Der Diet

Da ålt Machlangerian wor zwär en gliewich Frah, awer uch sier uawergliwesch. Sah gieng zem Baspial e jeden Siangduch ian de Kirch, awer nähar huat sa iar ijian Wialt. Esi zem Baspial huat sa ängjen zwä Kuazen, vun den ihn schwuarz uch da unter weiß muesst sien. Wunn em se åf Dåt uspråch, säht se ängjen, da schwuarz wehr fuar den Deiwel uch da under fuar den Harrgott. Iar Vill hun versiakt, se vun diesem Bletsian ewech ze bekunn, awer et ias niet gelangen. Sa bliff ba iarer Idee.

Miat de Gähren hot sich dies Frah ängjen mie vun den Underen ogekapselt. Ias ihn vun den Kuazen gestarwen, hot sa ser en under miat der glechen Fuarf verschåfft. Se liaft nuer noch fuer dies Gedahrer.

Nau kuhmen de Zegjen, wäh se uch un`t Starwen dinken mueßt. Trä hot se beschloße, dåt se sich näh den Kuazen holde miess: Stierft da schwuarz zeierscht, kitt se ian de Hall, stierft da weiß, kitt se ian den Hiemel.

Bias zerletzt wåren de Kuazen ualebiet muenter, awer sah låch åf dem Starwebaht miat de Gedahrern luengst ser. Esi ias se gestarwen, ähnen ze wiassen, wor se kitt. Mir wiassen et nuch niet, dänn geschriwen hot se chia niet...

Åfgeziechnet vum Puschkewalter

Etzohlt vum Tschiamberhanz

Weitere Anekdoten, Geschichten, Erzählungen »