Mir hiëssen de Kniacht, da de Meetscher ziëcklich wiaßelte`, Ruckes. Esi Iëner wår uch der Tummes Jirku. Vuar deem wår niche` gang Meed sächer!
Awer uch iëm kuum de Zetch. Miat dem Fichen Tiënn tråt hia vuar den Altar end schwuar em Trua bias zem Diid. Ech wår uch derbah end hu` geducht: `Wunn die trua ias, trä bian ech der Kieser vu` Bulkesch`...`

Truetzdem schinn de Iih ze klåppe`. Da zwe Turteldeifker giënge` Hund ian Hund durch de Gemiin, wåt am da Zetch iwerhiift niët normal wår, awer villecht wuule` sa ziije`, dått se sich derort garren hu`, dått der Jirku nichemii under Meetscher briëcht. Wie wiiß dåt uch esi genaa...?

Nä augefehr em Gäär bekuume` se en Suann, den Hanzi. Den liësse` se änje` ian iarem Baat schlääfe`, uch dåt noch dau, wa die Kliin schii` sias Gähr åld wår - ualsi nimi grod esi kliin.... Ëus diësem Griangd freecht der Jirku änje`, wu` se sich lawe` wuule`, of se spille` käände`.

Un em Äwend freecht der Jirku wiëdder nä`m Spiall, awer det Tiënn miint, et genj noch niët, amwåt der Hanzi noch niët schlääfe` widd. Iat säät trä:
"Jirku, gunk ian`t Båckes end driank e` Baar. Wunn det Käntch ia`geschläfen ias, roffen ech dich trä."

Der Jirku begååf sich ian`t Båckes end fiëng un ze drianke`. Bias zerleezt giëng der Baar ëus. Åf dåt schnåppt e ser de Schampangjerflååsch, da vum Silviaster iwrich bliwwe` wår. Wa e se åfmåcht, entstund en Kråch, wa vun er Biss. Åf dåt säät die Kliin ze senjer Muetter:

"Dåt hoost te nau dervun, Muetter! Hast te`n spille` gelääße`, wer diët Malleer niët passiert. Nau hoot e sich erschooße`..."

Åfgeschriwwe` vum Puschke` Walter