Un em Äwend kuum der Morhuenzen Hans ëus Blosendråff hiim. Wa hia ba`m Letchef verba marschiirt, iwerkuum en e` kreeftich Durscht. Hia giëng iane` end drunk e` Pali nä`m undere`, bias e ziëmlich besoofe` wår. Åf dem Hiemwiach ias e ian en Puedel (Pfütze) gefualle` end hoot ser det Hiëmd stuark beschmiart.
"Am Guettes Wialle`, wåt måchen ech nau nuer? Wu` mich`t Trenj esi setch, schliit et mich diit!"

Bias zerleezt huatt e`n Idee: E nuhm en Zääner end deet en ian`t Hiëmde`jiapp. Trä giëng e ewiënich beraucht hiim end schmiss sich åf de Trunn, wä e trä uch schnial iaschliëff.

Ke` Marje` entdaakt en det Trenj end hoot e` gunz eusgezuaġe` uch em de Kliider gewiaßelt. Ze senjem Verdruass muesst et ualdiast niët nuer weesche` sanjdern uch wiasche`...

Wa der Hans åfwåcht, muesst e zem Rapport:
"Wä dem Deiwel wårst te gestren Äwend, Hans? Tau hoost chia eusgesah wa e Farkel! Måch end erzill!!!"
"Åch, wiißt te Trenj, ech wår ewiënich iam Letchif. Dä wår e Besofianer. Die ias mer begeent, wa ech åf der Setch wår. Genah ian dem Moment, wa ech un em verbahgonge` bian, ias e ian e` Puedel gefualle` end hoot mer det Hiëmd besuddelt. Trä hoot e mer zäh` Lee gian, miat der Bitt, se dir ze iwerriiche`, dått te dich niët esi åfrechst."
"Dåt wår sihr ustiandich vun iëm, awer ech hatt dä nooch en Frääch: Triaffst tau den Soffer villecht noch iist?"
"Dåt kuh` schii` siën, awer waram freechst te?", wuul der Hans wiasse`.

"Iam Fuall, dått te en noch iist setchst, sää em, e siil der noch iist zäh` Lee gian, dänn die hoot der bestiëmmt uch den Puppes ian de Huase` gemåcht, den te hiimbroocht hoost..."

Åfgeschriwwe` vum Puschke` Walter