Un em Dånnerstich begauf sich der Palen Huenz mät sengem Sånn, dem Sami, af de Muert ke` Bluesendreff, am en Käu ze kiifen. Et wor det iirst Mol, daut die Kliin uch mät durf uch af daut wor hie sihr stuulz.

Wä sä iwer den Muert spazärten, märkt der Sami, dått seng Vueter vill Kää ängde wedder um Egder påckt uch do erämwurschtelt. Det kanjt der Sami net verstohn, alsi froocht hie sengen Aulden:
"Säät iist Vooter, waram niaht Ir e`jeeden Egher vun de Kaen, da ech interessieren, ian de Hund?" De Ånfert kåm glech:
"Dåt ias en gaut Fräch, Sami. Säch: Ba de Kaen ias et esi: Wunn der Egher ian Uarnung ias, ias uch de Kau gesiangd. Trä käänt em se kiife`."

Der Sami ducht ewenich noh, tro froocht hie:
"Vooter, ias dåt uch ba de Fraen esi?"

Seng Vueter wurd ewenich stutzich, awer dernoh unfert hie:
"Ech dinke` schiin, awer wa kist tau åf diëser Gedunke`?"

"No chia", miint der Sami, "geestre`, wa Ir åf dem Feeld wård, ias der Näber Misch Ånkel z`aus ku` end hoot der Muetter änje wiëder un den Egher gegriaffe`. Die schinn esi begiistert ze siën, dått ech dinke`, die wiall se kiife`. Amdåt weer et villecht gaut, Ir siilt uch en poor Fraen betuatsche, dått mer glech uch deriin kiife`."