Hegt wird gesangen
Georg Meyndt (Text), Georg Meyndt (Melodie)
Ent wonn ta mech (Der Urlef)
Johanna Boehme, Heinz Acker • Ortsmundart: Hermannstadt • 2:21 Minuten • Herunterladen
Ent wonn ta mech net mih wällt kennen,
Si äs et mir alles ient.
Die mech esi leicht kå vergiëßen,
die huët et net ihrlich gemient.
Et sål mer noch enner ’si ku wä ta,
dem schlohn ech dro det Dirrchen za:
Erspuër der’t me Frängd,
ta riëdst än de Wängd,
fir dech bän ech duuf uch blängd.
Der Wulef beschäldigcht det Lämmchen,
ät häw äm det Wasser gedräwt.
Ta werscht na gern mir de Schuuld giën,
ech häw dech net trå geläwt,
et wieß’t de Gemien, et wässen’t de Legd,
wä gern ech dech hat allerzegt.
Erspuër der’t me Frängt,
ta riëdst än de Wängd,
fir dech bän ech duuf uch blängd.
De Ris, dä ta mir iest geschinkt huëst
låt wälk noch ä mengem Däsch,
meer deet em se wedder änt Wasser,
sä widd dennich nemmi fräsch,
et känt sich iest trefen, ta sielt et beråån,
werst kun und bidden, ech siel der verzåhn –
Erspuër der’t me Frängt,
ta riëdst än de Wängd,
fir dech bän ech duuf uch blängd.
Ortsmundart: Hermannstadt