fätter mät jeedem Dåch. Schlesslich lōcht sä iwerhiiwt nemi.
der Ijel schrieb am 12.10.2008, 15:58 Uhr (am 13.10.2008, 10:17 Uhr geändert).
Dot ïn Stejelchen mat "Fabeln åf såksesch" soll gelëscht warden. Äm dot deaen ech de Gullaschblëch hiar eranner.
der Autor[/i
Gulaschblëch
Un er blëchernen Konservendos
wor der Dackel längst verrost.
Åf er nåsser Wiss
sturkelt iwer sa en Ïss.
Måch åf de Ugen oldet Bïst
dått tea segst wuer tea uch tritst.
Et heng jo un em Foaddem
schair huest tea mecht zetroadden.
Na und, wër dått passïrt
hïsst em dåt Pech,
wot säkst tea ha
tea oldet Gullasch-Blëch?
Dot frëchst tea Tullak mech ?
bold kist uch tea änt Gujaschblëch
Menschen warn dech frëssen
Blëch wird dron ewëch geschmässen.
hein schrieb am 12.10.2008, 16:03 Uhr (am 12.10.2008, 16:06 Uhr geändert).
Martha schrieb:
En ōrem Frä håt nor en Hīhn. Dä wōr är gånz Froad, denn de Hīhn håt jeeden Dåch fïr sä en Åchen gelōcht. Nå håt sä bä sich gedōcht:“ Tea ,menj guldich Därchen wunn ech dir doppelt äsi vill ze fressen gin, dō liëjst te mer bestämmt jeeden Dåch zwe Åcher.“ Uch än ärer Tummhiit måcht sä et uch äsi. Dä Hīhn word fätt uch fätter mät jeedem Dåch. Schlesslich lōcht sä iwerhiiwt nemi.
Bestemmt hot em en härrlich feng Geschnidden-Dïch-Supp aus är gekocht...
Martha schrieb am 12.10.2008, 18:32 Uhr (am 13.10.2008, 11:04 Uhr geändert).
De zwe Gïßker
En Gïßken språng ellin em Wåld,
Pustich, uch voler Liëwensfroad.
Der Wåld äs esi dånkel uch kähl,
Ech säcken mer en sannijer Ställ.
„Än desem Tål, do gånz angden
Hun ech ång grän Grås fangden.
Esi docht et uch sprängt dervun,
Zem gåden Gräs wäll et jo kunn.
Den Rïn kåm et eruëw gesoust,
Hä hiert et wä det Wåsser rouscht.
Nå bleïwt et afist zeddrich stohn,
Iwert Stejelchen mess et gohn.
Wåt wor dåt onj uch klapprich!
De Gïß ängstlich uch zapplich.!
Wä et deddrich driwer stolziert,
En ånder`t detsälw uch probiert.
Vum andern Oingd kåm et erbä,
Wä kun de zwe nor ållebid verbä?
Jedet docht:“ bleïw net stohn,
Soll det ånder zeräckza gohn.“
„Et äs net Platz fuer ållebid,
Mer fallen ouwen en den Dïd.“
„Ech bän ålder,gong zeräck,
Sonst fällst ta vun der Bräck.“
„Ech wor det irscht,ech wäll gohn,
Äm wåt wällst ta dåt net verstohn.“?
Sä stohn na metten af der Bräck,
Gohn net no virn, uch net zeräck.
Zem Entschlåss mess äm na kun,
„Wie äs als irschtet dennich drun.“?
„Loss as Härner na entschieden,
Wie ze irscht gieht vuen as biden“?
Sä sen åf sech losgegången,
En hart Kampf huet ugefången.
De Hïfder schlon se sich fåst en,
Nor äm cha det irscht ze sen.
Wä nichent mih sich hålden kånkt
Fluijen sä ållebid åf den Grångd.
Äm Båch lån sä. Na äs Schlåss.!
Sä sen erfëhrt end pudelnåss.
Martha schrieb am 12.10.2008, 19:54 Uhr (am 12.10.2008, 20:39 Uhr geändert).
Wittl schrieb am 12.10.2008, 20:28 Uhr
Martha schrieb: De zwe Gießker
En Gießken språng ellin em Wåld,
Pustich, uch voler Liëwensfroad.
Martha, ech hun dat Wiurt pustich nemih gehiurt sängt menger Kängdhït....mess drif lachen, well meng Oma ängden wonn ech long dertëus bliw ze mir soot "worst tea weder pustich??"
Mät "iwer det Bräckestejelche gohn"
gåw et doch uch en Åfgow ze lïïsen, et kaom e Kåmpesthïft, en Gïß uch e Wulf drän viur...kennst tea de Geschicht?
hein schrieb am 12.10.2008, 20:48 Uhr
Meng Froch: Git et det Wïert "Wåld" äm Såchseschen än irjendenem Dialekt? As et net der "Bäsch?"
Um Beiträge zu verfassen, müssen Sie sich kostenlos registrieren bzw. einloggen.
