Der Riiden Titz uch seng Maio woren en gånz normal Puer. Åls äus Såchsen eusgewundert sen, hu` sich da Zwië uch u`geschlueßen.

Wä se sich äm noaen Lånd zeriëchtfanjden hådden, ducht det Maio, em käänt cha villecht wedder ewenich intim wärden... Det Problem wor nor, der Titz hatt nemi esi Låst...

Un em Dauch kååm det Liso verbää. Daut wor en puer Gohr gånjer. Det Maio kloot em senj Liid, of daut det Liso glech en interessanten Viurschlauch hått:
"Puass af, Maio: Tau gihst nau schnial ian`t Gescheeft end kiifst der schwuarz Angderweesch. Wunn der Titz hiim kitt, zechst te der dah un end erwiarst en iam Baat. Ba mir klappt dåt änje`."

Wä der Titz vun der Årbet kuum, wor det Maio schiun gåånz än Schwårz end reff:
"Titzo, Gango, kamm ian`t Schläfzimmer. De Mama hoot en Iwerruaschung fuar dech!"

Der Titz traut än de Dirr, sauch ser det gåånz Theater un, bliff ewenich geschockt stohn, tro fund e wedder Wiirter:

"Ualsi, Maio, ias de Griiß wiarlech gestarwe`? Et ias chia hiasch vun dir, dått te sigor iam Baat am se trëuerst, awer fuar de Lech miësst te der schiin iast Ustiandijeret kiife`, suenzt låche` se chia Goor iwer es."

Åfgeschriwwe` vum Puschke` Walter