Hegt wird gesangen

Georg Meyndt (Text), Georg Meyndt (Melodie)

Ir Frängdännen, ach, (Uefschied)

Johanna Boehme, Heinz Acker • 2010 • Ortsmundart: Hermannstadt • 3:52 Minuten • Herunterladen

Ir Frängdännen, ach meng Stangd huët geschloon,
ech sähn, ir wällt mich beglieden.
Det Härz wäll mir breechen, ech kån et net soon,
wä schwer et vun ech äs ze schieden.
Ach, verzåht mer, hålt mich äm Sänn,
wonn ech uch genzt dem Miër na båld bän,
as Frängscheft de sål sich net brieden.

Gevadder, meng guldig, net schråå mie äm mech,
net loss et der’t Herz esi krinken.
Norr näkest vergäss mech,
esi wä uch ech und dech uch deng Härbrich wäll dinken.
Giedchen, schatzijet, matz mich noch iest,
wonn ta uch iest den Bierten driest,
sål em meng Frånsen dir schinken.

Norr enner kitt net, er huët en net broocht,
net froocht mich vill äm den Numen.
Ech hun än än Ihre geläwt uch geoocht,
ech broche mich dïes netz e schummen.
Wonn uch de Legt et net wuulen hun,
datt ech mät äm zesumme siel kunn,
äm Hemmel do ku mir zesummen.

Ach Vuëter, giët mer en inzich gat Wiert
mir mät af de Wiëch, lot det Behren.

Ech zuch jo gewäss vun hiem näkest fiert,
wonn Ploch uch Bekridnes net weeren.

Gott så Dånk, ir huët mir verzähn,
wat ech noch näkest vun ech hu gesähn:

et stohn ech än Uġen zwo Zehren.

Ach Motter, meng Motter, keen Ech sohn ich näst,
der Gram di verschlieht mer de Riëden.

Ech kån net eweech, et fehlt mer noch äst,
Ir Seġen diën wiel ich, ach, giët en.

Kutt af en Segt, datt nemest es hiert,
lot es, wat Ir det Biëst mich gelihrt:

Det Vuëteraaser iest biëden.

Härr hälf es Fahrmån, na säht datt er fuërt!
Noch iest wärd er ställ hålde messen.

Ech wiel uch as Kirch, uch as Schil af dem Rech,
norr esi ohnen Dånk net verlossen.
Ach ech sähn uch de Fridef noch,
schloft ir meng Dieden! Um jängsten Dåch –
wäll’n mer es wedder begressen.

Ortsmundart: Hermannstadt