Et wor än em Härwest. Da Blädder fengen un vun de` Biimen zu fållen. De Nuëchte` wurden änje` lenjer uch kaulder. Un em Nomätdauch äs der Pitrolesch Iim gestårwen, en fränjdlich Mänsch. En Dauch viur dem Begräfnes huet em em det Graaf eusgehiuwen.

Um speeten Owend äs der Niculiţă vum Cătran wä änjen besuefe` vum Lenuţă - daut wor det Letchef - kunn, awer detmol huet e de Orientiirung verliuren end äs af dem Frituff geluund. Frälech äs e uch bä`m fräsche` Graaf verbä kunn end - wä kanjt et uch unders sen - äs äne`gefålle`.

Um Mårjen derno äs de Riide` Lise` Siaster mät dem Mai zeafällich verbä kunn. Der Niculiţă huet se gehiurt, uch u`gefonge` ze kreische`:
"Ajutooor, ajutoooooor!" (Hälf!, Hälf!)

"Gung dau Käntch", soot de Auld keen`t Mai, "end säch, wåt dä passiirt ias!"

Daut leff schniël zem Luech end deet ser de Hontch fiur`t Gesicht. Der Soffer awer fault de Hontch zesummen, tro soot e mät hiiserer Stämm. " Hai tu copilă şi scoate-mă de aici, că mor de frig!" (Kamm Käntch end hiul mich ereus, dänn ech stärwen fiur Kåltch)

Det Mai wor fiur en Moment wä verstiinert. Wä et wedder zäu sich kååm, leff et schniël zräck end reff åld kechän:
"Maun, Maun, kutt schnial, dä freist en Diider!"

Dä Auld awer bewäurt de Räu:

"Kamm Käntch, mer gähn hiim. Wie dem Deiwel hoot den gedähn e siil sich åfkuetsche`!"

Notiirt vum Puschke` Walter