Noh der viirten Klass wuul menj Vueter, datt ech de Schiul än detscher Sprooch wekter besäcke` siìl. Mir hun vill iwerluecht, bäs es Kli`schiëlken ä`gefallen äs. Daut wor zwor schwer ze erriichen - et gauf däu noch niche` Bräck ba Fäjendref iwer de Käokel, uch en Bus äs uch net gefuere` -, awer et gauf bäs Medwesch praktesch nichen ånder Schiul än detscher Sprooch. Zäu mengem Gläck hått sich uch noch der Sami entschlueßen, den gleche` Wiëch ze gohn, uch esi wor ech net elliin.

Äm iirste` Gohr hu mer äm Internat gewunnt, awer dro mosste` mer es en Quartiir säcke`, well em det Internat afgeliìst hatt. Mir näst, dir näst, se mer bä der Fiche`säster gelåånt, der Sami, der Spiake`martin uch ech. Sä wor en zemlich uschtändich Frää, awer se hått noch en Diuchter - det Luise -, en richtig Schämpes. Ech dinken, wunn daut en gäftich Schlong gebässen hätt, wer de Schlong vergäftet wården...

Zemlich zecklich mosste` mer en puer Daach hångderenånder det sälf Lawend zurpen - net, datt et licht gewiëse` weer -, awer änjen det sälf, wor chia fåst zem Schlauch treefe`. Äm daut hu` mer es änjen gefroat, wunn et äm speete Frähgohr gereent huet. Dro` genge` mer auf de` Barch - wä de Kli`schiëlker soode` - uch summelte` Buretz - Knifeltcher uch Dreschlenk. Em fund se miist äm Kabesch, denn die hatt genäh daut, wat de Burêtz breochten.

Um Ufunk ducht ech, datt et schiun ewenich scheebich äs, datt mer iintlich indirekt det Gescheiß vun de Käen iëßen, awêr nohär äs et mer ä`gefållen, datt mir cha dërhiim sigor den Änhault vum Kloo äm Guerten verdiilten, uch nohär sihr gäut Zwibbel, Murren uch Kråtzwitz hådde`, ålsi liëft dêr Mäntsch praktêsch vum Gescheiß - siguer vum ijäne`...

Äm esi vill, wä nor möglich Buretz ze summeln, verdiilte` mer es iwer`t Reech. De Dreschlenk kanjt em vun färrem här sähn. Tro ruunte` mer wä der Blätz, am als Iirster do ze senn, iintlich katchich (fråfft), dänn nohär kuume` sä cha siwäsi än`t glech Däppe`.

Licht wor et, wunn mer a`stått Dreschlenk diëren Doppelgänger untraufen. Än diëm Moment woore` mer esi fuchtich, datt mer desen Schmarotzern - de Blooch hesse` se "pula calului" - en Foss än` Uersch gauwen, datt se än ålle` Hemmelsrichtungen fliuġen. Mät diëm ducht e` jeeder vun äus, datt mer se fiur änjen zestiirt häwen. Iirst nohär hun ech erfueren, dått mer se cha esi norr mii geseht hun. Häi, bleed woore` mer däu nooch!

Aldiist genge` mer uch zer Bauch, am ze fäschen. Dä Saper woore` zwor vill klenner, wä dä eus der Käokêl, awer se hun amdaut uch gäut geschmåckt.

Un em Dauch kuum der Maurer Tin verbäh end freecht mich, mät wat ech fäsche` widd. "Mät Balutsche`", soot ech.

"Wat sen daut?", freecht hie glech uch ech ziicht em se. Die feng un ze låchen, datt e sich nemi haulde` kanjt: "Dannerschmarter Balutsche`, Dannerschmarter Ballutsche`, datt mech der Schlauch treefe` siil!", reff hie änje` wedder uch kanjt sich nemi behärrsche`.

Mir wor daut schiun e` Rätsel, dänn Balutsch wor uch bleift iëwen Balutsch. Bäs zerliëzt freecht ech en, wä de Kli`schiëlker zä desen Gedärcheren soon. Näu wor hie ärnst end unfert: "Putzegedäär, wä sonst?"

Näu kugelt ech mech fiur Låche`: "Kli`schiëlker Putzegedäär, Kli`schiëlker Putzegedäär, mech träfft der Gutta!"

Vum Kråch u`geziuge`, kåmen noch ånder Känjd verbä. Bäs zeliëzt hu mer guer gelåcht, e` jeder iwer e` jeden!

Nohär hun ech mer Gedunken gemaucht: Zwäschen diën zwo Gemiinen sen et norr en puer Kilometer uch dennich git et Wiirter, dä wä Chinesesch klånjen. Ëm ställ sich fiur, de Kli`schiëlker sohn zem "Odemsschleoch" Putzegedär uch ener vun diën äs äm Stärwen, amwått hie den Schleoch net erriiche` kåån. Wunn näu en Dannerschmarter verbäh kitt, uch der Kli`schiëlker kreischt: "Gäff mer det Putzegedäär, gäf mer det Putzegedäär!", widd die dinke, daut die Ånder verräckt se mess! Wie gitt schlesslich seng biëst Stäck em Fremden...?