No ville` Gohren, Zekt, än diër de Schwijjer vum Muatzen Hanz diën Ueremen schickaniirt hått, leokten ändlich de Glooken åls Ziichen äres Uefliëwens.

Nodiëm de Treuergemiin det fräsch Grääf verlossen hått, bliww hie mät senjer Frää noch en Well do. Kurtsch fiur dem Untriëden des Hiimwiëjes soot der Hanz un de Adress der Verstårwenen:
"Muetter, mir sahn es bestiëmmt wiëdder."

Genäh än diëm Moment mocht ser en Mutruff (Maulwurf) anjder der fräschen Iërd ze schåffen. Dem Hanz bliww der Odem stohn: Hie zeddert net nor, well et esi kålt wor, vill mii erwåscht en de Onjst. Mät stotteräner Stämm soot e:

"Dä hot er mich fåltsch verstuunde`, Muetter. Esi schnial miëss et nau wiarlech uch niët siën!"

Notiirt vum Puschke` Walter