Ian em Frahgähr ias der Trăian miat såmt senjem Gehabbel - die huatt en zäh` Käntch - uawen un de Gemiin ia`gezuaġe. Der "Artist" bescheeftijt sich miat verschidia` "Uarbede`", awer miat niast Geschetchem. Dä wangdert em sich niët, wunn em senj Käntch iweråål untrauf: Åf der Strääß, ian de Gaarte`, ba`m Fiasche...
Un em Dåch lååch der Trăian - wa fuast änje` - iam Schaade` end schnarcht. Nä er Wiëll waakt en det Piranda, senj Fraa, åf: Ech iwersaaze`: " Wåch åf Fuëllpeelz, siil tau dem Deiwel sië` miat uall` denjen U`verwunte`, siilt tau mech laake` wä et der um wiënichste` schmåckt, ech briëche` denje` Räät."

"Hă?", kuum et ëus dem Purdalău ereus. "Am wåt denj Griiß giht et?"

"Säch der nuer de` Kliëne` un. E ias esi verdraakt, dått ech bestiëmmt vaar Iimer Wuasser briëche`, am en riin ze bekunn. Sää, wåt såål ech nuer mååche`?"

Der Traian roppscht ser de Uuġe`, iwerlocht ewiënich, trä säät e: "Vaar Ihmer siën zevill. Schmeiß en ifåch eweech, trä mååche` mer en Undere`!"

Åfgeschriwwe` vum Puschke`walter