Än äuser Jugend hådde` mer en sihr stårk Klick. Sä bestånd eus iwer zwinzich Meetchern uch Geangen. Wunn emest Geburtsdauch hått, wurd em en Schtändchen gemaucht - verbångjden mät em klene` Geschink.

Un em Sommeruewend begauwe` mer es zem Bender Anne. Iirst do fäul es åff, dått mer det Geschink vergiëßen hådden.

Wä mir es det Hiift zebrauchen, wåt ze mauche` weer, baut der Maimer Titz äm Gehiir:
"Måcht ich niche` Sarjen, ech arranjiiren diët." Dro verschwund hie fiur en Zekt.

Mir probten noch ewenich, dro` marschiirte` mer zem Heus vum Anne. Det Heddi traut erviur end häult en sihr hiisch Riëd. Wä et dermät färtich wor, nåhm ät en Bläume`streuß vun hånjen end iwerriicht en dem Geburtsdauchkängjd. Daut wor bëändräukt, fuund awer net schniël de trefän Wiirter. Näu traut wä eus dem Näst seng Motter åff:
"Law Meetscher uch Gangen: Et ias en griiß Ihr fuar aus goor, dått ir esiëvelt Geschmåck un den Dåch geloocht hoot, iandem er dem Anne genah der Blaumen geschinkt hoot, wa mir uch iam Gartschen hu`. Wäjer ir da åfgedriwen hoot, ias mer e` Rätsel, dänn der gitt et ba aus sihr sualje`! Der Harrgott erhålt ech gor noch vill, vill Gähr!" Dro ziuch sich dä gläcklich Frää zräck end iwerless de Dunzfläch der Jugend. Mir feiërten bäs speet än de Nuecht.

Um nächste` Morjen - mir woren Neeber - geng ech iwern mät irjend er Eusriëd, am ze sähn, wä de Auld åfgeluecht wor. Sä sauß um Fenster end "bewanjdert" det iinsem Gaartchen. Wo noch fiur en puer Stanjden dä hiisch Blëumen den Huef ziirten, bläus näu der Wängd...

Sä grosst net. Det Anne schleff noch. Esi fäul uch mir nästmi än. Ech maucht de Dirr vun Eußen zäu end geng hiim. Iweraul bläus en anjem Wängd, dänn iwer Nuecht hått det Wädder ämgeschloon. Un diëm Dauch bliff ech dro` de gånz Zekt derhiim. Der Spaaß vum Viurowend wor gänzlich verbää...