De Pitrolesch Mai Maun wor gor iin. Mir huet sä iist det erzault:

"Gango, ualdiist miëss ech iwer Villet nähdinke`. Waram - zem Baspial - miëss em sich fruenjere? Frialech hot et senj Vuartil, awer bestiëmmt uch Nähdiil. Esi zem Baspial hun ech niakest ia`gesahn, dått mech der Muun befillt! Dä hun ech glech näh der Hochzet det Blaat amgedreht, iandem ech em gesäät hu`, wunn e iast vu` mir wiall, miëss e ianiirst dåt måche`, wot ech em sään. Suenzt kuun e ian de Kiakel boode` gähn..."

"Maun, Maun", soot ech, "wähär hot ir diëser Ideen, dänn de miist Fraen pariire` chia - oder luan ech dä fååltsch?"
"Wåt tau niët riadst; et ias chia uch esi", reecht sich de Maun af, "awer dåt sahn ech niët ia`, dänn iintlich sië` mir chia schlauer wa de Mianner!"
"Gaut, gaut, Maun, awer Ir wuult mer chia bestiëmmt iast undert erziale`", versäckt ech se ze beräujen.
"Dåt stiëmmt uch", mäscht se sich wedder än, " nau kitt et:

Der Gualles Will uch der Riede` Misch wåre` gaut Fräntch - derzau noch Neeber. Der Misch wår fruenjert, der Will niët. Un em ziëmlich draawen Dåch giëng der Will fiasche`. Dåt hoot der Misch gerooche`. Hia longwiëllt sich derhiim, ualsi giëng e uch un`t Kiakelauwer end suatzt sech luenjst senje` Fräntch.

De Fiasch zåppte` am da Zetch iwerhiift niët, ualsi duarft em uch riade`.
"Will", fiëng der Misch un, "kuust tau mer en Fräch beunfern?"
"Villecht", wor die Ånder ewenich longwellt: "Schiëss los!"
"Kuust tau mer sään, amwått te dich noch niët fruenjert hoost? Schliësslich biast te ëus gaudem Hëus end heeßich biast te chia wiarlech uch niët. Ualsi: Riack erëus miat der Sprääch!"
"Misch", diëhnt sich der Will, "wiallt te dåt wiarlech wiasse`?"
"Nå hiir, suenzt hatt ech chia niët gefreecht!", wor de Unfert.
"Wiarlech?"
"Wiarlech!"

Nå gaut", scheddelt der Will eus dem Hiift, " sää nähiar awer niët, ech hatt dech niët gewarnd.
"Niche` Problem, Will: Ech hiire`."
"De Unfert ias ifåch", bemärkt der Will, "änje`, wunn ech un`t Fruenjeren dinke`, erschenjt det Marichen ia` menjer Vuarstallung!"

"Hä...?", bliff der Misch sprochlius. "Wåt såål diët? Wiallt te mer villecht menj Fraa ewech schnåppe`? `Si, `si, dåt niannt sich Fräntch... Wai, siil dech der Schlååch treefe` miat denjem guunze` Gehabbel, miat uallem, wåt ir ich vuargenuan hot, miat..."
"Hier åf, Misch, end lääß mech erkleere`: Ech hu` chia miat dem Mariche` niast end warden uch niakest iast miat em hu`. Dåt ias mer chia vill ze fatt uch ëußerdem hot et noch e Miëll wa en Schëiër - vun senjer Intelligenz gunz ogesahn. En griëßer Strääf fuar e Muun gitt et chia niët, oder...?

Der Misch wurd nohdinkich. Dro baut hie den Will, åf en ze wuerden. Hie verschwund fiur en puer Minute` end kååm mät er Konn Wenj zräck. Em riëd iwer de Fäsch, det Wädder, de` Bäsch... Iwer`t Marichen? Läwer net... Nor esi zwäschendurch miint der Misch:

"Der Harrgott schliit niakest miat dem Kliappel. Ech freeje` mich nuer änje` wiëdder, wåt dem Gutta ech esi Lichtet gemåcht hu`, dått e mer det Marichen "zaugediilt" hoot...!"

Åfgeschriwwe` vum Puschke` Walter