Fraer gehiirt Duannerschmort ze den oremere` Gemiine`, amwått de anjersch Graafe` en zausiatzlich Stëier ia`gedriwwen hu`. Esi miëss em sich iwer dåt, wåt ech nau erziale`, niët wangdre`:

Un em kåålde` Wäntchersdåch ias der Fuarr gestarwe`. Hia wår schii` sänjtch Gähre` gebreechlich uch esi wår senj Diid nichen Iwerruaschung.

Wåt nau? De guunz Gemiin versummelt sich ian der Kirch, am diës Frääch ze bëunfre`.
Em riad iwer Diët uch Giënt, måcht verschidia` Vuarschlaach end kuum bias zerleezt zem Schluass, dått em ser det Fuarrgeld spoore` käänt, iandem em der Riënd näh pradicht, uch zwär den Hëusnummre` näh.

Der Iirscht, di dru` kuum, wår der Muatzen Titz. De guunz Wooch iwer aawt hia wa fråft. Ian der Stuww, iam Hoof, åf dem Kiakelauwer, sigor åf dem Kloo. Besangders dä wår der oorem Titz änje` ziëcklijer, dänn nuer der Gedunke`, dått hia vun der Kanzel zer guunzer Gemiin riade` miëss, liëss em de Fiëss ziëddre` uch niët sualjen entwuascht ëus dem Hanjer en Fiirzke`, begliit vun ewiënnich Sooß...

Der Siangduch kuum eru`. Frialech wår de Kirch puatzvool, dänn et wåren uch Vertradder ëus undre` Gemiinen erschinne`, am ze sahn, ow det "Duannerschmarter Experimänt" niët uch ba ian amzesaaze` weer.

Der "nua Fuarr" huatt ser derhiim en Schwuamm un den Toppert gebangde`, am geriastet ze siën... Hia bewiacht sich ziëddernd de Traapen åffe`.

Wa e åf der Kanzel wår, spillt de Uërjel noch ewiënnich, am em Zetch ze gian, sich siilesch vuarzeberiide`. Trä schwich se!

Ian der Kirch wurd et esi stiall, dått em sigor en Miack hatt hiire` kiënne` wu`, se gehuest hatt...

Näh en poor Sekunde` fiëng der Titz un:
"Laaw Braajer uch Siastre`, laaw Geest: Wa Ir wiasst, stiht mir hetch de Ihr zau, den Harrn Fuarr ze spille`, ualsi ze pradije`. Ech Iëner awer widd sähn, em siil, em siil...........................................em siil..."

Da zwee Wiarter hot e en poor Minute änje` wiëdder widerhualt, bias et dem Fusse` Muatz ze vill ias warde`. Die stuund åf end freecht miat diëffer Stiamm:
"Em siil, em siil, em siil! Säh iist, wåt dem Gutta siil em, dått mer`t uch wiasse, Titz!"

Die huatt uch glech de Unfert parat. Erleichtert säät e:

"Em siil de` pradije` lääße`, die dåt geliirt hot! Ech - er hoot chia Goor gesahn - kuun et niët! Gott erhåld ich." Trä giëng e hiim - uch da Undre` uch. Säntch dau hu` mer wiëdder e` Fuarr, wa goor geduuft Letch, awer mer hun es zem Gespeet iam guunze` Lund gemåcht!

Åfgeschriwwe` vum Puschke` Walter