"Wa iwerål, gåf et uch ba aus uald en Meed, da miat nuër ienem Gange` niët guunz zefridde` wår. Chia, kliëner Puschke, dått wår schiin änjen esi end widd uch änjen esi bleiwe`. Et ias, wa ba`m Eeße`: Uald Iëner briëcht mii, die Under wiënijer... Awer nau konkret. Ian der vu` mir beschriwiane` Kategorie gehiirt uch det Mai. Den undre Nume` sään ech lawer niët, dänn et liaft chia nooch...
Jede`fualls wår det Mai iint vun de` `Fleißijere...` Tau verstihst, wåt ech miine`! Iat huatt en Kalipp um Kiakelauwer, ian der et sich miat Diësem uch Giënem zriackzuach end trä giëng et zer Såch...

Besangders iam speete` Frahgähr - Ufunk Sommer wår et sihr hiasch, dänn am da Zetch sungen de Vijjeltscher uch det Mai sung trä miat:
`Ach, komm` in meine Arme, zeig` mir das Wunder...!` Ech sään der, dått wår Iint!"
"Iim", freecht ech niawebah, "wähär wiasst Ir diët esi genah? Irjendwah hun ech den Iandriack, dått Ir uch ualdiist ian der Kalipp wård, oder teischen ech mich...?"

Ui, ui, daut häf ech läwer net gefroocht! Der Auld leff riut un, tråckest ewenich, am dro` fåst eus der Heokt ze fuehre`:
"Wa kist tau derzau, mir der Fräġen ze stalle`? Wunn te frech wirst, schmeißen ech dich erëus, dänn dåt giht dech en Hangsdraak u`! Hoost te verstuunde? Saper, wåt tau biast!"
"D`ias gaut Iim, ech freeje` nimi; erzialt nau wetcher."
"Nå gaut", beräucht hie sich wedder, "frialech muesst uch det Mai angder de Hëuf (Haube). Miat em Duannerschmarter giëng dåt niët, ualsi verkuppelt em et miat em "Auschialdijen" ëus Napendråff. Dä wuasst em niast vun den Kalippgeschichte`, da det Mai hanjer ser huatt - hiasch wår et schiin uch -, ualsi wurd griiß Hochzet gefeiërt.

En Zetch long giëng et gaut, awer trä muesst det Mai wiëdder uch ze em undere` Bika. Et wår huald wiëdder ze brimmich... Luenjst iëm wunnt der ... ech sään et der niët, suenzt wiißt te, wie die - uch iat - ias/siën, awer dåt ias chia uch niët esi wichtich, dänn tau wiallt chia de Geschicht hiire`."

"D`ias ian Uardnung, Iim; erzialt nuer wetcher.", bemärkt ech.
"Miat deem huatt det Mai ian der Jugend uch e poor Noochte` um Kiakelauwer verbroocht, ualsi muesst et en wiëdder hu`. Wunn hia iam Goorten uarbt - sa wåre` Neeber -, kuum et "zaufiallich" verbah uch zwär ähne Guatsche`. Trä biackt et sich esi stuark, dått em em bias ian de Gedarmer oder ian de Mooġe` sah` kangt... - vun angde`, verstiht sich!

Frialech kangt der Nääber deem åf Dëuër niët wiëderstähn, dänn hia wår chia uch nuer e` Muun... Em trååf sich änje` ziëcklijer, ianiirst åf dem Kiakelauwer, trä iam Baat vum Mai, wunn iat wuasst, dått se` Muun åf`m Feld wår.

Un em Dåch awer wår et undersch: Der Napendråffer kuum vuar der geplanter Zetch hiim, amwått sich en Gewadder u`mualtch. Wa hia ian den Hoof kuum, schliach der Bliatz ian`t Heus ia` uch det Dåch fiëng Feiër.

Det Mai uch die Under huadde` vun uall dem nichen Ahnung. Sa hiirte` nuer, wa der Muun eram kriisch, åf dåt der Nääber schnial ian de Trunn sprung.

Nau kuum der Hëusharr eria` end säät eußer Ädem:

`Schniël Maio, zech dich un, dänn et bräät! Watt selle` mer ze alleriirst rätten?` Dä erklung en diëff Stiamm ëus dem Wiankel:

"[i][i]De Trunn, Nääber, de Trunn!!![/i]"

P.S. Frialech wuasst ech nau, wie det Mai uch se` Muun wåre`, dänn ba aus ian der Gemiin gåf et cha nuer iëne` Napendråffer... Verräde` wiall ech se awer niët.


Åfgeziichnet vum Puschke` Walter