Åldiist mess em sich schiun froġen, wat än muntch åld em Mänschen viurgiht. En Bäspäl än deser Hinsicht wor der Kakesch Titz. Hie gehiurt zia den Åljtsten än der Gemiin, wuul se awer guer iwertreefen. Amdaut fäur hie än de Stadd zäu em Fåchuërzt. Do kååm en zemlich eußergewehnlich Dialog zestånde:
Titz: "Harr Dokter, ech bian der Kakesch Titz ëus Duannerschmort, oochzich Gäär åld end wiall Hangdert warde`, awer mir giht et niët gaut!"
Uerzt: " Wo loat det Problem?"
Titz: "Ualsi, diët fanjen ech schii` dreist. Dåt festzestalle`, ias chia niët menj Problem, schliësslich bian ech Gebëuer uch niët Dokter!"

Uerzt: "Na hiisch, dron beånfere` Säh mer en puër Froġen:
1. Wä stiht et mät dem Ruuchen?"
Titz: "Am Guettes Wiallen! Dåt ias chia Dëiwelszech. Na uch niakest!"
Uërzt: 2. Wä sekt et mät dem Soffen eus?"
Titz: "Ian der Gesallschåft uald e Beecher Wenj, suenzt niast."
Uërzt: " Wä wor et mät den Weiwern? Hadden Se är vill?"
Titz: "Dåt ias en Frechhiit, wåt Sah hah freeje`! Ech bian säntch iwer fuifzich Gääre` miat menjer Fraa fruenjert. En Undert kuum niakest ia` Frääch!"

Der Uërzt ducht noh, iwerluecht en Well, dro ställt hie de liëzt Frooch:
"Kenne` Säh mer soon, waräm Se Hangdert wärde` wällen? Vum Liëwen hadde` Se cha näst!"

Af des Frooch hått der Titz nichen Unfert. Ohnen en Wiurt ze soon, nåhm e ser den Hott end maucht sich eus dem Stuuf.