Am en Zetch erschinn ian Duannerschmort en nua Vahdokter. Die miint, hia käänt miat de Gedaarere` esi riade`, dåt se em uch infern. Dåt wuul der Morhuenzen Iim iwerpraafe`. Hia riëff den Vahdokter zau sich end fahrt en ian de` Stuall. Dä befund sich de Lori, senj Kau. Da gååf änje wiënijer Mialtsch.

Der "Gedaarerverstäher" angdersiackt se, trä piëspert e er iast ian`t Ihr. De Kau måcht en poor Bewiajunge` ëus dem Miëll. Trä säät der Dokter zem Gebeure`:
"De Käu miint, sä häf verklemmt Egder." Et stiëmmt...

Nau kuume` se ba`t Rooß. Wiëdder angdersiackt et der Spezialist, trä piëspert e em iast ian`t Ihr uch wiëdder måcht uch de Guërr en poor Bewiajunge` ëus dem Miëll.
"Det Ruëß soot, ät häf äst zwäschen den Huufen", miint der Dokter. Uch dåt stiëmmt.

Zerleezt giënge` se zem Giise`stuall. Nau sprung der Iim - flink, wa en Wisel - ianne` end fiëng u` det Gedaar ze belihre`, iandem diëtmial hia em ian`t Ihr piëspert:

"Puass åf Meetsche`, wåt te sääst! Te miësst wiasse`, dåt ech dau, wa et passiert ias, ziëmlich besoofe` wår. Wunn te diët dem Dokter erzillst, måchst te mich zem Gespeet ba uallen de Leje`! Wunn te nuer en Muckser måchst, nian ich det Meeßer end schnejen der glech de Guerjel durch!" Åf dåt schwich de Giiß, wa der Draak iam Graas. Dåt hiißt, uch der åld Morhuenz huatt de Sprääch der Gedaarer geliirt...

Åfgeschriwwe` vum Puschke` Walter