Sachsesch Wält
Do derhiem
Info Edda Femmig • 1:55 Minuten • Herunterladen
Dea ech vir esi munch em Johr
noch ä menger Hiemet wor,
dea me’ Voter Kire seet
uch äm Homm de Wise meht,
dea hie än der Sannegleat
frihlich däi däck Fäder lead
end als Kängd ech uch genach
än aft Feeld det Eßen drach;
dea det Brit meng Motter beack
uch de gade, kolde Schlack
Wasser ech vum Lumprich brocht:
Wäi gern hun ich dru gedocht!
Wor äm Gorten Appelblät
wor ich frådich äm Gemät,
geng erämmer wäi äm Druum
wel mich allest Wangder nuhm.
Vun dem ienzije Gerach
känd ech net beku genach,
låch äm Gräs, såch än de Biem
do ä menger Wält, derhiem.
Sann uch Reen uch fräscher Wängd,
ech leff spille bäi de Kängd;
Fräscher Wängd uch riener Schnie,
em fahr Schlidden vun der Hih,
wäi e saust bäs än det Tuel:
Ach, wäi wor et wangdervol!
Wängter uch viriwergiht,
Fräjohr, Sommer, Härwest kitt,
wiëßelhaft det Wädder sängt:
Ängde blëiwt em net e Kängd!
Ohnen Oingd erschin det Johr,
dea et noch um Ufång wor,
awer nichenter bliw stohn,
end em mosst jo mät em gohn.
Kängderwelt, se äs dohän,
awer et kån uch geschähn,
datt se än em klenne Lied
ängde wedder aferstiht.
Zusätzliche Informationen
Die öffentliche Lesung bei unserem Mundartseminar am 21. April 2013 in Nürnberg (wir berichteten in der Siebenbürgischen Zeitung vom 15. Mai 2013, Seite 6) hat gezeigt: Die Quelle, aus der unsere Autorinnen und Autoren schöpfen, sprudelt immer noch reichlich.Hilda Femmigs wunderbare Kindheitserinnerungen im Gedicht „Do derhiem“ sind an keiner Stelle idealisiert, sondern für jeden, der in ähnlich ländlicher Umgebung aufgewachsen ist, nachvollziehbar.
Quelle: Siebenbürgische Zeitung vom 5. Juni 2013, Seite 14
Ortsmundart: Hermannstadt