Die "diëff" Bruanne`

Vuar iche` Gähre` huatt der Draser Titz Besiack vu` senjem Krächsfräntch, dem Johannes ëus der Stååd beku`. Die wår schi` ia` Pension, der Titz noch niët, ualsi muesst hia - der Johannes - dåchiwer elliin zeriacht ku`.

Dåt måcht dem Stadder awer niët vill ëus. Hia giëng ian der Gemiin spazare`, nähar bewangdert e uch de Amgiawung. Esi kuum hia un em Dåch ba`m Diidebruanne` verbah. Dä stunk et wa de Piast! Awer der Johannes wår hualt nuagiirich, ualsi nuhm e en Stiin end waurf en ian de Bruanne`, am ze wiasse`, wa diëff die weer. Amwått dä awer nuer der diider Gedaarer wåre`, kangt hia frialech niast hiire`.

Hia såch sich am end enddaakt niët farr vum stiankiane` Looch e` griiße` Stiin. Der Stadder wår gaut gebaat, spiëckst ian de Huentch end säät ser:
"So Johannes, jetzt kann der Brunnen noch so tief sein. Wenn dieser Fels da unten ankommt, wird es dermaßen spritzen, dass du eine Dusche nehmen kannst!" Åf dåt nuhm e de` Stiin, schlaapt en zem Bruanne` end gååf em de Wiach.

Nä en poor Sekunde` sëust en Giiß wa der Bliatz un em verbah end fuelcht dem Stiin.

"Hier scheint es nicht mit rechten Dingen zuzugehen", miint der Johannes, "also schau, dass du weiter kommst!"

Wa e sich amdreht, erschinn der Pribanesch Titz hanjer dem Gestripp end zuuch ser de Huasen åffe`. Trä fiëng e un ze roffe`:
"Piri, Piri! Wä dem Gutta biast te, verfliacht Stalinkau? Te wirst dich chia niët losgeriassen hu`, Zuadder, wåt te biast!"

"Suchen Sie was?", freecht der Stadder höflich.
"Frialech suche ich etwas. Dieses Etwas ist meine Giiß, die Piri. Ich musste nämlich scheißen und amwått kein Baum ian der Neht war, habe ich sie an einen Stiin u`gebangde`. Wo dem Schlåch kann die nur siën?"
"Im Brunnen", kuum et trëurich vum Johannes. Trä erzåhlt hia dem Titz, wåt passiert wår. Die ducht ewiënich näh end säät trä:
"Die hat jetzt ihre ewige Rau gefunden, dänn sie ist im Diide`bruanne`. Dort sind nur tote Gedaarer. Aber das macht niast, dänn diese Giiß hat mich genug gequialt. Geschieht ihr nur recht. Iintlich haben Sie mir einen Gefualle` getan!. Auf wiëdersehn." Trä måcht e sech ëus dem Stuuf.

Der Johannes nickt nuër ëus dem Hiift: "Seltsame Menschen, diese Donnersmarkter, aber eigentlich ganz nette..."

Åfgeschriwwe` vum Puschke` Walter

Erzåhlt vum Riide` Misch

Weitere Anekdoten, Geschichten, Erzählungen »