Der Tschiambri Misch uch der Kokinten Hans woren sihr gäut Frängd. Sä behaulfen sich zä mer weller Zekt end diilten uch ålles - eußer de Fräen...

Un em Dauch hått der Misch än der Klux en Feldhuesen gefongen. Um Owend geng hie zem Hans end erzault em de Geschicht. Dro` hått hie en Idee:
"Hans", soot hie gånz ärnst, "ech hun en Vuarschlåch: Tau schleefst hentch ba mir. Marre`frah, erzillt e` jeeder, wåt e gedriimt hot. Die, die den hiëscheren Druum huatt, diërf den Hoosen eeße` uch det Liter Wenj drianke`, den ech spendiire`. Esi hot wiënijstens Iëner vun aus iast dervun, dänn der Hoose` ias chia ziëmlich kliin."
"Iaverstunde`, Misch", ziicht sich der Hans zefridde`, "awer ech widd vuarschlähn, mer brääden den Hoose` schiin diësen Äwend, dått die, die en gewiannt, en zem Frahschtiack verdriacke` kuun." Der Misch wällicht än.

Än der Nuecht wacht der Hans af. Det Wåsser leff em äm Mell zesummen. Bäs zerliëzt iwerkååm et en. Hie nåhm den Huesen uch de Flausch Wenj, geng un`t Käåkeläuwer end less et sich schmåcken. Dro kiirt hie zräck än`t Bäät end schleff wä en Grueser.

Um nächste` Mårjen feng der Misch un:
"Ualsi, Hans, wåt ech ian der vergongianer Noocht erliaft hu`, ias kom ze beschreiwe`: Ech wår iam Hiëmmel end såß un er griißer Toofel - vill griësser wa dah vun der Näberschåft - zesumme` miat dem Petrus, Paulus, Johannes uch wa se noch gor hiiße`. Stall der vuar: Sigor der Judas wår dä end mir duchte` goor, den hadde` se ëus der Pårtua ëusgeschlooße`. Na, na, miat dem giënge` se esi am, wa uch miat den Undre`.
Åf dem Diasch wår Baar, Wenj, Koniak, Schampanjer uch Pali.

Trä wurd åfgediascht: E` poor rassesch Weiwer miat der griißer Zitze` uch nuer ia Bodunzäje` marschiirte` zwiaschen aus miat gewåltije` Pluatte` uch Fuenne`. Da wåre` vool miat gebrädia` Fiasch, gegrillt Fliisch, Bibilikenuacher uch noch vill Zalåte`. Åch, ech kuun der niët erziale`, wåt dä ualles wår. Jede`fualls hun ich geeße` wa en Dreescher.
Nähiar siën da rassesch Weiwer z`aus ku` end hu sich åf de Schiiß gesuatzt. Te kangst ualles måche` miat e`, wåt te wuulst. Freech mich niët, wåt ech gemåcht hu`, dänn dåt diërf ech niët erziale`..."

Der Hans spillt den Bekritten:
"Säh iist, Hans, hoost te dä Uawe` uch ewiënich u` mech geducht?"
"Gliiw mer, Hans, fuar esi iast wår wiarlech nichen Zetch. Uch, wåt hoost tau gedriimt?"

"Ech hun dech dä Uawe` gesahn uch dich benetcht! Der Siiwer ias mer änje` wiëdder iam Miëll zesumme`geruanne`. Zem Gliack huatt ech den Hoose` uch de Wenj. Esi hun ech trä uch ewiënich miatgefëiërt."

P.S.: Driim kennen åldiist esi hiisch sen, awer oof sä uch saut måchen, äs frälich en under Såch...