Der Puschken Huenz wor en tichtich Gebeuer. Hie hatt vill Schoof, en puer Käh uch en Huufen Hiëne`.

Un em Dauch kååm en Händler eus Medwesch, di foafzich Kilo Wåll kiife` wuul. Der Huenz nuhm ser de Schoof un de Rend, ändiëm e se guer "frisiert". Af der Wooġ kuumen 49,900 Kilo zesummen, awer der Händler bestånd draff, et messten abedångd foafzich Kilo sen. Wohär näu de liëzt hangdert Gramm?

Hie marschiirt äm Huef eraff uch erue - mät den Honjen af dem Räck - end ducht no. Derwell sauß der Medwescher äm Båckes fiur er Konn Wenj. Di hått Zekt...

Awiist erschinn der Griußvueter, der auld Puschke` Misch, eus dem Heus. Di hått sich schiun sänjd Gohre` nemi rasiirt end hått diëmentsprechend en Buert, di em bäs af de Bråst heng.

Der Huenz påckt den Aulden - ohne vill ze froġen - um Schlawittchen, deet en af en Stäul, buund en un, end schnitt em den Buert ue. Tro deet e de "Menschewåll" ze diër ånderen, vermäscht se, uch esi stemmt et åf der Wooġ. Der Händler wor hiuzefridde`, zuelt end geng.

No agefehr er Wuech kååm der Huenz vum Fiëld hiim. Wä hie esi durch den Huef geng, kuum e uch anjder dem Iërple`buum verbää. Vun diëm treppst et. Wä hie affe` sauch, erkåånt e senje` Griußvueter. Die zoppert sich un em Aust.

"Wåt dem Deiwel måcht Ir åf dem Buum Grissvooter, ha? Siëd ir katchich warde` - oder wåt?"
"Na, na, Huenz, dåt niët. Et ias nuer esi: Der Hiandler ëus Miëdesch ias wiëdder hah.

Dietmial wiall e fuifzich Uacher. Ech hu` schiin druamial nägezåhlt, awer mir hun nuer achtenviirzich...!"

Notiirt vum Puschke` Walter