Ian de` Ferien bian ech änje` ke` Duannerschmort gefohre`, amwått ech chia däjer kunn. Ia` Miëdesch hot et mer niët gefualle`. Dä wååre` mer iam Internat end muessten änje` pariire`. Mer huadden dä en Pedagogen, die geschiilt hot (miat Schiil hot dåt niast zedaun...), dåt hiißt, e hot niët gaut gesahn. Undere` sääde` "hia setch am`t Aak."
Ech miëss awer uch unerkiënne`, dåt mer dä vill geliirt hun. Et wår schweer, awer bias åf den hejijen Dåch bian ech stuulz dråff. Wåt såål em, esi wåren de Zejen dau.

Un em Dåch kuum de Pitze` Gritze` Maun z`aus end hoot nä mir gefreecht. Trä hoot mich me` Vooter geroffe`, dänn iëm wuul se niët sään, wåt se åf dem Haarzen huatt.

Mer hun es begruesst. Trä säät se, et wer beeßer, mer widde` zau iar gähn, wåt mer uch gedään hu`.

De Maun ias trä ian de Kaller gonge` end hoot e` guade` Wenj broocht. Sa hoot nuer gezurpt, awer ech muesst de iirscht zwiin Beecher ëusdrianke`.
Wa se trä geducht hoot, dått ech gespreechicher weer, fiëng se un:
"He Gang, tau biast chia en geschiilt Mäntsch, awer te verstiist uch aus, da wåt mer niët esi vill Schiilen hu`. Dåt hoot em mer gesäät, ualsi traan ich der."

Ech såch, dåt de oorem Maun en Problem huatt, miat dem se niët gaut amgäh` kangt uch esi wuul ech er ewiënich hialfe`:
"Kiënnt er genaer warde`, Maun?", freecht ech wa baliìfich.

"Oh, he Gang", säät se, "ech wiiß niët genah, wäh ech ufeh` såål."

"Villecht miat dem U`fung", säät ech, "awer wunn ir ich schummt, kuun ech chia wiëdder hiim gähn", säät ech, am se ze provoziire`.

"Am Guettes Wialle`, dåt såålt te niët, dänn amdåt hun ech dich har broocht", reecht se sich åf.

"Wunn dåt esi ias", säät ech, "trä miësst er mer ändlich sään, wåt er åf dem Haarzen hoot."

Et wår niët iifåch. Da Åld schiëdelt änje` wiëdder miat dem Hiift, bias se ufiëng:
"Mir ias vuar en poor Daaje` iast passiert: Ech wår miat den Kahen hanjer der Wiss. Wa ech ken Äwend hiime` kuum, ias de Jojana, menj Kau, fråfft warde`: Se hoot nä lianks gezuaġe` uch den Wooġe` iwerdreht. Zem Gliack bian ech nuer of de Setch gefualle`, liider ian e` Kabesch. Uch dåt miat der lianker Plaatsch. Suenst ias mer iintlich niast passiirt.

Wa ech trä åfgestuunde` bia`, de Huund vool Kaudraak, kuum Iëner verbah. Die miëss e` Stadder gewiase` sië`, dänn e huatt en Unziach un end hoot miat mer detsch geriat:
"Liebe Frau, jetzt haben Sie ein Dilemma", hoot e gesäät.
Genah dåt hun ech niët verstuunde`: Wåt dem Deiwel ias en Dilemma? Am dåt hun ech dech ia`geluade`. Dåt Schiampes ias nämlich wetcher gonge`, ähne` uch nuer en Wuart nooch ze sään. Kuust tau mir diët erkleere`?"

"Oh, Gritze`maun, dåt kuun ech schii`. De Frääch ias nuer, of ir et uch verstäht."

"Versiak et, dänn esi pruestich, wa ech eussahn, bian ech villecht uch niët, awer te diërfst et niëmende` erziale`, suenzt måchen ech mich zem Gespeet der Letch, hoost te gehiirt?"

"D`ias gaut, Gritze`maun, ualsi hiirt zau: En Dilemma ias, wunn iëmest ian er Loch ias, ëus der e niët genah wiiß, wa e ërëus kitt. Ba ech huatt sich der Wooġen iwerschlään uch ir wård miat der Hund guunz iam Kabesch. Erkleert mer nau, oof er det "Dilemma" verstuunden hoot."

De Gritze`maun fiëng ändlich un ze låche`:
"Gango, tau wialt nau bestiëmt hiire`, oof ech det "Dilemma" erkleere` ku`. Ech dinke` schiin: Wa ech dau miat der Huund iam Draak wår, huatt ech en "Dilemma": Oof ech e` miat dem kliëne` Fanjer oder miat dem Domme` un mengem Kliid o`wiasche` siil, et wer siwasi picke` bliwwe`. Oder, wunn ech mer dernäh de Fanger gelutscht hatt, et hatt bestiëmmt genah esi licht geschmåckt, egal vu` wiëlem Fanjer."
Ech stuund åff, gååf er de Hund, schiëdelt se - de Huund... - end säät:
" Gritze` Maun, det Dilemma ias aufgeliist. Er hoot et verstuunde`." Zem Dunk gååf se mer noch e` Liter Wenj miat. Ändlich wår det Dilemma nichemie Dilemma...!