Der Gloser Hans uch der Mariar Misch kuunten sich schiun sänjd ville` Gohre`. Dä Zwiin gengen zesummen durch Däck uch Dänn. Siguer af de Muert fäure` se änjden zesummen. Woor de Arbet gemaucht, genge` se än`t Lechef end zurpten åld äst. Derbäh beställt der Hans ängden Doppelportion. Daut fäul dem Misch af, alsi ställt e den Hans zer Riëd, dänn net nor de Fräen sen noagiirich, wä em änjde` soot...

"Åch, wiißt te, Misch," erkleert der Hans, " iam Kräch huatt ech en gaude` Fräntch, den Karl ëus Schiine`. Di hoot mer iist det Liawe` geriatt end ias derbah salwest dråfgonge`. Säntch dau drianken ech änje` uch vuar ian!" Daut sauch der Misch än end nuhm et nohär alz selwstveschrtändlich.

Un em hiischen Dauch woren dä Zwiin wedder bä`m Zurpen. Dem Misch fäul af, daut senj Fräntch nor noch "Normal" beställt.
"Säh, Hans, wåt ias nuer los miat dir? Hoost te villecht denje` gaude` Fräntch vergeeße`? Nå chia, mer siën hualt uch nimi de Ganjste`..."
"Na, na, Misch", miint der Hans ewenich bekritt, " esi ias et niët: Um Mänduch wår ech ba`m Dokter. Di hoot mer de Liawer analisiirt end hot ser druamial det Kriëz gemåcht! Trä hot e fuast gekriasche`:

`Härr Grail, wunn Sä mät dem Dränken net afhiiren, wärde` Se net auld!` Säntch dau drianken ich nuer noch fuar menje` Fräntch."

Åfgeschriwwe` vum Puschke` Walter