Der Tschiambri Misch huatt et niët leicht. Egal, wåt hie måcht, et wår niët richtich. Schuuld um guunze` Schlammassel wår senj Fraa, det Zirr, en niastniatzich Zuadder, dåt derzau uch noch en mii wa licht Mell huatt. Kom wuul der Misch iast sään, brocht et en zem Schwejjen, iandem et seng Stiamm erhuaf uch trä minute`long eramposaunt. Ze Wuart kåm e nuer noch, wunn det Zirr hiiser wår... Bias zerleezt gåf sich der Misch geschlään, end riad lawer miat den Hianen...

Am en Zetch kangt hia det Guunz nimi ëushålde`. Nädeem hia ser Maut u`gedrianken huatt, geng e ian de Scheiër, nuhm ser en Striack, buund en sich am de Bruast, daut under Uentch un en Kleefer end gååf ser de Wiach. Tro schuukelt e haar uch door.

Nä er Wiëll kuum der Nääber, der Machlanger Hans, verbaa, am en Miastgåfel ëuszebuerje`. Hia siackt end fuund den Misch ian der beschriwiane` Looch.

Um Ufunk bliff em fuast det Harz stähn - esi schockiert wår e -, awer trä råfft e sich zesummen end freecht:
"Misch, wåt zem Gutta måchst tau dä? Aawst te villecht fuar den Zirkus??
"Hiir åf miat denje` pruestije` Bemarkunge`", erwiëddert der Misch, "setchst te niët, dått ech mich åfgehongen hu`?"
"Nääber, Nääber, wie hoot der diët babroocht? Wunn te dich åfhee` wiallt, miësst te den Striack am den Hualz banje`, niët un de Bruast!"

"Dåt hun ech chia versiackt", miint der Misch, "awer dä diet et chia wii!"

Åfgeschriwwe` vum Puschke`walter