Sachsesch Wält
De zwee Gießker
Info Senta Wotsch • 2:27 Minuten • Herunterladen
E pustich Gießke sprängt ous dem Bäsch.
Wä äs et do dankel uch fräsch!
Ät säckt det grän Duel gånz deff angden,
wo et äng fräsch Gräs hatt fangden.
Na kåm et den Häffel eruewgesoust
end hirt schin, wä det Wasser rouscht.
Norr afiest blëiwt et zedderä stohn:
Iwwer e Stejjelche mosst ät gohn!
Herrjee! Wä äs dåt na ’si klapperich?
Det Gießke word gånz zappelich.
Wä et åll deddrän driw stolziert,
en åndret det sälw uch probiert.
Vum åndren Ängd kåm’t schniël erbä.
Soot, wä kån’t u gennem verbä?
E jedet dinkt: Blëiw cha net stohn,
det ånder sål zeräckza gohn!
Hä äs net Platz fir allebied;
zeleezt purzle se noch än den Died!
„Ech bän älder! Gånk ta zeräck,
sonst falle mer biede vun der Bräck!“ –
„Ech wor det Ierscht! Ech wäll na gohn!
Äm wat kåst ta dåt net verstohn?“
Se stohn na do, mätten af der Bräck,
gohn net viern uch net zeräck.
Za em Entschlåss messt em na kunn!
Welt äs vun as åls Ierschtet drun?
Em siel sich endlich iest entschieden,
wie zëierscht giht vun dië bieden.
Fuchtich se’ se af sich losgegangen,
en hart Kampf huet ugefangen.
Bockich schlo se sich de Hiefter än,
norr äm cha det Ierscht ze sen.
Wä dro nichent mih sich hålde kangt,
fluģģe se uewen af de Grangd.
„Meck, meck.“ Na äs dich awwer Schlass!
Na lå se do, mäd uch plitschnass.
Quelle: Siebenbürgische Zeitung vom 20. Oktober 2011, Seite 6
Ortsmundart: Hermannstadt
