Elisabeth Kessler



Elisabeth Kessler

Elisabeth Kessler, geb. Schwachhofer

Geboren 1951 in Neppendorf, gelebt auch in Hermannstadt, Verwaltungsangestellte, Aussiedlung 1990, wohnt in München. Veröffentlichungen u.a. in "Neue Literatur", Anthologie "Vill Sprochen än der Wält", "Wat mir schreiwen" und "Barbes" sowie im eigenen Gedichtband "Af deser Ierd als Gast derhiem".



Link zum Video

De Fra-Motter (vun Rose Schmidt)

Säi wiuren bekunnt än der Gemin,
ängden helfsberiet och siehr rien.
Of Sachs, of Bliuch awer Zegun,
allen kangden bäi än Hälf och Triust bekunn.

Ist un em Iwend, zemlich spet,
de Fra-Motter lauch mät dem Pfarr äm Bett,
klopt ämest hort, mät fester Hund
angder det Fenster un de Wund.

Diu stiand ze speter Iwendstangt,
wel säi et net undersch kangt,
de Kuratoran mät der Lataren än der Hund,
der Pfarr kum un't Fenster, äm Noichtsgewund:

"Fra-Kurator, äs äst lichtet passiert?",
frecht der Herr Voter gunz verstiert.
"De Fra-Motter…, ech muaß säi äst bidden,
kunn ech net glech mät är riaden?"

"Sigrid läwed, stund af, kamm erun,
de Fra Kurator wäl eräner kunn.
Säi wäll nor mät dir äst rieden
diu hälft nichen bidden, nichen biaden."

De Pforran zoicht sich den Kerrel iwer det Hift
und kit gelufen, dat em wahrlich gliewt
de Fra-Motter wer ängden zer Stall
wun der Herr Pfarr vun är äst wäll.

"Fra-Motter mir seng än guißer Nuit
as Sia wäll färkeln, en kunn et net,
säi seng as Rettung gunz ellin,
säi hun de schmolst Hoingd än der Gemin.

Hoingd wäi geschaffen zem "fäschen",
nor säi kennen de Färkeltscher erwäschen
och beferderen unt Daujeslächt,
bevuar as orem Sia verblächt.

De Fra-Motter wor erfert, ant bliw stamm.
"Ja, Sigrid, mir kunn am det net eram,
zoich dir nor un en worem Klied
em muaß och em Schweng helfen än senger Nuit.

Bauld draf knäit de Fra-Motter loingst der Sia,
vuar Wiehdouch maucht des är Schwengsujen zia,
dunn zuch de Fra-Motter gunz zort och feng,
det irscht Färkeltschen eus dem Schweng.

Säi sauch af det klien Wangder negder,
strichelt daut naß Wiasen und fäscht ferder,
in Färken niu dem undern, mie wäi siwen
kangt de Fra-Motter fäschen, kem ze gliewen.

Gloacklich läht nia äm Staul det Schweng,
frui äs der Herr Pfarr, der Kurator och seng Treng,
doch um gloacklichsten vun allen äm Staull
äs de Fra-Motter niu desem besangderen Faull.

Säi mät ärer schmolen Hund, gor ziort och feng
kangt em hälfen, dem ormen Schweng.
Allen stiuhn am de erliest gruntschan Sia,
de Färkeltscher mauchen zefrieden de Ujen zia.

Dunn gängen der Herr Pfarr och de Fra-Motter hiemen.
Säi warden noch alldiest vun deser Noicht driemen.

» Übersicht Mundartautoren

Gefördert aus Mitteln des Bayerischen Staatsministeriums für Arbeit und Soziales, Familie und Integration.