Der Morhuenzeniim wår vum Schiacksål bestiëmmt niët zimperlich behundelt warde`. Ziëmlich trëurich, wåt sich ia` senjem Fuall o`gespillt hoot:
Vill Gähr wår der Gebëuer fleißich uch fräntchlich, bias senj iinzich Suan, der Hanz, vun der Briack in de Kiakel gefualle` uch ersoofe` wår. Dåt kangt der Morhuenz niët verkråfte`. Hia fiëng un änje` diëfer ian`t Glaas ze sahn, wa em esi sprächt.

Miat der Zetch muesst senj Fraa, det Tiënn, änje` mii uarbde`, dänn hia kangt uch wuul nimi esi... De Neeber, de Verwuunte` uch sigor der Fuarr versiackte` widerhualt åf en ianzeriade`. Et hålf niast.

Un em Siangduch wår der Biaschuf åf Besiak ian der Gemiin. Åf de` Morhuenz u`gesprooche`, beschtallt e en åf den Fuarhoof. Die kuum uch der Biaschuf fiëng u`: "Harr Schimon, mir äs ze Iure` kun, daut Sä en zemlich grius Problem mät dem Alkohol hun. Sä messe` wässe`, daut der Alkohol schiun är Vill viurzeġich än den Diud gedriwwen huet. Wat miinen Sä derzäu?

"Harr Biaschuf", feng der Morhuenz un, "ech wiiß zwär niët, wåt Sa miat dem Alkohol miine`, awer ech kuun En versächere`, dått mir der Alkohol niët bekuunt ias, ualsi kuun ech miat deem uch niche` Problemer hu`. Fuar wåt siil ech de` briëche`? Iam Kaller hun ech geniach Wenj uch Pali, ualsi briëchen ech bestiëmmt nichen Alkohol. Åfwiëdersahn." Trä giëng e hiim end hualt ser en Kuenn Wenj os dem Kaller...

Åfgeschriwwe` vum Puschke`walter