Der Maimerpitz uch det Wiawerlis wåre` fruenjert, awer e` jeeder miat em Undere`... Uch diënnich trååfe` se sich ualdiist ze em Schäferstündchen - wa der Detsch sprächt.
Un em Äwend lååġe` se iam Baat bam Lis, uals se de Dirr vum Duar hiirte`. Åf dåt sprung det Lis åf end befaul:

"Pitz, måch` end zech der schnial de Guatschen un end stall` dich un den Ia`gung uals Dinkmial. Ech schmiaren dich ian, awer te tiërfst niche` Muckser måche`!". Dem Pitz bliww niast undert iwrich.

Wa der Huenz, der Muun vum Lis, eria` kuum uch den Pitz såch, wuul hia wiasse` wåt dåt weer. Det Lis unfert rauj: "Wiißt te, Huenz, vuar en poor Daaje` hot ser det Marzenzirr fuar en gewiass Zetch en Dinkmial u`geschåfft. Esi kuum uch ech åf diës Idee. Gefuallt et der?" Der Huenz säät niast.

Ian der Noocht stiangt der Huenz åf, giëng ian de Kuchel, schmiart e` Stiack Briit, kuum erëus end gååf et dem Pitz. Trä säät e: "Niëm end iass wiënichtens tau iast, dänn uals ech fuar en poor Daaje bam Zirr det Dinkmial spille` muesst, hun da mich fuast verhangere` läße..."

Åfgeschriwwe` vum Puschke`walter