Der Titze` Marz wår schiin ualz Käntch niët der Fleißichst. Bias zerleezt muësst e sich miat dem Beroff des Kauhiirte` begnäje`.
Dåt gefaul em, dänn dä muesst e chia niët miat der Kråft uarbde`. Ëußerdem huatt e de Gedaarer sihr garre`. Hia riad miat e`, striichelt se oder erzåhlt en senj Liid. Da schinnen en ze verstähn, dänn sa wåre` fuast änje` ustiandich, iandem se dåt måchte`, wåt der Marz en säät.

Åf der Hautwiid muesst der Hiirt uch niët vill måche`, dänn senj zwiin Hangd, der Bulli - die wår esi en Diacker - uch der Flinki - die wår sihr schnial - hålfen em derbah. Esi kangt hia de miist Zetch iam Schaade` siatze` uch fliite` . Wunn e sich longwiëllt, fiëng e un ze ziale` - egal, wåt.

Dåt hoot sich miat de Zetch eramgesprooche`. Un em Dåch kuum der Kokinten Huenz miat em Miëdescher, die ze Besiack wår, verbah. Der Huenz stallt dem Titz senje` Fräntch vuar end wuul den Kauhiirte` trä testen:
"Marz", freecht der Huenz, "kuust te`s sään, wiëvel Kah te hetch ian der Hiard hoost?"
"247", kuum de Unfert schnial.

Da Zwiin bliwwe` miat ofianem Miëll. Trä freecht der Stadder:
"Wä maucht Ir dänn daut?"

"Niast ifåcher wa dåt: Ech zialen de Fiëss, de Schwinz, de Ejer uch de Ihre` zesumme`. Dåt ergitt 2717. Trä dielen ich durch 11."


Åfgeschriwwe` vum Puschke` Walter