Hilda Femmig

Link zum Video

Do derhiem

Dea ech vir esi munch em Johr
noch ä menger Hiemet wor,
dea me’ Voter Kire seet
uch äm Homm de Wise meht,
dea hie än der Sannegleat
frihlich däi däck Fäder lead
end als Kängd ech uch genach
än aft Feeld det Essen drach;
dea det Brit meng Motter beack
uch de gade, kolde Schlack
Wasser ech vum Lumprich brocht:
Wäi gern hun ich dru gedocht!

Wor äm Gorten Appelblät
wor ich frådich äm Gemät,
geng erämmer wäi äm Druum
wel mich allest Wangder nuhm.
Vun dem ienzije Gerach
känd ech net beku genach,
låch äm Gräs, såch än de Biem
do ä menger Wält, derhiem.

Sann uch Reen uch fräscher Wängd,
ech leff spille bäi de Kängd;
Fräscher Wängd uch riener Schnie,
em fahr Schlidden vun der Hih,
wäi e saust bäs än det Tuel:
Ach, wäi wor et wangdervol!

Wängter uch viriwergiht,
Fräjohr, Sommer, Härwest kitt,
wiëßelhaft det Wädder sängt:
Ängde blëiwt em net e Kängd!
Ohnen Oingd erschin det Johr,
dea et noch um Ufång wor,
awer nichenter bliw stohn,
end em mosst jo mät em gohn.

Kängderwelt, se äs dohän,
awer et kån uch geschähn,
datt se än em klenne Lied
ängde wedder aferstiht.

Link zum Video

Ken Owend

Lång hun ich geliëwt
No Villem gestriëwt
Noch mih angderlossen
De Nocht äs gewoßen
Bäs ich mich ämsåch –
wä kurz word meng Dåch!

Et niecht sich de Sann
Wat kån ich noch dan?
Wä schniël ich ermäden
Et woßen de Schäden
De Dankelhiet dråht –
Äs äst, wat mich råt?

Wat hëilf et uch noch!
Läw wor mer de Sproch;
se less mich berichten
erziëhlen uch dichten
äm Grißen en Diel -
et äs jo net vil.

Sil näster mih kunn –
et kitt net draf un,
loss åndere sängen,
det Lied wid verklängen –
wonn   as Lied  norr blëiwt.
Ich bidden ich, schrëiwt.

» Übersicht Mundartautoren

Gefördert aus Mitteln des Bayerischen Staatsministeriums für Arbeit und Soziales, Familie und Integration.