Dietrich Weber



Dietrich Weber

Dietrich Weber

Geboren 1938 in Schirkanyen, Lehrer in Schaas und Keisd, Aussiedlung 1983, wohnt in Augsburg und war Lehrer in Gersthofen bis zur Rente.



Link zum Video

Kåmpützen-Kåchen
Am zpinzich Mark „Exoten“

Köüft noilich an, an ännem Låden
dö wö der vielet wird gebådden.
Geweeschen - moisst se nämi pützen -
fämd ächåch am zpin Mark Kåmpützen.

Wälj äch åls Kandj dai gauren geßen,
su wor ichuch eïnmöl vermeßen
end duecht: „Mänj Frau, dai wird se köchen.“
Se håtten åch sihr giët geröchen!

Drackt åf diën Knöüp, wö dråf der Nummen
- am Schnelen - wälj nöch ämderen kummen,
det de Kåmpütz drön an den Wueģen,
end duecht, wai giët loi dai am Mueģen!

Kum un de Kåss, ladj ållest dråf
- et kum mer schaiër dö der Schlåff -
åch de Kåmpütz, wai äch geglöüft,
dått äch se am zpin Mark geköüft.

Wai de Kåmpütz drön un der Ränd
- vun der Kåssiran nät gekännt -
söt sai bai säch nårr: „Das ist stark!“
Et standj: Exoten: 20 Mark.

Äch wor bescheefticht, hürt nät duer
end ladj mer an dai ämder Wuer.
Sai fröcht, wot em dröüs mochen sell?
„Kåmpützekåchen!“, söt äch schnel:

„Die gibt ja eine gute Suppe!“
Se soch mäch un end schpich, de Puppe.
End äch bezuehlt. Et schin zwör viel,
ch wor äch andjlich niëu um Ziel.

Hått ållest, wot äch brächt, am Wueģen.
ch bold ganj et mer un den Krueģen.
Deheïm mänj Frau den Preïs vörlos
uch sich drön schnel gläch nädder soß.

„Sö! Bast tiëu nät gämz dicht am Heïft?
Däss Såch hai sacher naimest gleïwt!“
Num de Kåmpütz drön an de Hämd:
„Kåst zpinzich Mark?! Dot as en Schämd!

Gönk, droch däss Roip ant Köüflämd duer!
Huest tiëu den Zäddel fur däss Wuer!?“

Äch söt drön: “Naui! Di as dervun!”
Mänj Frau soch wåldj de Roip sich un
end schlauich se åf mat grüßem Kroch,
dått dai gläch an droi Stacker broch.

„Äch schmeïßen se åf den Kåmpåst,
salwst wånn se zpinzich Mark gekåst,
wälj, wånn äch dröüs en Kåchen köchen,
stacht dai mer an dem Hols droi Wöchen.“

Äch kläwt de Stacker drön zesummen,
wälj mänjer Frau de Trenen kummen,
end ganj drön ant Gescheeft zerack.
Der Preïs, di wor nöch drun, zem Glack!

Wasst nät, wai sel äch mich verholden
bai diënen, dai dot Gämz verwolden.
Ganj öhnen de Kåmpütz ant Höüs
end pråbiert nöch eïnmöl dö öüs.

Drackt åf diën Knöüp, wai vurhiër schun,
ch niëu zpin Mark åft Kilo kum.
Äch duecht, et klåpper mänj Verstämd,
diëu kum daur änner grued ant Lämd.

Diën fröcht äch, wot „Exoten“ weren.
End gläch deet di mir drön erkleren:
„Heut kriegt man sie auf keinen Fall!
Die sind erst morgen im Regal!“

„Wie schaun die aus?“ Hi raif mäch duer,
end zeïcht den Knöüp mir fur dai Wuer:
en lönglich Frucht, gämz bråm uch dann.
Äch drackt drön åf diëm Knöüp eram.

Wöül eïnmöl san, öw et uch stämmt.
Der Preïs, die schien mir sihr bekämmt:
stått zpin Mark - wai åf der Nåtiz -,
grued zpinzich, wai åf der Kåmpütz.

Äch duecht, et tref mäch gläch der Schloch.
Hått ast geköüft, wot et nät gow.
Hölt de Kåmpütz vum Auto drön
end det drön gläch zem Schålter göhn.

Söt schnel diën Lådjen drön bekritt,
dått äch geköüft, wot et nät git.
Dai soģen matlädjich mäch un:
Äch wård de Differenz bekunn!

Zuehlden gläch öüs end äch fiëhr heïmen,
end deet schun åf dem Wiëch drön dreïmen,
wai giët dai Kåchen mir wård schmåcken
öhnen dai zpinzich Mark am Nåcken.

End dot Kåmpützekåchen-Eßen,
dot  waurden äch naimöls vergeßen!


Kåmpütz (zweite Silbe betont) = Kohlrübe/Steckrübe/Wrucke/Dorsche.
Zur ch-Schreibung: Kursiv ist auch nach ä, ö, ü … als Ach-Laut zu lesen; normales Schriftbild bezeichnet (in der Mundart von Schirkanyen) auch nach a, å, o, u, au hingegen den Ich-Laut; z. B. in „de Kåchen“ = eingedickte (Fleisch-) Suppe, häufig Eintopf.



» Übersicht Mundartautoren

Gefördert aus Mitteln des Bayerischen Staatsministeriums für Arbeit und Soziales, Familie und Integration.