Et gitt Såchen, ir Letch, da em kom gliiwe` ku`. Ech wiall ech iin vun den erziale`:

Aus Guallen Titz huatt det Fichen Tiënn zer Fraa genuan. Bedanjung wår, dått se ba`m Tiënn wunne` siile`. Der Titz wår um U`fung frii, dänn det Tiënn huatt e` griiß Hëus, iint vun de` griësste` ian der Gemiin.

Wåt hia awer niët wuasst: Det Tiënn huatt en sihr niastniazich Muetter. Dåt bekuum der Titz iwer vill Gähr ze spirre`.

Nä er kliëner Iweget wurd der oorem Mänsch endlich erliist. Wa det Begraafnes verbah wår, edmet der Titz diëff durch, dänn nau huatt e endlich senj Rau - ducht e jeede`fualls. Nä dem Lechenziichen giëng e ia` Richtung Stuall, am de Kaa ze fittern. Kurtsch vuar dem Ia`gung liist sich en Dåchzäjjel end faul em åf`t Hiift. Verzweifelt såch e keen Hiëmmel end säät:

"Wai, siil dech der Schååch noch iist treefe`, åld Kraam. Nemel dä Uawe` leeßt te mich ia` Rau!"

Åfgeschriwwe` vum Puschke` Walter